ผนังด้านหนึ่งถูกเพนต์ลวดลายเป็นรูปดอกไม้อย่างสวยงามด้วยฝีมือของขวัญชีวาเองที่มีพรสวรรค์ทางด้านการวาดภาพ ส่วนด้านตรงข้ามมีภาพของคนในครอบครัวในอิริยาบถแตกต่างกัน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาพของขวัญชีวา
“หนูขอโทษที่มาช้า”
คนเป็นศูนย์รวมความรักของครอบครัวเอ่ยขอโทษเสียงอ่อยเมื่อเห็นว่าทุกคนในครอบครัวนั่งกันพร้อมหน้ากันอย่างที่คิดไว้จริงๆ ครั้นมองไปยังอาหารแต่ละอย่างที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ พยาธิในท้องก็เริ่มร้องก่อกวนขึ้นอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอกลูก มานั่งใกล้ๆ พ่อนี่มา”
เอกดนัยผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้นยิ้มๆ พลางพยักหน้าให้บุตรสาวคนเดียวมานั่งข้างตัวเอง
“น้องหนู เมื่อกี้พี่กฤตแวะไปที่ห้องเห็นนอนหลับอยู่เลยไม่ได้เรียก” กฤตนัยพี่ชายคนโตเอ่ยทักน้องสาวเสียงอ่อนโยน
“วันนี้ไปไหนมาบ้างจ๊ะน้องหนู ยังไม่ได้รายงานให้พี่วิชญ์รู้เลยนะ” นราวิชญ์พี่ชายคนรองพูดยิ้มๆ
“พี่กรว่าน้องหนูดูแปลกไปนะ สวยขึ้นกว่าเก่า” พี่ชายคน
