ZEN – NAMI 18 ปะทะ

1573 Words

(ZEN) บริษัทเชาวกรกุล ตรู๊ด ๆ ๆ ๆ พรึ่บ! เมื่อสายของนามิตัดไปผมก็ลุกจากเก้าอี้การประชุมทันที เพราะว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทำงานแล้ว ยัยเด็กบ้าบอกว่าให้ระวังไงวะ “จะไปไหนเหรอคะ?” เสียงเลขาผมถาม “ปิดการประชุม” ผมบอกและเดินออกมาทันทีไม่สนใจว่าใครจะมองยังไงทั้งนั้นตอนนี้ชีวิตของยัยลูกหมาสำคัญที่สุด “คุณเซนค่ะ!!แต่วันนี้มันประชุมสำคัญนะคะ” แต่เหมือนว่าเลขาผมที่พึ่งรับมาไม่นานจะฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่อง “ผมบอกว่าปิดก็คือปิด” “แต่ว่าพวกผู้ถือหุ้นจะไม่พอใจเอานะคะเพราะว่ากว่าจะเรียกรวมตัวครบได้ก็ใช้เวลานาน...” “ใครไม่พอใจก็ออกไป รวมถึงเธอด้วย” ผมบอกแค่นั้นก่อนจะกดโทรศัพท์หาไอ้ซิว (ครับ) “ไปตามหานามิเดี๋ยวนี้” (โดนจับไปแล้วหรือไง?) “เออ! เพราะงั้นรีบไปหาตัวซะ” (มึงจะเดือดร้อนทำไมก็ปล่อยไปดิ มึงไม่ได้อยากเลี้ยงอยู่แล้วนิ) ไอ้ซิวแม่งพูดจาไม่เคยเข้าหูผมเลยวะ “กูเคยพูดเหรอว่าไม่อยากเลี้ยง?” (อ้าว! หลงเด็กหรือไง?) “ไม่ต้องเสือกเรื่องของกูไปตามหานามิ เอาคนไปเยอะ ๆ เลยด้วยแล้วก็ส่งคนไปบ้านของพัดชาตัวเองน้องเธอมาไอ้เด็กเวรนั่นน่ะ” ก่อนจะวางสายนามิบอกเรื่องของไอ้พัตเตอร์น้องชายของพัดชาว่าอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย (ได้) “อืม” ผมวางสายก่อนจะกลับไปเอากุญแจรถออกมาเพื่อไปหานามิ ปึก!! ผมขึ้นมาบนรถและหยิบไอแพคขึ้นมาเพื่อค้นหาตำแหน่งของเธอว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน ผมติดตั้งจีพีเอสไว้ที่โทรศัพท์ของนามิ กระเป๋าเรียนและเข็มกลัดนักเรียน หรืออะไรก็ตามที่สามารถติดตั้งได้เพราะว่าเราไม่สามารถรู้ได้มันจะทิ้งของอะไรของเธอบ้าง ตรู๊ดดด “ไอ้ซิวส่งคนไปที่สะพานข้ามแม่น้ำ Z ส่วนมึงไปเอาตัวน้องพัดชามาและกักตัวเอาไว้ด้วย” (ได้) ผมวางสายจากมันก็ออกรถทันทีเพื่อไปช่วยเธอ สาเหตุที่ผมร้อนรนขนาดนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรกัน แต่ผมรู้แค่ว่าผมปล่อยเธอไปไม่ได้เด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดขึ้นอะไรก็ตาม บรื้นนนนน!! (NAMI) สะพานข้ามแม่น้ำ Z ปึก! ปึก! “ปล่อยดิ!!!” ฉันถีบไปที่พวกมันที่กำลังพยายามจับฉันมัดแต่มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ “นิ่งดิวะ!!!” เพี๊ยะ! มันตบหน้าของฉันจนหัน “ตบกูเหรอวะ?!” ฉันถามมันอย่างโมโห “เออ!!