โรงพยาบาลที่ขวัญชีวาบอกให้มาส่งเป็นโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ที่มีการบริการประหนึ่งโรงแรมระดับห้าดาว เพียงแค่รถจอดเท่านั้นก็มีเจ้าหน้าที่มายืนโค้งอยู่ข้างรถเพื่อรอเปิดให้พร้อมด้วยรถเข็นผู้ป่วย
ขวัญชีวาถูกพาขึ้นรถเข็นเข็นไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ซึ่งเจ้าหน้าที่ที่นั่งประจำอยู่เอ่ยถามขึ้นทันที
“ไม่ทราบมีบัตรคนไข้ของที่นี่หรือยังคะ”
คนเจ็บยังไม่ทันตอบฌอนก็เป็นฝ่ายตอบ เพราะเดาได้อยู่แล้วอีกฝ่ายต้องมี
“มีครับ”
“ขอทราบชื่อด้วยค่ะ” เจ้าหน้าที่สาวสวยเอ่ยถาม ซึ่งคนตอบก็เป็นคนเดิมอีกตามเคย ที่บอกชื่อและนามสกุลออกไปอย่างคล่องแคล่วราวกับเคยเอ่ยถึงอยู่บ่อยๆ
“ขวัญชีวา อริยะสัตย์ ครับ”
เมื่อเจ้าหน้าที่คีย์ข้อมูลแล้วพบชื่อของหญิงสาวก็ส่งยิ้มให้ก่อนจะสอบถามถึงรายละเอียดเบื้องต้น
“คนป่วยมีอาการเป็นยังไงหรือคะ”
“ปวดท้องมากครับ จากการที่กินอาหารรสเผ็ดเข้าไป” คนตอบตอบราวกับตัวเองที่เจ็บป่วย
“ไม่ทราบว
