Chapter 5
1322 Words
ทับทิมก้มหน้าลงกุมขมับตัวเองอย่างคิดหนัก เธอไม่รู้จะปฏิเสธเขายังไงเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้เจอแต่ทางตันไปหมด หญิงสาวเงยหน้าของรวีที่ตอนนี้มองเธออยู่แถมยิ้มกวานประสาทสุดๆ
“ไม่ไปได้มั้ยคะ”
“ได้สิแต่ไม่รับประกันนะว่า…”
“โอเคๆ ไปก็ได้ค่ะ”
เธอรีบตัดบทเพราะขี้เกียจฟังคำขู่ของเขา ทั้งสองคนนั่งเงียบไปตลอดทางจนมาถึงที่คฤหาสน์หลังใหญ่ ทับทิมมองไปโดยรอบอย่างตื่นตะลึงนี่นะเหรอบ้านของคุณรวีประธานช่อง B2 หล่อรวยสมคำล่ำลือจริงๆ
“ใหญ่มาก”
“เธอยังไม่เคยมาสินะงั้นก็เดินเที่ยวให้ทั่วก่อนสิเพราะยังไงพรุ่งนี้เธอก็ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่อยู่ดี”
เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบพาหญิงสาวเดินเล่นรอบบ้านไปพรางๆเพื่อให้เธอพอใจก่อน หญิงสาวดูนั่นนี่จนทั่วก่อนจะเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในตัวบ้าน
“แล้วห้องของหนูอยู่ที่ไหนเหรอคะ”
“ห้องของเธอเหรอไม่แน่ใจนะถามแม่บ้านก่อน มีใครอยู่แถวนี้มั้ยเข้ามานี่หน่อย”
เขาตะโกนเรียกแม่บ้านเสียงดัง และไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวัยกลางคนเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม
“ว่าไงคะคุณรวีต้องการอะไรรึเปล่า”
“ห้องของคุณทับทิม.. อ่อ ห้องของหลานสาวภรรยาพ่อนะอยู่ตรงไหน”
“อ่อ ขึ้นบันไดซ้ายมือติดกับห้องคุณรวีค่ะ”
เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินนำขึ้นไปชั้นบน ทับทิมยกมือไหว้พี่แม่บ้านก่อนจะรีบวิ่งตามชายหนุ่มไปอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงเขาก็เปิดห้องเดินเข้าไปภาพที่เห็นคือห้องนอนแสนหรูหราเหมือนห้องนอนของเจ้าหญิง เธอมองสำรวจอย่างตื่นเต้นนี่คือห้องนอนในฝันเลยนะทำไมสวยขนาดนี้
“ชอบมั้ย”
“ชอบค่ะ ห้องนี้หนูอยู่ได้เหรอคะ”
เขาพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะปล่อยให้เธอพักผ่อนภายในห้องนอน ส่วนตัวเขาเองก็ต้องไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนชุดนอนให้เรียบร้อย
“ฉันจะไปอาบน้ำก่อน เธอก็จัดการตัวเองนะ”
“ค่ะ”
เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะมองตามชายหนุ่มที่เดินออกไป นึกว่าเขาจะแกล้งอะไรเธอซะอีกทำไมถึงใจดีจัง สงสัยเธอจะมองเขาติดลบไปหน่อยเพราะฉะนั้นวันนี้เป็นต้นไปเธอจะมองเขาใหม่
ทับทิมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้ามีชุดนอนอยู่ก็หยิบออกมาแล้วถือผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ ดูสิมีอ่างอาบน้ำด้วยหรูหราอย่างกับในละครไทย โอ๊ยยยย เป็นคนรวยมันดีแบบนี้นี่เอง เธอเปิดน้ำอุ่นใส่ในอ่างก่อนจะนอนแช่อย่างฟินสุดๆ
“ฮ้าสบายจัง มีความสุขที่สุดเลย”
ทับทิมนอนหลับตาเคลิ้มอยู่ในอ่างนานเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะลุกขึ้นมาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินกลับเข้าห้องนอนไป เธอไปนั่งลงบนเตียงก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อมันนิ่มมากน่านอนสุดๆ ทับทิมลงบนเตียงนอนก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า วันนี้ช่วยงานแต่งงานทั้งวันขอนอนพักสักงีบให้หายเหนื่อยก่อนแล้วกัน
ไม่รู้ว่าหลับไปนานขนาดไหนรู้ตัวอีกทีก็รู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆทับเอวเธออยู่ หญิงสาวลืมตาตื่นก่อนจะหันไปมองข้างกาย เห็นเป็นชายหนุ่มก็ตกใจเป็นอย่างมาก
“คุณรวี!”
