CHAPTER ONE
2069 Words
" Congratulations doc." masayang bati ng mga kasammahan ni Johnson sa kanya.
He was just promoted as the general supervisor of St. James Hospital. The said hospital was found in Pantay Daya Rd, Vigan City, Ilocos Sur, Philippines. His dedication as general surgeon lead him to his early promotion.
" Thank you so much guys. It's unexpectedly promotion." tuloy ay hindi niya matukoy kung paano siya magsisimulang magpasalamat sa mga kasamahan.
" Oh what's on that tears Doc Ramirez? Aren't you happy for this?" aniya ng isa sa may-ari ng naturang pagamutan.
" Of course I'm happy doc. Hindi ko nga lang ito inaasahan lalo at kayo ng mga kasamahan mo bilang may-ari ng pagamutan ang nagluklok sa akin sa bago kung position." dahil sa galak ay parang baliw ang batang doctor dahil sa unexplainable feelings. He's teary eyes yet he's laughing too.
" Isa lang ang masasabi ko sa iyo Doc Ramirez ipagpatuloy mo ang iyong nasimulan. At kung tungkol sa promotion mo'y all of you here is deserving to be promoted pero iba pa rin ang pinaka and that was you. Keep up the good work Mr Johnson Riviera Ramirez." aniya naman ng isa pa sa mga may-ari ng pagamutan.
St James Hospital was corporately own by private sectors but it's affordable for everyone.
" Thank you once again sir and don't worry sir hindi ko po kayo bibiguin sa ipinagkatiwala ninyong trabaho sa akin." tugon ng binata.
Ngiti, tapik sa kanyang balikat ang naging sagot ng mga ito bago sila tuluyang naghiwa-hiwalay ng umagang iyun.
" Thank you so much Lord for the early Christmas blessing to me." nakatingala sa kailangitan.
Hindi niya inaasahan ang bagay na iyun. Ang magawa niya ng maayos ang kanyang trabaho , ang magsilbi sa mga tao lalo na sa mga pasyente ay okey na sa kanya pero ang ma-promote siya ay hindi niya inaasahan.
As the days goes on, mas pinagbuti pa niya ( Johnson) ang kanyang trabaho para maalagaan din niya ang tiwala na ipinagkaloob sa kanya ng pamunuan ng St James Hospital.
Sa kabilang banda nagulat ang mag-asawang Chester at Jorelyn ng narinig ang kalabog sa kuwarto ng anak nilang bunso.
" Bilisan mo asawa ko baka kung ano na ang nangyayari sa anak natin aba'y umagang-umaga pa naman." may pag-aalalang aniya ng huli.
" Nandiyan na hon. Ano na naman kasi ang pronlema ng babaing ito. Umagang-umaga nambubulabog." bubulong-bulong na sagot nito.
Hindi na nga ito nagsuot ng pansapin sa paa sa kagustuhang makapunta agad sa kuwarto ni Julliane at hindi nga nagtagal ay ito naman kumalampag sa pinto ng kuwarto ng dalaga.
" Anak buksan mo ang pinto! Julliane buksan mo ang pintuan! Ano bang nangyayari sa iyo diyan!" malakas na sigaw ni Chester na agad sinundan ni Jorelyn.
" Anak anong nangyayari sa iyo diyan? Buksan mo ang pinto----"
With her sleepy mode she ( Julliane ) open the door of her room.
" Ano bang problema ninyo daddy, mommy? Ang sarap ng tulog ko eh, bakit kayo nambubulabog? Ano bang mayroon sa inyong dalawa?" she asked as she squeezed her eyes.
" Kami pa ang tinatanong mo kung ano ang problema namin samantalang ikaw ang nangangalabog umagang-umaga! What's happening to you?" nahihiwagaang tanong ni Chester.
Pero ibubuka pa lamang ng dalaga ang labi para sumagot pero muli silang ginulantang ng kalabog na kagaya ng bumulabog sa mag-asawa na naging sanhi ng pagkagising nila ng tuluyan.
But.....
Muling naging maingay ang kuwarto ng dalaga pero ang ingay at kalabog ay galing sa telebisyon ni Julliane, kaya ito naging maingay masyado ay nadaganan nito ang remote kaya lumakas ang volume na hindi namalayan.
Then, it comes to their senses na kaya parang zombie ang dalaga na nagtataka pa ay wala itong kaalam-alam.
" Next time take away from you your remote para walang mambubulabog sa iyo ng maaga." kaya naman ay nakangiwing aniya ni Jorelyn sa anak.
" Yes mommy. What time is it?" tanong ng dalaga instead na tingnan ang wall click kung saan nakasabit ang wall clock kaya naman napatalon siya ng marinig ang sagot ng ama.
