“เจ็บมั้ยคะ”
“นิดหน่อยครับ”
ฉันนั่งทายาแก้ฟกช้ำบนใบหน้าให้พี่ติณ รวมถึงบริเวณมุมปากที่มีเลือดซิบออกมา
หมัดเฮียยิมหนักยิ่งกว่าเท้าอีก เล่นซัดซะเต็มแรงขนาดนั้น มันสามารถฟ้องร้องข้อหาทำร้ายร่างกายได้เลยนะ
ดีเท่าไหร่แล้วที่พี่ติณไม่เอาเรื่องคนเมา ไม่งั้นฉันได้ปวดหัวหนักกว่าเดิมแน่
ใบหน้าขาวหมดจดกำลังนั่งนิ่งเป็นหุ่นให้ฉันทำแผล แต่เนื่องด้วยเจ้าตัวต้องถอดแว่น เขาก็เลยขยับใบหน้าเข้ามาใกล้มากขึ้น
แอบประหม่านิดหน่อยเพราะดวงตาคู่นั้นมองมาไม่ละไปไหน แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเขาสายตาสั้น ก็เลยอาจจะทำให้มองเห็นฉันไม่ชัดก็ได้
“ปกติแฟนเก่าเราหัวรุนแรงขนาดนี้เลยหรอครับ” เขาพูดขึ้นเสียงค่อย ร้องซี๊ดเล็กน้อยกับความเจ็บที่ได้รับ
“ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้.. สงสัยวันนี้ไม่ปกติมั้งคะ” ฉันตอบกลับแบบไม่ได้ใส่ใจมากนัก
เขาไม่ใช่คนหัวรุนแรงอะไร นอกจากปากที่ชอบพ่นคำพูดแทงใจคนฟังก็เท่านั้น
ไม่รู้อะไรทำให้เขาฟิวส์ขาดถ