เธอเบิกตากว้างก่อนจะรีบดีดตัวออกห่างแต่มือปลาหมึกของเขากอดรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก
“คุณรวีปล่อยนะ”
“นอนเดี๋ยวนี้อย่าให้ฉันต้องขู่เธอเลย มันไม่เป็นผลดีกับใครหรอกนะ”
รวีลืมตาขึ้นมองหน้าหญิงสาวอย่างย้ำเตือน เธอควรจะสงบสติอารมณ์และทำตามที่เขาต้องการมากกว่าที่จะมาขัดใจในเวลาแบบนี้ เพราะเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งและถ้าหมดความอดทนขึ้นมาเมื่อไหร่จะหาว่าไม่เตือนไม่ได้
“แต่คุณนอนกอดหนูแบบนี้หนูนอนไม่หลับหรอกนะ”
“จะนอนดีๆหรือจะทำอย่างอื่น”
เขาดึงเธอเข้ามาแนบชิดก่อนจะใช้ริมฝีปากซุกไซ้ตามซอกคอของหญิงสาว ทับทิมบิดตัวไปมาก่อนจะขยับตัวลงนอนตามเดิมเพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรมากกว่านี้
“นอนแล้วค่ะอย่าทำอะไรหนูนะ”
“ก็แค่นี้แหละจะเล่นตัวทำไมมากมาย”
เขาบ่นออกมาก่อนจะสวมกอดเธอแล้วหลับตาลง ทับทิมนอนนิ่งตัวเกร็งเกิดมาไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อนในชีวิตแล้วต้องมานอนให้เขากอดแบบนี้ใครมันจะไปนอนหลับกันล่ะ เธอถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะฝืนหลับตาลงซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะหลับได้อีกมั้ยแต่ก็ต้องฝืนเอาเพราะทำอะไรไม่ได้
รวีได้ยินเสียงถอนหายใจของหญิงสาวก็อมยิ้มก่อนจะหลับตาลงอย่างอารมณ์ดี ได้แกล้งคนมันก็สนุกดีไปอีกแบบแถมยังได้ยั่วโมโหใครบางคนให้อกแตกตายเหมือนอย่างที่แม่เขาเผชิญด้วย..
‘ถ้าวันหนึ่งคุณแม่เลี้ยงมารับรู้ว่าหลานสาวมีความสัมพันธ์กับเขามันจะเป็นยังไงน้า แค่คิดก็สนุกแล้วสิ’
วันต่อมา…
พอรุ่งเช้าหญิงสาวรีบลุกขึ้นจากเตียงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ค่อยๆย่องเดินออกไปยังประตูด้านหน้า รวียังนอนหลับอยู่ไม่รู้สึกตัวจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เธอออกไปเรียบร้อยแล้ว ทับทิมวิ่งออกไปหน้าคิดไว้ว่าจะเรียกแท็กซี่แต่ดูเหมือนว่าในบ้านของเขาอยู่ในซอยต้องเดินออกไปไกลหน่อย
“จะไปไหนครับคุณหนู”
“ทับทิมค่ะ คือหนูจะถามว่าเดินออกไปจากนี้หน้าปากซอยไกลมากมั้ยคะ”
“เดี๋ยวผมไปส่งครับคุณหนูจะไปที่ไหน”
คนขับรถของบ้านตันกิตติกุลเอ่ยถามหญิงสาว ท่าทางน่าจะเป็นคุณหนูคุณนายของบ้านเพราะการแต่งตัวต่างจากคนทั่วไป อีกอย่างเขาเคยเห็นเธอแสดงละครด้วยน่าจะเป็นดาราแหละแต่จำชื่อไม่ได้
“กลับบ้านค่ะ งั้นรบกวนหน่อยนะคะ”
“งั้นเชิญทางนี้ครับ”
ทับทิมยกมือไหว้เขาก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นรถทันที รวีที่เพิ่งตื่นนอนมองหาหญิงสาวทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอ เขาแต่งตัวให้เรียบร้อยลุกขึ้นออกไปจากห้องนอนเดินลงไปชั้นล่างก็เจอกับแม่บ้านกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่
“ป้าป้านเห็นทับทิมมั้ย”
“ป้าเห็นวิ่งออกไปหน้าบ้านก่อนหน้านี้สักพักค่ะ แล้วเหมือนไอ้ดำมันจะออกรถด้วยน่าจะไปส่งค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับขึ้นไปในห้องนอนของตัวเอง เขาหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาผู้ช่วยก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ
(สวัสดีครับคุณรวี)
“สัญญาที่ให้จัดการเรียบร้อยรึยัง”
(สัญญาของคุณทับทิมใช่มั้ยครับ น่าจะเสร็จแล้วนะครับเพราะผมแจ้งกับทางบุคคลว่าจะใช้วันนี้)
ชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เขานั่งลงตรงโซฟายกน้ำเย็นที่แม่บ้านจะยกขึ้นมาให้ทุกเช้าดื่มก่อนจะเอ่ยออกมา
“แก้ไขสัญญาหน่อย ปกติดาราหน้าใหม่สัญญาสองปี แก้ไขเป็นเจ็ดปี”
(ได้ครับ แล้วคุณรวีจะให้ผมแจ้งไปทางคุณทับทิมเลยมั้ยครับ)
“ไม่ต้อง เรียกให้มาไม่ยอมมาหรอกต้องไปกดดันถึงที่ เจอกันสิบโมง”
(ครับนาย)
- Writer
