บทที่5.บิกินนี่เป็นเหตุ!!

1577 Words

“ผมไม่ได้อยากดูเมล์ อยากเห็นหน้าเอม...อยากคุยตัวเป็นๆ ไม่ใช่แค่เสียงตามสาย” ชายหนุ่มบ่น ชะเอมไม่ยอมพบหน้าเขา มีแค่เสียงผ่านสายโทรศัพท์เท่านั้น...ที่ยังพอทำให้เขาไม่คลั่งไปเสียก่อน หญิงสาวเอียงคอมอง...เธอเบ้ปากกับความมากเรื่องของลูกค้าขาใหญ่ “ก็เห็นแล้วไงคะ เลยเวลางานแล้วด้วย...เอมอยากพัก” หญิงสาวต่อรอง...เลยเวลาทำงานแล้ว เธออยากพักผ่อน “ผมก็อยากพัก...ผมเหนื่อยที่จะวิ่งไล่เอมแล้วด้วย...ถ้ามีครั้งหน้าที่หนีผมแบบนี้อีก ไม่ต้องบอกนะผมจะทำไง...” ชายหนุ่มเหลือบมอง...ชะเอมหลบตาวูบ เธอย่นจมูก แต่ไม่กล้าเถียง รู้สึกเหมือนเธอหงอไงไม่รู้ “โอเค...ไม่หนีแล้ว พอใจยัง?” เธอตัดใจ ถอนใจเฮือกใหญ่ๆ ก่อนจะกระแทกเสียงตอบ “หึ!!” ไม่มีคำตอบมีแต่เสียงลมหายใจที่พ่นออกมาจากช่องจมูกแรงๆ เหมือนว่าอเล็กไซไม่เชื่อ “อยากพักไม่ใช่เหรอ? ขับรถกลับสิ...ผมจะไปส่ง” ชายหนุ่มโบกมือ เขาจะอนุโลมให้ชะเอมครั้งนี้ครั้งเดียว ถ้ามีครั้งที่สอง...เขาจะจัดการหล่อนในแบบของตัวเอง และมันเป็นสิ่งที่เขาพอใจที่สุดด้วย... “โตแล้ว...ไม่ใช่เด็ก ไม่ต้องมีใครไปส่งหรอก...แค่นี้เอง ไม่ไกลเท่าไร ไม่มีอันตรายจนต้องให้คุณไปส่งถึงหน้าประตูหรอกค่ะ” เป็นการไล่แบบอ้อมๆ ไม่ให้ชายหนุ่มรู้ตัว แต่คนหน้ามึนหรือจะฟัง “รู้ว่าโตแล้ว...ก็เห็นด้วยตาตัวเองนี่...โตมากๆ ด้วย...” อเล็กไซตอบหน้าตาย เขายิ้มให้ชะเอมผ่านกระจกเงา และทันเห็นหล่อนเบิกตาโตๆ ใส่พอดี ชายหนุ่มยิ้มใส่ตา แต่เป็นชะเอมที่หนี...เธอตวัดตาใส่เหมือนจะค้อน เขาทันเห็นปากเธอขยับขึ้นลง ไม่ได้ยินเพราะไม่มีเสียง แต่หากเดาคงไม่พลาด ‘ไอ้บ้า’ หล่อนด่า แต่อเล็กไซกลับอารมณ์ดี เขาเอนกายพิงพนักนุ่มๆ ผิวปากครวญเพลงหงุงหงิง...ตรงกันข้ามกับชะเอมที่โกรธจนหูอื้อ!! การประชุมแสนเคร่งเครียด เป็นการวางแผนงานของไตรมาสต่อไปของปี...หัวหน้าแผนกต่างๆ จึงนำเสนอผลงานของตัวเองกันอย่างแข็งขัน อเล็กไซนั่งฟัง เขายกนิ้วให้หากชิ้นงานนั่นถูกใจจังๆ มาชะงักเอาก็ต่อเมื่อ...มีเสียงเรียกเข้าจากเบอร์ส่วนตัว ชายหนุ่มกดรับ เขาฟังเงียบๆ ก่อนจะผุดลุกขึ้นยืน ร้องโวยดังลั่น “อะไรนะ มึงว่าไงนะ!!” ไฟฟ้าถูกเปิด ภายในห้องประชุมเงียบกริบ ไม่มีเสียงอย่างอื่นนอกจากเสียงบิ้กบอสที่กำลังโวยแหลก “พวกมึงถอยออกมาให้หมดเลย...กูเห็นใครอยู่บริเวณสระ กูจะควักลูกตาออกมาเตะเล่น...ทุกคน” คำสั่งสุดเข้มยังไม่น่ากลัวเท่ากับตาขวางๆ หน้าตึงๆ “เลิกประชุม ยกยอดไปพรุ่งนี้!! หมดอารมณ์ทำงานแล้วโว้ย!!” ชายหนุ่มเปรยเสียงเย็น เขาเดินฉับๆ ออกจากห้องประชุมใหญ่ มุ่งหน้ากลับคฤหาสน์หลังโต เหมือนมีเหตุร้ายเกิดขึ้นที่นั่น ปล่อยให้บรรดาลูกน้องนั่งงงเป็นไก่ตาแตก... รถยนต์วิ่งฉิว...