ช่วงเวลาแห่งความสุขที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ได้เดินทางมาถึงจุดสิ้นสุดของวันแล้วละ...น่าแปลกไม่น้อยที่ก่อนหน้าที่ร่างบางจะมาหมู่บ้านแห่งนี้ เธอกับรู้สึกว่าไม่อยากมาสักนิด เธอไม่อยากไปไหนกับร่างสูงตรงหน้าอีก แต่พอได้มาจริงๆ ดันไม่อยากกลับเลยซะอย่างนั้น
ความเป็นธรรมชาติของที่นี่มันช่วยบำบัดจิตใจของคนเราได้ดีทีเดียว ที่เขาบอกว่าปวดกายให้ไปหาหมอแต่ถ้าป่วยทางจิตใจให้เรามาหาพื้นที่ธรรมชาติสงบๆ เพื่อรักษาใจเรามันก็คงไม่เกินจริงนัก
เพราะตั้งแต่ที่เธอก้าวเท้าเข้ามาที่นี่ไม่มีเลยสักวันที่เธอจะไม่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเฮล และไม่มีเลยสักวันที่เธอจะไม่ได้ยินเสียงหัวเราะที่ออกมาจากความรู้สึกจริงๆ ของเขา
“เอาไว้ผมจะมาใหม่นะครับ ถ้าระหว่างนี้มีปัญหาอะไรติดต่อมาที่ไคอาหรือโทรหาผมได้เสมอ...” เสียงทุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุมก่อนที่รอยยิ้มบางๆ จะปรากฏที่ใบหน้าของเขา
ริชายืนมองร่างสูงตรงหน้าที่กำลังร่