" It's already six in the----" pero hindi nito natapos ang pananalita dahil pinutol ito ng dalaga.
" Oh my gosh! I'm late already! Diyan na po kayo!" mabilisang sambit ng dalaga saka mabilis na naghanda.
Ilang oras pa ang lalakbayin niya para makarating sa Baguio City. May meeting silang mga doctors sa SLU Hospital kaya kailangang nandoon sila bago magsimula ang meeting. Hindi na niya hinintay ang sagot ng mga magulang kaya hindi na rin niya nakita ang pagtinginan ng mga ito after she turned her back from them and they have only one thing in common in their kind.
Nakatulugan na naman nito ang telebisyon kaya't nadaganan ang remote.
Gano'n pa man kibit-balikat na lamang sila saka sabay ding bumalik sa kanilang kuwarto.
" Kung kailan naman ako nag-alarm saka naman hindi ko narinig. But God made a way para magising ako. Well it's not bad I'll use kuya JC's motorcycle para mas mabilis ang lahat. Makikisakay na lang ako kay Jamellah sa pagpunta sa meeting." bubulong-bulong habang naliligo hanggang pagbihis ay bubulong-bulong pa talaga ito.
But when she realised that she can't bring with her the things that she need if she'll use her brother's motorcycle ay ang sariling sasakyan na lamang niya ang ginamit.
And after sometimes she's already on the road driving very fast!
Wala na daw siyang pakialam kung ma-over speed siya. Mas mahalaga daw sa kanya ang meeting na hinahabol niya.
Samantala dahil alam niyang malayo pagitan ng Baguio at Ilocos Sur ay mas minabuti niyang madaling-araw pa lamang ay bumiyahe na. On his mind, mas mabuti na ang siya ang maghintay sa lugar kung saan gaganapin ang meeting nilang mga doctors kaysa siya pa ang hintayin nila.
" Wala na yatang pagbabago ang mundo kahit saan traffic. Mabuti na lamang nandito na ako sa Baguio kaysa naman walang pahinga tapos sasabak agad na walang pahinga." hindi maiwasang sambit ni Johnson ng maipit siya sa traffic.
Ang kagandahan nga lamang ay nasa malapit na siya sa SLU kung saan gaganapin ang general assembly meeting ng mga surgeons sa buong northern Luzon.
" Huh! Sinu iyun." gulat niyang sambit ng may naulinigang maliliit na boses.
Sa pagkagulat ay agad niyang binuksan ang pintuan ng sasakyan niya para lang makita ang mga bata na ewan niya kung may mga magulang nga ba ang mga ito dahil kulang ang tatlong araw na kalkulasyon na hindi pagligo ng mga ito.
" Nasaktan ba kayo? Anong ginagawa ninyo dito sa kalsada? Paano na lang kung masagasaan kayo?" tuloy ay aniya ng binata sa tatlong madudungis na bata. Mga batang lansangan na halos hindi makilala dahil sa hitsura nila.
Pero imbes na sagutin ng mga ito ang tanong niya ay iba ang sinabi't itinugon.
" Nagugutom po kami kuya baka po maari kaming makalimos sa iyo ng kahit kunti pangkain namin?" aniya ng sa tantiya niya'y pinakamatanda sa mga ito.
Sa tulad niyang lumaking walang amang nakagisnan, kinukutya ng mga tao, nagsariling sikap kaya nakapagtapos ng pag-aaral with flying colours ay parang siya ang nasasaktan sa nakikita.
" Hoy mama kung gusto mong tulungan ang mga iyan lumihis kayo diyan dahil nakakaabala na kayo!" sigaw ng mga kapwa nila biyahero.
Kaya naman napalingon ang binata sa signal light para lang malaman na naka green na pala ito. Hindi na siya nagdalawang -isip agad niyang pinasakay ang tatlo.
" Halina muna kayo dito sa sasakyan ko at kakain tayo sa kainan kasi nakakaabala na tayo sa mga biyahero. Okey lang ba sa inyo? " nagawa pa niyang tanong sa mga ito.
Kitang - kitang niya ang pag-aalinlangan sa mukha ng mga ito lalo at stranghero siya sa mga ito pero ramdam din niya ang gutom na nakikita niya sa mukha ng mga ito. Kaya ang ginawa na lamang niya'y binuksan niya ang pintuan ng sasakyan niya saka sila pinasakay lalo at busina na ng busina ang mga sasakyan na nasa likuran nila. Dinala niya ang mga ito sa McDonald na kanilang nadaanan.
