“ฝ่าบาทอย่าทรงแกล้งถามแบบนั้น กระหม่อมรู้ว่าฝ่าบาทน่ะหูตายิ่งกว่าสับปะรด แต่ขอเตือนก่อนนะว่า ถ้าหูตาของพระองค์มายุ่มย่ามเรื่องบนเตียงของกระหม่อมล่ะก็ ได้เจอดีแน่ ทูลลา”
ชีคเบนจามินกลั้นยิ้ม ส่ายพระพักตร์ช้าๆ เห็นทีว่างานนี้ บุรลันตีย์คงได้ร้องไห้แน่ๆ เดนิมเป็นคนเก่ง เจ้าเสน่ห์ หล่อเหลาอย่างหาตัวจับยาก บ่อยครั้งกับเรื่องราวความสัมพันธ์กับอิสตรี แต่นั่นก็เป็นไปตามวิสัยบุรุษ เวลาถูกพระองค์กระเซ้า ก็เพียงแต่ยิ้มรับ แต่ไม่เคยออกโรงปกป้องแบบนี้สักที
ใบหน้างดงามของมิสสาวคนสวยผุดพรายในความทรงจำ องค์รัชทายาทแห่งบันดัรได้แต่ทอดถอนพระทัย ให้ชื่นชมหลงใหลในความงามล้ำจนอยากจะพาตัวมาเก็บไว้ในมุกกาลันสักเท่าไหร่ ครั้นได้รู้ว่าเดนิมมีความรู้สึกพิเศษต่อเธอผู้นั้น พระองค์คงต้องตัดใจเสียตอนนี้
เดนิมสูญเสียหลายสิ่งหลายอย่างที่ควรจะเป็นของเขา แม้นว่าไม่ได้เอื้อนเอ่ยออกมา ชีคเบนจามินก็รับรู้ได้ว่า อนุชาของตนร
