“พี่เฮลครับ กล้าอะเตะบอลเก่งแล้วนะ! พร้อมแข่งกับพี่แล้ว!...” เสียงหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักเอ่ยออกมาอย่างเจื้อนแจ้วก่อนจะเอื้อมมือมาดึงชายเสื้อสูทของเฮลเบาๆ
“ใช่ พวกผมน่ะฝึกกันทุกวันเลย”
“เย็นนี้พี่เฮลกับพวกพี่ไคอามาแข่งกับพวกผมนะ!...” เสียงเด็กๆ ผู้ชายต่างแย่งกันพูดชวนให้ร่างสูงมาเตะบอลกับพวกเขาตามสัญญา เฮลหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะย่อตัวลงไปหาเด็กๆ ที่ยืนมองเขาตาแป๋ว
“พี่เจ็บอยู่น่ะสิ เตะไม่ไหวแน่ๆ ...”
“-O-!” ร่างบางอ้าปากค้างให้กับน้ำเสียงที่เฮลใช้พูดกับเด็กๆ แล้วไหนจะสรรพนามที่ใช้แทนตัว...
นี่ใช่พี่เฮลเจ้าของประตูนรกที่กินหัวเธอเช้าเย็นหรือเปล่า?! ทำไมมันถึงแตกต่างกันลิบลับนักละ? O_O!
“โห่...พวกผมรอพี่มานานมากเลยนะ เมื่อปีใหม่พี่บอกจะมาก็ไม่มาหา...”
“งั้นเราเล่นอย่างอื่นกันดีไหมครับพี่เฮล เล่นแบบไม่ต้องเจ็บตัวก็ได้...”
“ใช่ๆ!...” เด็กๆ ยังคงพูดหาทางกันอย่างมีความหวังเพราะพวกเขาคิดถึง
