ภายในห้องรับรองของบริษัทที่เวลานี้ไม่มีใครอยู่แล้วนอกจากแขกคนสำคัญที่นั่งเอนกายด้วยท่วงท่าสบายๆ อยู่บนโซฟาตัวนุ่ม เสื้อสูทสีดำถูกถอดพาดไว้บนพนัก เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูอ่อนริ้วขาวเท่านั้น บนตักมีแลปทอปเครื่องบางซึ่งหน้าจอเปิดเว็บไซต์ของบริษัทที่นักธุรกิจหนุ่มเปิดดูยอดสั่งซื้อซึ่งมีการอัปเดตตลอดเวลา ดวงหน้าหล่อเหลาเจือรอยยิ้มกว้างอย่างสมใจจากยอดสั่งสินค้าจำนวนมากที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ ส่วนหนึ่งเป็นผลพวงมาจากการประชุมผู้ประกอบการเมื่อตอนช่วงเช้านั่นเอง
“นายแกล้งเธอทำไมหรือครับ” เดฟที่เดินกลับเข้ามาภายในห้องหลังออกไปคุยโทรศัพท์ตรงระเบียงเอ่ยถามขึ้น
“แกล้ง! ฉันแกล้งใครไม่ทราบ” คนเป็นนายทำไขสือทั้งที่นัยน์ตาคมไหวระริกกับคำถามของคนสนิท ฉับพลันดวงหน้าของหญิงสาวเจ้าของนามอันแสนไพเราะว่าขวัญชีวาก็ปรากฏขึ้นมาในมโนภาพ แม้จะมีลางสังหรณ์ว่าต้องพบกันอยู่แล้วหลังจากเห็นเพื่อนของเธอ แต่ไม่คาดคิดว
