มันก็แค่อดีตของเธอ
685 Words
ตอนที่ 8
ระหว่างที่เพชรตะวันออกมาจากบ้านของเธอแล้ว เขาก็เห็นรถเก๋งสีดำคันหนึ่ง แล่นมาจอดที่บ้านเธอ มีชายคนหนึ่งเดินลงจากรถ ก่อนจะไปกดออดเรียกให้เธอเดินมาเปิดประตูที่หน้าบ้าน
กริ่ง!
เสียงกดออดหน้าบ้านดังขึ้น ก่อนที่ปุริมปรัชญ์จะเดินมาถึงที่ประตู เธอหันหลังกลับไปอีกครั้ง ก่อนจะพบอดีตสามียืนเกาะรั้วอยู่ เขาจะเข้ามาหาเธอด้านใน แต่ฝ่ายภรรยาไม่ยอม เพราะถือว่าได้เลิกรากันแล้ว จากนั้นทั้งคู่ก็ยืนคุยกันอยู่หน้าบ้าน เพราะอดีตสามีของปุริมปรัชญ์พูดไม่รู้เรื่อง และจะขอเข้ามาหาอย่างเดียว
“เรื่องของเรามันจบไปแล้ว พี่อย่ามาที่นี่อีกเลย ถ้าพี่อยากเจอลูก เดี๋ยวปรัชญ์จะพาแกไปหาพี่เดือนละครั้ง” เขาได้ยินเสียงเธอพูดขึ้น ในระหว่างนั้นเพชรตะวันแอบฟังทั้งคู่สนทนากันอยู่ที่ข้างรั้ว
“ปรัชญ์ ปรัชญ์ให้อภัยพี่อีกสักครั้งไม่ได้เหรอ เห็นแก่ลูกของเราเถอะนะ” ผู้เป็นสามีอ้อนวอน ภรรยาสาวได้แต่ถอนหายใจ พูดอะไรไปก็เหมือนเขาไม่ฟัง เธอจึงเดินหนี
“พี่สัญญา ว่าจะไม่นอกใจปรัชญ์อีก” เขาตะโกนตามหลังภรรยาไป
“พี่กลับไปเถอะค่ะ เอาไว้ปรัชญ์จะพาลูกไปให้พี่เจอเดือนละครั้ง ตามสัญญา” เธอรีบหันมาบอกและไม่สนใจเสียงของอดีตสามีอีก แต่ก่อนกลับเข้าบ้าน เธอได้เสียงคนเดินอยู่ข้างกำแพง
เหมือนเธอจะรู้ว่าเป็นเด็กหนุ่มที่ซุ้มแอบฟังเธอเมื่อสักครู่ พอรถของสามีแล่นออกไป หล่อนก็เดินมาดูที่บ้านของเขา เห็นเด็กหนุ่มกำลังจะแนบหูเข้ากับกำแพงอีกครั้ง เนื่องจากไม่รู้ว่าทั้งคู่หยุดคุยกันไปแล้ว
“ยืนชิดกำแพงแบบนี้ อยากรู้เรื่องอะไรอีกหรือเปล่าจ๊ะ พี่จะได้เล่าให้ฟังซะเลย” เธอแกล้งแซวและพูดเหมือนทีเล่นทีจริง หญิงสาวไม่ได้ตั้งใจจะมาต่อว่าเด็กหนุ่ม แต่อยากเดินมาแซว แล้วก็อยากได้คำตอบเมื่อสักครู่อีกครั้ง
“ปะ เปล่านะครับพี่ปรัชญ์ ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง”
“เปิดประตูให้พี่เข้าไปในบ้านได้มั้ย” เธอบอก เด็กหนุ่มจึงเปิดประตูให้เธอ
“พี่ปรัชญ์ครับ...แล้วเจ้าเอย ตื่นกี่โมงเหรอครับ" เขาชวนคุยเมื่อพาหญิงสาวเข้ามาในบ้านแล้ว
“วันหยุดแบบนี้ก็ประมาณเก้าโมงกว่า ๆ โน่นแหละ นี่เพิ่งแค่แปดโมงเอง คงยังไม่ตื่นหรอกจ้ะ”
“ว่าแต่ฉลามเถอะ ไม่คิดจะพาใครมาอยู่ด้วยเหรอ” เธอเอ่ยถามที่เห็นบ้านช่องออกจะใหญ่โตกว้างขวาง แต่ไม่มีใครอยู่กับเพชรตะวันสักคน
“ถ้าพี่หมายถึงแฟนละก็ ผมยังไม่มีครับ อันที่จริงแล้วพ่อกับแม่ผมท่านอยู่เมืองนอกครับ ปิดเทอมเราถึงจะได้เจอสักที" เขาตัดสินใจบอกเธอ
“คนเมื่อกี้แฟนพี่ใช่มั้ยครับ” เพชรตะวันยิงคำถามตรง
“อืม!..ใช่ ถามทำไม ไหนบอกไม่ได้แอบฟังไง” เธอจ้องหน้าเด็กหนุ่ม
“ตอนแรกผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังหรอกครับ แค่บังเอิญพอดี” เพชรตะวันเอามือจับท้ายทอยเป็นการแก้เขิน ที่เธอรู้ทัน
“แค่บังเอิญ...แต่ยืนชิดกำแพงเนี่ยนะ”
“ผมขอโทษครับ พี่แอบฟัง” แล้วเขาก็ยอมสารภาพ
“วันนี้พี่ต้องขอตัวนะ อาจจะไปเที่ยวกับฉลามไม่ได้” เธอไม่กล้าถามเรื่องก่อนหน้าที่อยากรู้
“ไม่เป็นไรครับ เอาไว้วันหลังก็ได้” เพชรตะวันบอก
“พี่มีเรื่องจะมาบอกแค่นี้แหละ” พูดจบเธอก็หันหลังแล้วเดินออกไป
“แต่วันหลังพี่ปรัชญ์ห้ามปฏิเสธผมนะครับ” เด็กหนุ่มตะโกนตามหลังหญิงสาวที่กำลังเดินออกจากบ้านเขาไป
- Writer