ความเร็วเกินกฎหมายบังคับ เมื่อผู้โดยสารกิตติมศักดิ์ตบเบาะเร่งทุกครั้งที่ความเร็วลดลง จนสารถีคนขับเหงื่อแตกซิกๆ เขาเกร็งตัวแน่น ประคองรถยนต์ที่มีความเร็วประหนึ่งอยู่ในสนามรถแข่งโกคาร์ท...จวบจนกระทั่งถึงที่หมาย... คฤหาสน์อันยูคอฟ... “อยู่ไหน?” อเล็กไซตวาด เขาถามหาชะเอมทันทีที่เท้าแตะพื้นคอนกรีตหน้าบ้าน “สระน้ำหลังบ้านครับ...” ชายหนุ่มเดินหน้าตั้งเมื่อรับรู้พิกัดของชะเอม ร่างกายร้อนผ่าวๆ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ และเมื่อโผล่หน้าเข้าไปในส่วนของสระน้ำ ร่างกายอเล็กไซแทบลุกเป็นไฟ บรรดาการ์ดของอิรินายืนกันหน้าสลอน มันฟังภาษาคนไม่ออกหรือไง คำสั่งของเขาไม่ศักดิ์สิทธิ์ พวกมันถึงได้ยืนปั้นจิ้ม ปั้นเจ่อ เสนอหน้ากันอยู่เต็มสระไปหมด!! แถมยัยป้าแม่ชีที่เคยแต่งตัวมิดชิดเป็นนิจ... วันนี้หล่อนกลับลุกขึ้นมาใส่...ชุดว่ายน้ำ!! ให้ตายเถอะ! ชายหนุ่มยกมือขึ้นตบหน้าผากแรงๆ เขาไม่ได้อคติ...หล่อนไม่สมควรใส่ชุดนี้...โดยที่มีผู้ชายหลายคนยืนมองกันตาถลน!! อเล็กไซเดินลิ่วๆ เขาตะโกนสุดเสียง!! “ทำบ้าอะไรเอม!! อย่าให้เห็นอีกนะว่าคุณใส่ชุดบ้าๆ นี่ต่อหน้าผู้ชายคนอื่น!! ถ้ามีครั้งหน้า...ผมจะจัดการไม่ให้คุณเห็นเดือนเห็นตะวันเลยชะเอม” อเล็กไซตวาดเสียงเกรี้ยว เขาโมโหจนไรหนวดกระตุก เมื่อกระชากร่างเล็กบางขึ้นมาจากสระน้ำ ท่ามกลางสายตานับสิบคู่!! หล่อนทำได้ยังไง ใส่ชุดเล็กเท่าฝ่ามือ มาเดินเย้ยสายตาผู้ชาย หญิงสาวขมวดคิ้ว แอบเบ้ปาก เขาเอาอภิสิทธิ์อะไรมาห้ามเธอ “ทำไมเอมต้องทำตามคุณสั่งด้วยไม่ทราบ? แล้วการที่เอมใส่ชุดว่ายน้ำ เพื่อลงสระ... มันผิดปกติตรงไหน?” มือแข็งแรงเผลอลงน้ำหนักมากขึ้น เขากำข้อมือเรียวบางจนหญิงสาวต้องครางประท้วง “โอ๊ยย...เอมเจ็บนะคุณ!!” ชายหนุ่มหันไปถลึงตาใส่คนด้านหลัง จนกลุ่มการ์ดแตกฮือ เหลือแค่เขากับเธอ แค่นั้น “ถ้าผมไม่อยู่...เธอก็จะใส่ชุดแบบนี้ลงเล่นน้ำอีกใช่ไหมเอม” เสียงของเขาดุดัน จนหญิงสาวเริ่มหวาดๆ ‘อีตานี่เป็นอะไรของเขานะ’ เธอคิดในใจด้วยความไม่เข้าใจ “แหงล่ะ... จะให้แก้ผ้าลงน้ำหรือไงล่ะคะ ลงสระก็ต้องใส่ชุดว่ายน้ำสิ” เธอเถียงเสียงใส แต่ก็ต้องรีบห่อตัว เมื่อชายหนุ่มลดสายตาลงมองเรือนกายตัวเอง เธอรู้...เขาคิดอะไร แต่เขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเป็นแค่คนที่เขาจ้างวาน เธอมาหาบุตรสาวเขา ไม่ได้มาอ่อยคนเป็นพ่อ!! “อยากใส่มากเหรอชุดปิดนมแทบไม่มิดแบบนี้...จะอ่อยใครล่ะ!!” อารมณ์โกรธแบบหัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบนี้ เป็นปรากฏการณ์ครั้งแรก อเล็กไซเลยไม่รู้วิธีควบคุม “จะบ้าเหรอ? เอมจะอ่อยใครล่ะ มีแต่เอวากับการ์ดคุณ...