บ้านคุณป้าหมี่คือจุดหมายปลายทางของพฤกษ์
ปภาณิณมองบ้านทรงไทยเบื้องหน้าก่อนถอนใจเฮือกยาวๆ เธอไม่ได้เข้ามาเหยียบย่างที่นี่อีกเลยหลังจากเกิดเรื่องราวเข้าใจผิดครั้งร้ายแรงกับพฤกษ์คราวนั้น เจ้าของบ้านอายุเฉียดเจ็ดสิบปี เป็นแพทย์หญิงที่เกษียณตัวเองมาทำสวนที่ซึ่งอยู่ติดกันกับบ้านของเธอ ก่อนที่จรัส บิดาของเธอจะขายบ้านแล้วย้ายเข้าไปอยู่ที่ในเมืองแทน
จอดรถแล้วพฤกษ์ยืนคุยสายสนทนาที่โทรเข้ามาถี่ๆอยู่หลายรอบ แถวที่เขาจอดรถไว้ เธอทำปากยื่นมองพฤกษ์อย่างชั่งใจแล้วหันหลังไปยังเส้นทางที่คุ้นเคย เดินมาจนถึงก็ให้ใจหายอยู่ไม่น้อย เมื่อบ้านที่เคยอยู่มาแต่เกิดถูกรื้อถอนออกไปแล้ว อาณาบริเวณไม่กว้างเท่าพื้นที่ข้างๆ บัดนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็นสวนในแบบเดียวกัน ยืนมองพร้อมกับภาพในอดีตที่ย้อนเข้ามาในภวังค์ความคิด
เธอฝังกล่องเหล็กใส่ของที่พฤกษ์ซื้อให้เมื่อตอนนั้นใต้ต้นหางนกยูง ที่บัดนี้ยังคงยืนต้นให้ร่มเงาอยู่ แล้วเลยอยา