" Miss can you bring for them rice, chicken, sausages, hot milk, and soup for me. And please make it fast and prioritize it." pakiusap ng binata sa nasa counter.
Ayaw sanang pumayag ng trabahador lalo at may mag-asawang nasa unahan nila pero ang mga ito na rin ang nagsalita.
" Sige na miss walang problema sa amin. Mukha pa naman silang nakakaawa." aniya ng ginang na sinigundahan ng asawa nito.
" Dito ka na kapatid para mapakain mo sila right after mo makuha ang order mo." aniya naman ng ginoo kay Johnson.
" Maraming salamat sa inyo sir, ma'am. Ihahanap ko muna sila ng mauupuan. " tugon ng binata saka mabilis na iginala ang paningin para tumingin ng mapupuwestuhan nila.
" Dito muna kayo ha at kukunin ko ang pagkain natin." baling ng binata sa mga ito saka mabilis na nagtungo sa kinaroroonan ng cashier.
Hindi nga nagtagal ay natapos din ang order niya para sa kanila ng mga batang hindi niya kakilala.
" Dahan-dahan para hindi mabigla ang sikmura ninyo. Magpapadagdag ako ng order basta dahan-dahan lang baka kasi mapaano kayo." may pag-aalala na aniya ni Johnson.
Hindi sumagot ang mga ito hindi dahil busog na sila pero hindi na nagawang sumagot ng mga ito dahil busy na sa pagkain. Tuloy ay hindi niya alam kung kakain pa nga ba siya o hindi dahil halos hindi niya maiyangat ang kamay para kumain dahil nakikita niya ang sarili sa mga ito way back on his childhood. Although, hindi naman niya naranasang naging palaboy-laboy pero naranasan niya ang buhay na walang-wala silang pera ng kanyang ina.
" Sir ito na po ang extra meal ninyi ng mga anak mo." tinig na pumukaw sa kanyang diwa na nagsisimula na namang maglakbay sa nakaraan.
Kung sa iba marahil ito ay galit na ang binata pero ngumiti lamang siya dahil alam naman niyang hindi niya kaano-ano ang mga ito.
" No they are not related to me miss. Nakilala ko lang sila diyan sa daan kaya inaya ko silang kumain dahil look at them. By th way here's the additional payment. Pakibalot din pala ang mga iyan at ibibigay ko na lang sa kanila." tugon ng binata na aksidenting napatingin sa orasan.
" Oh my God! I'm late!" bulong niya dahil half hour na lamang ay kailangang nasa SLU na siya. Plano pa naman niyang bihisan muna ang mga ito bago tumuloy sa meeting pero dahil sa oras ay napatingin siya sa paligid .
" Miss can I leave them in the corner? Mag-iiwan ako ng calling card at pera para pangkain nila habang wala ako. Please understand the situation miss I'm running out of time 'cause I'll be having a meeting in SLU thirty minutes from now kaya kung maari ipagkatiwala ko muna siya sa inyo dito. Just don't let them go anywhere dahil baka mas mapahamak sila." pakiusap niya.
" Sige po sir--- Masusunod po Dr Ramirez." animo'y nakakita ng katakot-takot ang mukha nito na sumagot ng nakita ang calling.
" Maraming salamat miss?" tanong ng binata.
" Miss Cariaga po doc." sagot n waitress.
" Okey miss Cariaga I'll go for now pero I need to talk to your manager when I'll come back." aniya ng binata saka muling bumaling sa mga bata.
" Ako ang kuya Johnson ninyo. Sa ngayon iiwan ko muna kayo dito dahil may trabaho ako. May general assembly meeting akong dadaluhan pero babalikan ko. Guest kayong mag-alala dahil may sapat na pagkain para sa inyo hanggang makabalik ako." bilin ng binata sa mga ito.
" Sige na po kuya maraming salamat po." sabay-sabay namang aniya ng mga bata.
" Ako na po ang bahala sa kanila sir. Papaliguan ko na lang muna sila total may pera naman po kayong iniwan para sa kanila." sagot ng waitress.
" Go ahead miss kung ano ang nakakabuti ay gawin mo ako na ang bahalang pumuno sa lahat." saad ng binata.
Kung hindi lang siguro siya busy sa oras na iyun ay siya na mismo ang gagawa sa ipinasuyo niya dito. Nilingun niyang muli ang mga ito bago tuluyang umalis.
Ang hindi alam ni Johnson ay kanina pa may nakasunod na nagvivideo sa kanila o sa kaganapan sa loob ng food chain at ang hindi niya alam ay kinausap ng mga ito ang tatlong bata.
Ang kaganapang malaki ang idudulot sa buhay ni Johnson.
- Writer
