Chapter 7
1425 Words
หลังจากที่เซ็นสัญญาเสร็จทับทิมก็ไปถ่ายละครต่อ ส่วนผู้จัดการส่วนตัวของเธอก็ไปรับงานชิ้นแรกหลังจากที่เด็กในความดูแลได้เซ็นสัญญากับทางช่อง ละครเรื่องแรกรับบทนางร้ายประกบคู่กับนางเอกและพระเอกดังของช่อง ซึ่งก็คือ ตัววายและซีเจ เธอยิ้มแก้มปริเตรียมบอกข่าวดีให้ทับทิมรู้เธอต้องดีใจมากแน่นอนเลย
“ไปบอกน้องทับทิมดีกว่า”
เธอเดินลงมาที่สตูดิโอชั้นห้ามองหาหญิงสาวก่อนจะโบกไม่โบกมือเรียก ทับทิมเห็นพี่ดิวก็รีบลุกขึ้นเดินมาหาทันที
“พี่ดิวเรียกทับทิมเหรอคะ”
“ใช่จ้ะมีข่าวดีจะบอกด้วยนะ”
“ข่าวดีอะไรเหรอคะ”
หญิงสาวเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น เพราะดูใบหน้าที่ยิ้มแย้มของผู้จัดการคนใหม่ก็รู้สึกได้เลยว่ามันต้องเป็นข่าวดีแน่นอน
“พี่รับละครให้เราแล้วนะ รับบทนางร้ายประกบคู่กับตัววายแล้วก็ซีเจ”
“จริงเหรอคะ”
ทับทิมได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ มันเป็นความใฝ่ฝันของเธอเลยนะที่จะได้แสดงละครคู่กับสองคนนั้น แบบนี้เธอก็จะได้ร่วมงานกับคุณซีเจแล้วก็จะได้ใกล้ชิดกันด้วย
“จริงสิ เตรียมตัวเลยนะ ครั้งนี้ค่าตัวแพงเอาเรื่องอยู่น้อยกว่าพระนางไม่มากถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี”
“ขอบคุณนะคะพี่ดิวหนูจะทำให้เต็มที่เลยค่ะ”
“ดีมากค่ะ งั้นไปทำงานเถอะเดี๋ยวพี่นั่งรอแถวนี้แหละถ้าเสร็จเดี๋ยวไปทานข้าวกันจะได้คุยกันด้วย”
หญิงสาวพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินออกไปทำงานของตัวเองต่อ ภายในใจตอนนี้มีความสุขมากเหมือนว่าเธอจะเริ่มมีงานเข้ามาเยอะขึ้นแล้วก็จะได้รับบทที่โดดเด่นขึ้น แบบนี้แหละคือความใฝ่ฝันของเธอจริงๆ
หลังจากที่ถ่ายละครเสร็จคุณน้าก็โทรศัพท์มาหาเธอให้เก็บเสื้อผ้าแล้วจะมีคนมารับที่บ้านไปส่งที่คฤหาสน์ของคุณลุงทวีก็เลยต้องเลื่อนนัดทานข้าวกับพี่ดิวไปก่อน เธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้ามองสบตากับประธานช่องที่มาดักรอเธอ
“คุณรวี”
“ฉับมารับเธอไปส่งที่บ้าน ต้องไปเก็บของใช่มั้ย”
“หนูไปเองได้ค่ะไม่รบกวนคุณดีกว่า”
รวีขยับตัวไปบังหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้เธอหนีไปไหนได้ เธอควรที่จะทำตัวให้น่ารักกว่านี้ไม่ใช่ขัดใจเขาไปเสียทุกอย่าง
“ฉันว่าเธอควรจะทำตัวน่ารักว่านอนสอนง่ายกว่านี้นะ ไม่อย่างนั้น…”
“คุณไม่ต้องมาขู่หนูเลยนะ หนูก็ลืมคิดไปว่าไม่ควรเซ็นสัญญากับช่องของคุณเพราะไม่อย่างนั้นจะโดนเอาเปรียบแบบนี้ไง”
หญิงสาวบ่นออกมาอย่างเจ็บใจ เธอไม่น่าพลาดไปทำงานร่วมช่องของเขาเลยไม่อย่างนั้นจะได้หนีไปให้ไกล แต่ว่าตอนนี้ถอนตัวไม่ทันแล้วคงต้องอดทนไปสักสองปีถึงตอนนั้นจะย้ายไปที่ไหนก็ได้
“ก็ไม่ทันแล้วเพราะเธอเซ็นสัญญาไปแล้ว อดทนกับฉันสักเจ็ดปีนะถึงตอนนั้นค่อยไปหาสังกัดใหม่”
“อะไรเจ็ดปีคะ… สองปีไม่ใช่เหรอ”
ทับทิมมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ ก็สัญญานัดแสดงหน้าใหม่ที่ทุกคนเคยเซ็นก็สองปีไม่ใช่เหรอ เอาอะไรมาเจ็ดปีล่ะ
“เนี่ย.. ไม่รอบคอบไม่อ่านสัญญาให้ดีก่อน สัญญาของเธอกับทางช่องเจ็ดปี แล้วถ้าภายในเจ็ดปีฉีกสัญญาต้องจ่ายคืนให้ทางช่องเจ็ดเท่าจากจำนวนสองล้านบาท อ่อ ลดไปปีละหนึ่งเท่านะ”
หญิงสาวเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะกดเข้าเมลของตัวเองเปิดดูสัญญาที่คุณเดียร์ส่งมาให้ และมันเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆสัญญาถูกแก้ไขให้ต่างจากคนอื่น
“ไม่เป็นธรรมที่สุด”
