“ปล่อย... ล้อเล่นหรือเปล่า เมื่อกี้เธอไม่เห็นจะร้องบอกให้ฉันปล่อย”
เดนิมเบียดร่างกายแกร่งกระด้างของตนเองเบียดสีกับเรือนร่างนุ่มละมุน เขาก้มหน้าลงซุกไซ้จุมพิตที่นวลแก้ม เธอย่นคอหนี จะด้วยว่ารังเกียจหรือมารยาหญิงเขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น
ยามนี้... เวลานี้... เขาต้องการเธอเหลือเกิน ยิ่งร่างกายเบียดชิดกันแนบสนิทไร้ช่องว่าง กลิ่นกายสาวหอมอ่อนๆ กรุ่นกำจายเย้ายั่วใจ เดนิมไม่รีรอที่จะขบเม้มปากลงกับผิวนุ่มตรงลำคอ และรับรู้ได้ถึงอาการสะดุ้งสะท้านตัวสั่นเยือก และการหายใจหอบถี่จนกลายเป็นกระเส่า
รติรสดิ้นรนสุดฤทธิ์ หวาดผวาแทบบ้า ทุบตีหยิกข่วนร่างหนาสุดกำลังยามเมื่อลำคอรู้สึกอุ่นวาบกับลิ้นร้อนชื้นที่วาดไล้เลียลิ้มแล้วเม้มขบดูดดุนจนร่างบางสะดุ้งสะท้าน
ชายหนุ่มหาได้สะท้านสะเทือนต่อการต่อสู้เล็กๆ น้อยๆ นั่น เขาเพียงทำเสียงจิ๊กจั๊กในลำคออย่างรำคาญ แล้วรวบจับข้อมือบางทั้งสองข้างรวบกดเอาไว้เหนือศีรษะเล็ก
“ปล