ปากดีและอวดเก่งเพราะมึงทำให้น้องกูตาย!!” หมับ! มันยื่นมือมาและบีบคอของฉันน้องของมันเป็นใคร? “ฮึก!!” “มึงฆ่าน้องกู!!!” มันออกแรงบีบคอของฉันน้องของมันที่โดนฉันฆ่าก็มีแต่ที่สนามบินตอนนั้นก็สมควรแล้วนิ อยากมายุ่งกับฉันทำไม? “เฮ้ย!!พอก่อนเดี๋ยวก็ตายหรอก” ปึก!!พวกมันอีกคนผลักไอ้คนที่พยายามฆ่าฉันออกไป “เฮือก!!แค่ก ๆ” ฉันไอออกมาและพยายามหายใจ “เธอก็เหมือนกันยอมไปกับพวกเราง่าย ๆ ซะดีกว่าจะได้ไม่มีใครเดือดร้อนเพราะเธอ” “ทำไม แค่ก ๆ ต้องกลัวด้วยพวกแกนั่นแหละที่จะเดือดร้อน แค่ก!!” ฉันไม่รู้ว่าคุณเซนจะมาช่วยไหมแต่ถ้ามาจริง ๆ พวกมันนั่นแหละที่จะไม่รอด “ปากดีอย่างที่ใคร ๆ ก็พูดใครจริง ๆ นะ” “ฉันก็แค่อยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขพวกแกนั่นแหละที่พยายามพรากมันไป...” “ชีวิตของเธอตั้งแต่เกิดมาก็ไม่ได้รับความสุขอยู่แล้วอย่าฝันไปหน่อยเลย...” ปัก!! ฉันยกขาขึ้นมาก่อนจะเตะแรง ๆ ไปที่คอของมันจนหักตาย “ฮึก!!!” “ไอ้เอ!!!!!” อ่อ ชื่อเอแต่แล้วไงตายแล้วก็ถือว่าจบ “มึง!!!” “น้องมึงตายเพราะกูใช่ไหม?” ฉันถามมันที่แค่จะพยายามมัดฉันเอาไว้ยังทำไม่ได้เลย “เออ!!!ทั้งน้องและเพื่อนกูเพราะมึง!!!” “ไม่ใช่แค่น้องหรือเพื่อนมึงแต่มึงก็จะตายเพราะกูด้วย” หมับ!!! “อึก!!!อีเด็กผี!!!!!” “นี่คือผลของเลือดที่พวกมึงอยากได้นักหนาไง!!!” ฉันคร่อมมันจะบีบคอก่อนจะปล่อยใบมีดในแหวนออกไปที่คอของมันเลือดค่อย ๆ ไหลออกมา “อ๊ากกกกกกกกกกก!!!” เอี๊ยดดดดดดดดด!!!!! ปึกกก!!!รถเบรกกะทันหันทำให้ร่างของฉันร่วงลงไปที่พื้นรถ แกร๊ด!!!! “หึ เขาว่าเลือด X มันจะพิเศษและเหนือกว่าคนอื่นแต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะเหนือกว่าลูกปืนหรือเปล่า?” คนขับขับกระบองปืนมาจ่อหัวฉัน “ฮึกกก!!!แค่ก ๆ เฮือกกกกกกกกก!!” และไอ้คนที่โดนแหวนของฉันก็ตายจมกองเลือดไป แหวนนั่นแค่ใบมีดเล็กๆ ไม่สามารถทำให้ใครตายได้หรอกแต่ที่ตายเพราะยาพิษในแหวนต่างหาก “เหมือนว่าฉันต้องเอาร่างเธอไปแล้วละแม้ว่าจะไม่มีวิญญาณก็ตาม” มันกำลังลั่นไกล ปึก!!ปัง!!! ฉันปัดมือของมันทำให้ปืนไปโดนกระจกฉันอาศัยจังหวะนั้นเปิดประตูรถออกมาและวิ่งกลางสะพานลอยข้ามแม่น้ำที่แม่งไม่มีอะไรเลย!! “ฉิบหายเอ๊ย!!!” ปัง! ปัง!! มันยิงตามหลังฉันมาและวิ่งตามแต่พวกมันไม่ได้แค่นั้นสักหน่อย มันมีรถตู้อีกคันที่กำลังขับตามมารถกับคนจะหนีทันได้ยังไงวะ ปัง! ปัง! พวกมันยิงฉัน ปัง!!จึก!! “อ๊ะ!!!” ตุบ!!มันยิงมาที่ขาของฉันทำให้ฉันล้มที่กลางถนนทันที แม่งเอ๊ยยยย!!! “เหอะ!!