“เธอเซ็นเอกสารด้วยตัวเองนะ มันเสร็จสมบูรณ์แล้วถ้าอยากออกตอนนี้ก็จ่ายคืนเจ็ดเท่า ไปขอคุณน้าของเธอสิ… เดียร์เปิดประตู”
รวียิ้มมุมปากออกมาก่อนจะหันไปสั่งให้เดียร์เปิดประตูรถจากนั้นก็กันมามองสบตากับหญิงสาว
“เลือกเอาว่าจะตามใจฉันหรือว่าจะขัดใจ เคยบอกแล้วนะว่ามันไม่เป็นผลดีกับใครเลย”
รวีขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวลูบใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบาก่อนจะกระซิบข้างใบหู
“ตามใจฉันดีกว่านะคนสวยแล้วน้าของเธอก็จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอยู่ในคฤหาสน์ของฉัน”
ทับทิมมองสบตากับเขาด้วยแววตาสั่นไหว นี่ตกลงว่าเธอทำอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย ไปอยู่ที่อื่นก็ไม่ได้แถมยังต้องไปอยู่ที่บ้านของเขาอีก สงสัยต้องทำอะไรสักอย่างแล้วไม่อย่างนั้นเธอจะถูกเขาข่มขู่ไม่เลิกแน่
“ก็ได้ค่ะ”
เธอเลือกที่จะยอมเขามากกว่าต่อต้านแต่ภายในใจยังคิดแผนการที่จะออกไปจากที่นั่นโดยที่ไม่มีใครสามารถห้ามได้ หรือว่าเธอจะต้องมีแฟนสักคนแล้วหนีไปอยู่กับเขาเลยคุณน้าจะได้ไม่ขอร้องให้เธออยู่ต่ออีก ทับทิมยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะคิดแผนการหาผู้ชายดีๆสักคนมาเคียงข้างซึ่งที่คิดไว้ตอนนี้มีคนเดียวเท่านั้นคือ คุณซีเจ…
และเมื่อเธอไปเก็บของเรียบร้อยก็เดินทางมาพร้อมกับคุณรวี และไม่นานเกินรอก็มาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ เธอเดินเข้ามาหาคุณน้าก่อนจะวิ่งไปสวมกอดทันที
“คุณน้าคิดถึงจังเลยค่ะ สวัสดีค่ะคุณลุงทวี”
“สวัสดีจ้ะหนูทับทิม ลูกชายลุงเสนอตัวไปรับหนูด้วยตัวเองเลยนะ เห็นบอกว่าหนูทำงานที่ตึกพอดีเลยรับมาด้วยกัน ลุงดีใจนะที่เห็นทั้งสองคนเป็นมิตรต่อกัน”
คุณลุงทวียิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีเมื่อดูท่าทีของลูกชายกับหลานสาวของภรรยาดูเป็นมิตรกันมาก ถึงแม้ว่าเขาจะดูไม่ค่อยชอบใจภรรยาเขาเท่าไหร่แต่ว่าอย่างน้อยก็ไม่ต่อต้าน
“ค่ะ หนูได้เซ็นสัญญากับทางช่องของคุณรวีด้วยค่ะ”
“จริงเหรอแบบนี้ก็ดีนะสิ”
ทับทิมหันไปมองชายหนุ่มก่อนจะทำหน้าบึ้งบูด เสนอตัวไปรับอะไรล่ะอยากจะแกล้งเธอมากกว่านะสิไม่ว่า คอยดูเถอะเธอจะทำให้คุณซีเจสนใจเธอแล้วก็จะหนีตามเขาไปเลย ดูสิว่าเขาจะมาวุ่นวายกับเธออีกมั้ย ส่วนคุณน้าถ้าท่านอยู่แล้วมีความสุขก็อยู่ไปแต่ถ้าไม่เธอจะรับกลับมาเอง
“ไม่ต้องห่วงนะครับคุณแม่เลี้ยงผมจะดูแลหลานสาวให้อย่างดี”
เขายื่นมือไปเกลี่ยเส้นผมของหญิงสาวพร้อมกับมองหน้าแม่เลี้ยงอย่างกวนประสาท น้าเรย์เริ่มรู้แล้วว่าเขาไม่ได้ชอบเธอและไม่ได้มีความเต็มใจในการแต่งงานของเธอกับพ่อของเขา เธอยอมแตกหักกับท่านทวีได้แต่เธอจะไม่ยอมให้เขามายุ่งวุ่นวายกับหลานสาวเธอเด็ดขาด
“ไม่เป็นอะไรค่ะน้าดูแลเอง น้าพาหนูไปที่ห้องดีกว่าไปเถอะ”
น้าเรย์พาหลานสาวขึ้นไปชั้นบน ในใจตอนนี้เป็นกังวลใจมากในการให้หลานสาวอยู่ที่นี่ เธอรู้ว่ารวีเกลียดเธอมาก และถ้าเขาเกลียดหรือไม่พอใจควรจะมาลงที่เธอไม่ใช่ทับทิม เธอเป็นเด็กน่ารักไม่ควรที่จะต้องมาเป็นเครื่องมือแก้แค้นของใคร
“คุณน้าเป็นอะไรรึเปล่าคะ”
“อยู่ห่างๆรวีไว้นะ น้าไม่ไว้ใจเขาเลย”
ทับทิมกุมมือคุณน้าเอาไว้ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาเพื่อให้ท่านสบายใจขึ้น เพิ่งแต่งงานท่านควรมีความสุขสิไม่ใช่เครียดแบบนั้น
“อย่าห่วงเลยค่ะคุณน้า หนูจะระวังตัวเองนะ”
“ให้มันจริงเถอะบอกตามตรงน้าไม่ไว้ใจเขาเลย”
- Writer