คุณนี่คิดมากชะมัด” หญิงสาวบ่นพึม เธอลืมไปว่าการ์ดทั้งหมดของอเล็กไซยังหนุ่มยังแน่น เมื่อเธอไม่เคยชายตาแลหรือสนใจพวกเขา อีกอย่างการ์ดทั้งหมด...พวกเขาก็สำรวมกิริยาเป็นอย่างดี ไม่เคยมีใครใช้สายตาแทะโลม เหมือนที่อเล็กไซกำลังทำอยู่สักนิด... “ใส่นี่เลย ยืนอวดนมต้มอยู่ได้... รู้น่ะว่าใหญ่ ไม่ต้องอวดนักหร๊อก!!” สูทตัวใหญ่ถูกโยนโครมเข้าใส่หน้าชะเอมจังๆ จนเธอแทบตะครุบไว้ไม่ทัน หญิงสาวอ้าปากค้าง นี่เขาพ่นอะไรออกมา เธอแค่ใส่ชุดว่ายน้ำที่ไม่ได้มีส่วนเว้าส่วนโค้งอะไรเลย หากเทียบกับชุดที่บรรดาสาวๆ รอบตัวของเขาเคยใส่ ชุดที่เธอเลือกมาแสนธรรมดามาก!! “ตาบ้า!!” เธอแหวเบาๆ แต่ก็ยอมใส่ชุดคลุมนั่น เมื่อเธอเองก็เริ่มขาสั่น เพราะลูกตาของเขานั่นแหละ “อายุก็ไม่ใช่น้อย ทำอะไรไม่รู้จักคิด” ชายหนุ่มยังบ่นต่อหลังหุ่นนาฬิกาทรายของชะเอมหายลับไปใต้เสื้อสูทของเขาเอง หญิงสาวกลอกตา เธอรีบกลัดกระดุมมือสั่น ก่อนจะเริ่มต้นปักหลักเถียง “คุณคะ!! คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เอมเล่นน้ำกับเอวา จะให้เอมใส่ผ้าถุงกระโดดลงสระเรอะ!!” อเล็กไซมโนภาพในหัว เอาชะเอมพันด้วยผ้าหนาเตอะ ก่อนจะโยนลงสระ มันก็ไม่เลวเหมือนกัน ไม่มีใครได้เห็นหล่อนปอกเปลือก...นอกจากเขาคนเดียว หวงเฟ้ย!! ชายหนุ่มคิดในใจขวางๆ หล่อนค่อนข้างเก็บตัว ใส่แต่เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ วันนี้นึกยังไงถึงลุกขึ้นมาใส่ชุดที่แทบจะเปลือยทั้งตัว!! “ก็เข้าท่าดี ครั้งหน้าทำแบบนั้นเลยนะ” คำตอบของเขา ทำให้หญิงสาวเดือดปุดๆ สติเธอหลุดกระจาย เขาขวางโลก และมาจ้องจับผิดอะไรกับเธอ “บ้าเหรอ? ความจริง...เอมใส่ชุดว่ายน้ำนี่ลงสระ มันก็เป็นสิทธิ์ของเอมค่ะ คุณเกี่ยวอะไรด้วยไม่ทราบ” หญิงสาวร้องถาม เธอจ้องหน้าเขาเพื่อรอคำตอบ ชายหนุ่มอึ้ง!! นั่นสิ ใครๆ ก็ใส่ชุดว่ายน้ำลงสระกันทั้งนั้น แล้วเขามาโมโหโทโสเพื่ออะไร “อยากใส่ไม่มีใครว่าหรอกน่า...แต่เธอน่าจะไล่ไอ้พวกนั้นออกไปก่อน ปล่อยให้ยืนน้ำลายหยดมองเหมือนหมาตัวเมียอยู่ได้” คำตอบแบบเอาสีข้างเข้าถู แถมคนตอบยังเสหลบตา เธอเลยรู้สึกสะกิดใจ ชะเอมหรี่ตามองผู้ชายตรงหน้า...ในหัวสมองอัจฉริยะนั่น กำลังคิดอะไรอยู่ หญิงสาวอยากจะแย้ง...การ์ดของเขาอารักขาบุตรสาวเขา มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะอยู่ในบริเวณใกล้ๆ เธอไหวไหล่ “คุณคงต้องสั่งคนของคุณเองค่ะ มันไม่ใช่หน้าที่เอม” หญิงสาวพูดตัดบท...เธอตัดปัญหากวนใจ ไม่อยากเถียงกับอเล็กไซด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more