เดนิมสังเกตเห็นจึงเอ่ยถาม พอเธอพยักหน้า เขาจึงปลดผ้าคลุมของตัวเองออกมากางคลุมไหล่ให้หญิงสาวอีกชั้น ระยะทางจากกระโจมหลังใหญ่ถึงกระโจมที่พักเกือบเจ็ดร้อยเมตรทีเดียว
ร่างบางยืนนิ่ง เธอมีอาการครั่นเนื้อครั่นตัวตั้งแต่บ่าย หญิงสาวคิดว่าเธอคงกำลังไม่สบายจากการนั่งอูฐตากแดดมาเกือบทั้งวันนั่นเอง รติรสไม่ทันเฉลียวใจเลยว่า อีกฝ่ายพูดคุยกับตนเองด้วยภาษาอะไร
วงแขนอุ่นสอดรัดรอบเอวบางรวบร่างนุ่มมากอดเต็มอ้อมแขน ใบหน้าคมก้มลงพูดเบาๆ
“จับได้ละว่าโกหก”
“อะไร” เธอมึนงง มองเขาอย่างสงสัย
“เธอฟังภาษาอารบิกได้ แต่ทำไมต้องแกล้งทำเป็นพูดไม่ได้”
“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย” หญิงสาวเถียง ดันอกกว้างขืนตัวออกห่าง “แค่ไม่พูด ไม่บอก ไม่ได้หมายความว่าโกหก คุณไม่ถามแต่คิดเอาเอง จะมากล่าวหาว่าคนอื่นโกหกได้ยังไง”
รติรสสะบัดเสียงว่าข้างๆ คูๆ ใจเริ่มเต้นแรง ทำไมเขาต้องชอบค้ากำไรจากเนื้อตัวของเธออยู่เรื่อย
“ที่เราคุยกันเ