เก่งนักนิไม่วิ่งต่อ...” โครม!! ขณะนั้นเองก็มีรถพุ่งชนมันทันที “คุณเซน!!!” ปัง! ปัง! ปัง!! และการปะทะก็เกิดขึ้นเพราะองค์กรเองก็ส่งคนมาเพิ่ม แค่จับเด็กต้องส่งคนมาขนาดนั้นเลยเหรอวะ ส่วนคุณเซนเองก็พาคนมาเพียบเลยยิงกันยับ “นามิ!!” หมับ!! คุณเซนลงจากรถมาหาฉัน ฉันรีบกอดเขาเอาไว้ทันที “คุณเซน!!ฮึก!!” “ลุกก่อน” เขาพยุงฉันขึ้นมา แกร๊ด!! “คิดจะพาหนูทดลองของเราไปไหนเหรอครับ?” เสียงปืนพร้อมเสียงใครบางคนที่คุ้นหูดังขึ้น “ดะดาต้า” ฉันเรียกชื่อนั้นออกไปด้วยเสียงสั่นเครือเขาเป็นหัวหน้าองค์กร “หวัดดีไม่คิดว่าจะยังจำกันได้ ก็นะ...ฉันเป็นคนฆ่าพ่อแม่เธอนิตอนนั้นเธอคงจำได้ดีเพื่อช่วยชีวิตเธอพวกนั้นมันเลยยอมพาเธอหนีออกไป แต่หนีให้ตายก็ไม่พ้น^^” ใช่... ก่อนฉันจะโดนจับไปสนามบินฉันเองก็พยายามหนีหลังจากที่พ่อแม่โดนฆ่าตายโดนเขา แต่ก็ไม่พ้น “เลิกยุ่งกับฉันสักที!!” “จุ๊ ๆ ไม่เอาไม่โวยวายสิอาร์ อืม...หรือว่านามิดี?” “อย่าเอาปากสกปรกมึงมาเรียกชื่อนั่น” คุณเซนพูดขึ้นเสียงเขานิ่งจนน่ากลัว “คุณเซนแห่ง...เชาวกรกุล พ่อแม่ของคุณเลี้ยงมาอย่างดีแต่ไม่ได้สอนเหรอครับว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น” “หึ สอนสิแต่กูบอกเหรอว่านามิคือคนอื่น?” “แค่รับเลี้ยงไม่กี่เดือนก็ผูกพันเหรอครับ?” “แล้วเสือกอะไรละจะเลี้ยงกี่เดือนหรือกี่ปีนามิก็ไม่ใช่คนอื่น” อยากร้องไห้เพราะคุณเซนอบอุ่นมากจริง ๆ “ฮ่า ๆ ผมชื่นชอบจริง ๆ ครับที่คุณเซนเนี่ยนอกจากจะฉลาดแล้วยังมีจิตใจเมตตาด้วย แต่ว่าเด็กคนนั้นผมคงยกให้ไม่ได้หรอกครับ” ดาต้ายังคงพูดด้วยรอยยิ้ม “ก็ไม่ได้ขอเพราะนามิคือของกู” ปัง! คุณเซนยิงเข้าที่หน้าผากของดาต้าทันทีแต่ว่ามันไม่ตาย...เพราะว่ามันโฮโลแกรม “บ้าฉิบ!” คุณเซนหงุดหงิดเมื่อรู้ว่านั้นเป็นเพียงระบบคอมพิวเตอร์ที่ทางองค์กรสร้างขึ้น “ฮ่า ๆ ใจร้อนจังนะครับเนี่ยไม่คิดเลยว่าคุณเซนจะโหดได้ขนาดนี้ยิงแบบไม่คิดเลยนะครับ” “หุบปาก” ตอนนี้คนขององค์กรและคนของคุณเซนแบ่งเป็นสองฝ่าย “ผมไม่อยากให้เกิดนองเลือดเลยครับ แต่ถ้าคุณเซนยังไม่ยอมส่งตัวเด็กนั่นมาผมคงต้องจำเป็นใช้ความรุนแรง...ยิง” เพียงแค่มันพูดเท่านั้นคนขององค์กรก็เริ่มการยิงกันอีกครั้ง ดาต้า! ฉันคิดไว้แล้วว่าเขาไม่มีทางมาเองแน่นอนไอ้คนเลวนั่น!! ปัง!! ปัง! ปัง!! “นามิ...” “คุณเซน!!!!” ฉันเรียกชื่อของเขาอย่างตกใจเมื่อกำลังมีคนยิงมาทางนี้ ปัง!!ปัง!! หมับ!! ฉันจับตัวของเขาให้หลบและแต่ก็ยังไม่พ้นกระสุนโดนเข้าไปที่แขนของเขาทันที ก็ยังดีกว่าโดนจุดอื่นละนะ บึ้มมม!!!!อยู่ ๆ สะพานก็เกิดการระเบิดขึ้นทำให้ร่างของฉันและคุณเซนร่วงจากสะพานทันที “กรี๊ดด!!!!!” ตู้มมมม!!!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more