Chapter 5

1322 Words
ทับทิมก้มหน้าลงกุมขมับตัวเองอย่างคิดหนัก เธอไม่รู้จะปฏิเสธเขายังไงเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้เจอแต่ทางตันไปหมด หญิงสาวเงยหน้าของรวีที่ตอนนี้มองเธออยู่แถมยิ้มกวานประสาทสุดๆ “ไม่ไปได้มั้ยคะ” “ได้สิแต่ไม่รับประกันนะว่า…” “โอเคๆ ไปก็ได้ค่ะ” เธอรีบตัดบทเพราะขี้เกียจฟังคำขู่ของเขา ทั้งสองคนนั่งเงียบไปตลอดทางจนมาถึงที่คฤหาสน์หลังใหญ่ ทับทิมมองไปโดยรอบอย่างตื่นตะลึงนี่นะเหรอบ้านของคุณรวีประธานช่อง B2 หล่อรวยสมคำล่ำลือจริงๆ “ใหญ่มาก” “เธอยังไม่เคยมาสินะงั้นก็เดินเที่ยวให้ทั่วก่อนสิเพราะยังไงพรุ่งนี้เธอก็ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่อยู่ดี” เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบพาหญิงสาวเดินเล่นรอบบ้านไปพรางๆเพื่อให้เธอพอใจก่อน หญิงสาวดูนั่นนี่จนทั่วก่อนจะเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในตัวบ้าน “แล้วห้องของหนูอยู่ที่ไหนเหรอคะ” “ห้องของเธอเหรอไม่แน่ใจนะถามแม่บ้านก่อน มีใครอยู่แถวนี้มั้ยเข้ามานี่หน่อย” เขาตะโกนเรียกแม่บ้านเสียงดัง และไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวัยกลางคนเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม “ว่าไงคะคุณรวีต้องการอะไรรึเปล่า” “ห้องของคุณทับทิม.. อ่อ ห้องของหลานสาวภรรยาพ่อนะอยู่ตรงไหน” “อ่อ ขึ้นบันไดซ้ายมือติดกับห้องคุณรวีค่ะ” เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินนำขึ้นไปชั้นบน ทับทิมยกมือไหว้พี่แม่บ้านก่อนจะรีบวิ่งตามชายหนุ่มไปอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงเขาก็เปิดห้องเดินเข้าไปภาพที่เห็นคือห้องนอนแสนหรูหราเหมือนห้องนอนของเจ้าหญิง เธอมองสำรวจอย่างตื่นเต้นนี่คือห้องนอนในฝันเลยนะทำไมสวยขนาดนี้ “ชอบมั้ย” “ชอบค่ะ ห้องนี้หนูอยู่ได้เหรอคะ” เขาพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะปล่อยให้เธอพักผ่อนภายในห้องนอน ส่วนตัวเขาเองก็ต้องไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนชุดนอนให้เรียบร้อย “ฉันจะไปอาบน้ำก่อน เธอก็จัดการตัวเองนะ” “ค่ะ” เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะมองตามชายหนุ่มที่เดินออกไป นึกว่าเขาจะแกล้งอะไรเธอซะอีกทำไมถึงใจดีจัง สงสัยเธอจะมองเขาติดลบไปหน่อยเพราะฉะนั้นวันนี้เป็นต้นไปเธอจะมองเขาใหม่ ทับทิมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้ามีชุดนอนอยู่ก็หยิบออกมาแล้วถือผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ ดูสิมีอ่างอาบน้ำด้วยหรูหราอย่างกับในละครไทย โอ๊ยยยย เป็นคนรวยมันดีแบบนี้นี่เอง เธอเปิดน้ำอุ่นใส่ในอ่างก่อนจะนอนแช่อย่างฟินสุดๆ “ฮ้าสบายจัง มีความสุขที่สุดเลย” ทับทิมนอนหลับตาเคลิ้มอยู่ในอ่างนานเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะลุกขึ้นมาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยจากนั้นก็เดินกลับเข้าห้องนอนไป เธอไปนั่งลงบนเตียงก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อมันนิ่มมากน่านอนสุดๆ ทับทิมลงบนเตียงนอนก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า วันนี้ช่วยงานแต่งงานทั้งวันขอนอนพักสักงีบให้หายเหนื่อยก่อนแล้วกัน ไม่รู้ว่าหลับไปนานขนาดไหนรู้ตัวอีกทีก็รู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆทับเอวเธออยู่ หญิงสาวลืมตาตื่นก่อนจะหันไปมองข้างกาย เห็นเป็นชายหนุ่มก็ตกใจเป็นอย่างมาก “คุณรวี!” เธอเบิกตากว้างก่อนจะรีบดีดตัวออกห่างแต่มือปลาหมึกของเขากอดรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก “คุณรวีปล่อยนะ” “นอนเดี๋ยวนี้อย่าให้ฉันต้องขู่เธอเลย มันไม่เป็นผลดีกับใครหรอกนะ” รวีลืมตาขึ้นมองหน้าหญิงสาวอย่างย้ำเตือน เธอควรจะสงบสติอารมณ์และทำตามที่เขาต้องการมากกว่าที่จะมาขัดใจในเวลาแบบนี้ เพราะเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งและถ้าหมดความอดทนขึ้นมาเมื่อไหร่จะหาว่าไม่เตือนไม่ได้ “แต่คุณนอนกอดหนูแบบนี้หนูนอนไม่หลับหรอกนะ” “จะนอนดีๆหรือจะทำอย่างอื่น” เขาดึงเธอเข้ามาแนบชิดก่อนจะใช้ริมฝีปากซุกไซ้ตามซอกคอของหญิงสาว ทับทิมบิดตัวไปมาก่อนจะขยับตัวลงนอนตามเดิมเพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรมากกว่านี้ “นอนแล้วค่ะอย่าทำอะไรหนูนะ” “ก็แค่นี้แหละจะเล่นตัวทำไมมากมาย” เขาบ่นออกมาก่อนจะสวมกอดเธอแล้วหลับตาลง ทับทิมนอนนิ่งตัวเกร็งเกิดมาไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อนในชีวิตแล้วต้องมานอนให้เขากอดแบบนี้ใครมันจะไปนอนหลับกันล่ะ เธอถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะฝืนหลับตาลงซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะหลับได้อีกมั้ยแต่ก็ต้องฝืนเอาเพราะทำอะไรไม่ได้ รวีได้ยินเสียงถอนหายใจของหญิงสาวก็อมยิ้มก่อนจะหลับตาลงอย่างอารมณ์ดี ได้แกล้งคนมันก็สนุกดีไปอีกแบบแถมยังได้ยั่วโมโหใครบางคนให้อกแตกตายเหมือนอย่างที่แม่เขาเผชิญด้วย.. ‘ถ้าวันหนึ่งคุณแม่เลี้ยงมารับรู้ว่าหลานสาวมีความสัมพันธ์กับเขามันจะเป็นยังไงน้า แค่คิดก็สนุกแล้วสิ’ วันต่อมา… พอรุ่งเช้าหญิงสาวรีบลุกขึ้นจากเตียงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ค่อยๆย่องเดินออกไปยังประตูด้านหน้า รวียังนอนหลับอยู่ไม่รู้สึกตัวจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เธอออกไปเรียบร้อยแล้ว ทับทิมวิ่งออกไปหน้าคิดไว้ว่าจะเรียกแท็กซี่แต่ดูเหมือนว่าในบ้านของเขาอยู่ในซอยต้องเดินออกไปไกลหน่อย “จะไปไหนครับคุณหนู” “ทับทิมค่ะ คือหนูจะถามว่าเดินออกไปจากนี้หน้าปากซอยไกลมากมั้ยคะ” “เดี๋ยวผมไปส่งครับคุณหนูจะไปที่ไหน” คนขับรถของบ้านตันกิตติกุลเอ่ยถามหญิงสาว ท่าทางน่าจะเป็นคุณหนูคุณนายของบ้านเพราะการแต่งตัวต่างจากคนทั่วไป อีกอย่างเขาเคยเห็นเธอแสดงละครด้วยน่าจะเป็นดาราแหละแต่จำชื่อไม่ได้ “กลับบ้านค่ะ งั้นรบกวนหน่อยนะคะ” “งั้นเชิญทางนี้ครับ” ทับทิมยกมือไหว้เขาก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นรถทันที รวีที่เพิ่งตื่นนอนมองหาหญิงสาวทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอ เขาแต่งตัวให้เรียบร้อยลุกขึ้นออกไปจากห้องนอนเดินลงไปชั้นล่างก็เจอกับแม่บ้านกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ “ป้าป้านเห็นทับทิมมั้ย” “ป้าเห็นวิ่งออกไปหน้าบ้านก่อนหน้านี้สักพักค่ะ แล้วเหมือนไอ้ดำมันจะออกรถด้วยน่าจะไปส่งค่ะ” ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับขึ้นไปในห้องนอนของตัวเอง เขาหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาผู้ช่วยก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ (สวัสดีครับคุณรวี) “สัญญาที่ให้จัดการเรียบร้อยรึยัง” (สัญญาของคุณทับทิมใช่มั้ยครับ น่าจะเสร็จแล้วนะครับเพราะผมแจ้งกับทางบุคคลว่าจะใช้วันนี้) ชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เขานั่งลงตรงโซฟายกน้ำเย็นที่แม่บ้านจะยกขึ้นมาให้ทุกเช้าดื่มก่อนจะเอ่ยออกมา “แก้ไขสัญญาหน่อย ปกติดาราหน้าใหม่สัญญาสองปี แก้ไขเป็นเจ็ดปี” (ได้ครับ แล้วคุณรวีจะให้ผมแจ้งไปทางคุณทับทิมเลยมั้ยครับ) “ไม่ต้อง เรียกให้มาไม่ยอมมาหรอกต้องไปกดดันถึงที่ เจอกันสิบโมง” (ครับนาย)
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD