“ขอโทษค่ะเป้ รสติดคุยงานกับผู้จัดการแผนกอยู่ค่ะ เป้มีอะไรหรือเปล่าคะ” รติรสจำต้องปดเสียงหวาน เมื่อตัดสินใจกดรับสายนั้น เธอสงสารเขาซึ่งไม่ได้ทำผิดอะไร
“งานเยอะเหรอครับ นี่ใกล้เลิกงานแล้วผมพาไปฟังเพลงไหม จะได้ผ่อนคลาย หรือว่ารสอยากดูหนัง อาทิตย์นี้มีหนังเข้าใหม่ดูโปรแกรมแล้วน่าสนุกหลายเรื่องเลยนะ”
“คง... ไม่ได้หรอกค่ะ เย็นนี้รสมีนัดไปพบลูกค้า นี่ก็ใกล้จะได้เวลานัดแล้ว ไว้โอกาสหน้านะคะ”
เธอรีบพูดคล้ายดังว่ามีธุระเร่งด่วน เมื่อชายหนุ่มส่งเสียงบอกว่าไม่เป็นไร เธอขอวางสายทันที
“ขอโทษนะคะเป้ แต่รสยังทำใจไม่ได้ มันรู้สึกผิดไปหมด”
หญิงสาวรำพึงรำพันกับตัวเองเบาๆ ซุกหน้ากับฝ่ามือทั้งสองอย่างหาทางออกไม่ได้ อลงกรณ์เป็นคนดีจนเธอไม่กล้าตัดเยื่อใยอย่างจริงจัง แต่พอดันทุรังยื้อยุดไว้ เธอเองไม่มีความสุข เพราะใจมันคิดถึงแต่สิ่งที่เสียไป กับร่างกายที่เปื้อนคาวราคีจนล้างไม่ออก
เรือนกายสูงใหญ่กำยำทอดเหนือ
