Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at hinanap ang bintana ng silid na kinaroroonan ko. Nakita kong kaunti pa lang ang liwanag sa kalangitan. Kahit papano ay napangiti ako. Nasanay na talaga ang katawan ko na gumising sa oras ng alas singko i medya ng umaga kahit gaano pa ako kapagod sa nagdaang araw.
Gumalaw ako, tangkang bumangon ngunit kaagad akong napangiwi. Sumigid kasi ang kirot at hapdi sa likuran ko na umabot pa hanggang sa likod ko. Para itong pinupulikat na hindi ko maintindihan. At sa loob ng puwetan ko ay ang isang sensasyon at uri ng hapdi't kirot na talagang nagpapahabol sa aking hininga. Pakiramdam ko nga ay may nakabara pa rin doon.
Napapikit ako nang mariin. Paano pa ako makakapasok sa eskuwelahan nito? Friday pa naman ngayon, ang araw kung kailan nagbibigay ng pagsu
