EP : 5

1177 Words
แปะ แปะ แปะ “เวล~ คัม~” “...” ฉันเพิ่งก้าวเท้าเข้ามาในช่องได้กี่ก้าวเองนะ ถึง 5 ก้าวรึยัง ไม่น่าจะยังเพราะจากประตูมาถึงตรงนี้แค่ 2 เมตร อีกอย่างขาฉันยาว ไม่น่าจะต้องก้าวถึง 5 ก้าวหรอก “ยินดีต้อนรับกลับเมืองไทยนะจ้ะโรส ดีที่เห็นเธอวันนี้ ไม่เจอหน้าหลายวันคิดถึงมาก~” “Thank. This means a lot to me.” ฉันหันไปตอบกลับด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันและยิ้มตบท้าย “ได้ข่าวว่าละครคืบหน้า” ยัยคนตรงหน้ายิ้มมุมปากเดินเชิดหน้าเข้ามาหาฉัน “ประมาณหนึ่ง ทำไมเหรอจ้ะ จะแสดงความยินดีล่วงหน้าเหรอ” ฉันก็ยิ้มตอบ ยิ้มพร้อมกับถามและเอาสองมือปรบประสานกันระดับอก ท่าทางของฉันดู...ตอแหลยิ่งกว่าซะอีก “ก็อยากอยู่นะ แต่กลัวเสียเวลา” “ก็ดี...เพราะไม่อยากได้ ไปแล้วนะจ้ะ เสียเวลายิ่งกว่า” ฉันยิ้มหวานให้แล้วก็เดินนวยนาดไปต่อทันที เหอะ! ว่าแล้วไงทำไมจิ้งจกทักก่อนออกจากบ้าน รู้งี้แวะแก้เคล็ดสะเดาะเคราะห์ทำบุญล้างซวยที่วัดก่อนซะก็ดี “คุณโรสขา~ คิดถึงที่สุดเลยค่ะ” ฉันเดินจากยัยนั่นมาไม่ทันไรเสียงแหลม ๆ ของพี่จูดี้ก็ดังกระดี้กระด้าเข้ามาทักทาย “คิดถึงเหมือนกันค่ะ มีของมาฝากด้วยนะคะ” “อุ้ยตาย! ไม่ผิดจากที่คาดค่ะ ฮิฮิ” “ค่า~ ขึ้นไปดูของฝากแล้วเตรียมลุยงานใหญ่งานแรกได้แล้วค่ะ” ฉันตอบกลับด้วยอารมณ์ที่เปลี่ยนไป ไม่เสียเวลาเซ็งกับยัยคนเมื่อกี้นานหรอกค่ะ เสียดายเวลาชีวิต “เมื่อกี้พี่จูดี้เห็นคุณแพนดี้แว๊บ ๆ มาก่อกวนคุณโรสรึเปล่าคะ” พี่จูดี้กระซิบถามระหว่างที่เราสองคนกำลังเดินขึ้นไปที่ชั้นบน ชั้นที่คุณลุงยกให้เป็นออฟฟิตชั่วคราวของฉัน “ประมาณหนึ่งค่ะ แมลงหวี่แมลงวัน” “แรงส์~” “ไม่แรงจะอยู่รอดเหรอคะ เดี๋ยวค่อยเม้าท์ไปทำงานกันก่อน งานนี้เคลียร์คิวจัดตารางกันวุ่นแน่นอน” ฉันไม่ค่อยสนใจยัยนั่นเท่าไหร่ ถึงแม้หลายครั้งยัยนั่นจะวุ่นวายกับฉันจนการทำงานของฉันมันป่วนไปหมด แต่เพราะตอนนี้มีอย่างอื่นที่สำคัญมากกว่าที่ฉันต้องรีบทำเลยตั้งแต่วันแรกที่กลับถึงเมืองไทย แดเนียลเป็นนายแบบดังนะคะ งานเขาเยอะ อีกอย่างงานหลักของเขาอยู่ที่ยุโรป การที่เขาจะบินกลับมาถ่ายละครซึ่งแน่นอนว่ามันกินระยะเวลานานหลายเดือนเป็นอะไรที่ค่อนข้างยากแต่ก็ไม่ยากเกินทีมงานคุณภาพที่มากด้วยประสบการณ์ของฉันหรอก ขอแค่เคลียร์คิวและจัดตารางให้ลงตัวก็ไม่มีปัญหาแล้ว และแน่นอนว่ามันจะไม่มีปัญหาถ้าเริ่มลงมือทำ และทำด้วยความตั้งใจ ใส่ใจลงไปให้เกินร้อย! “ตัวจริงหล่อไหมคะคุณโรส” “คะ?” ฉันเงยหน้าถามพี่จูดี้เพราะเมื่อกี้ไม่ได้ฟัง มัวแต่นั่งจัดการอะไรหลาย ๆ อย่าง ตอนนี้มีทีมงาน 3 คนที่กำลังนั่งหัวหมุนกับการจัดคิว ฉันได้คิวของแดเนียลมาตั้งแต่เมื่อวันก่อนที่เซ็นต์สัญญาแล้วค่ะ เขาจะบินมาถ่ายละครให้ 2 อาทิตย์แล้วก็ไปทำงานอื่นอีก 2 อาทิตย์สลับกันไป “ตัวจริงเป็นยังไงบ้างคะ หล่อแซบไหมคะ” พี่จี้ถามพร้อมกับสีหน้าที่โคตรตังหน้าตั้งตารอฟังคำตอบเลย “ยังไม่เจอค่ะ” ฉันตอบแล้วก้มหน้าสนใจงานต่อ “อะไรกันคะ ไม่เจอได้ไง คุณโรสกั๊กใช่ไหมคะ” พอบอกไม่เจอเสียงกระเง้ากระงอดก็ดังตามมาทันที “ไม่ได้กั๊ก แต่ถ้ายังไม่หยุดหิวจะไม่ให้ทำงานกองนี้นะคะ แบบนั้นถึงจะเรียกว่ากั๊ก เอาไหมล่ะ?” “โธ่~ คุณโรสใจร้าย” “รีบ ๆ จัดคิวเลยค่ะ เดี๋ยวก็ได้เจอเองนั่นแหละ” ฉันดุนิดหน่อยแต่ไม่ได้คิดจริงจังหรอก นายแบบชื่อดังขนาดนั้นใคร ๆ ก็อยากเจอ ต่อให้เป็นคนที่ทำงานในวงการจะเบื้องหน้าเบื้องหลังการได้เจอคนดังก็ถือเป็นเรื่องตื่นเต้นเหมือนคนทั่วไปอยู่ดี -หลายวันต่อมา- “คิดถึงแกมาก~” “คิดถึงฉันแต่วัน ๆ ขลุกอยู่แต่กับสามีเนี่ยนะ” ฉันเบ้ปากให้ควีนนิดหน่อยแต่ก็แค่หยอกเท่านั้นล่ะค่ะ วันนี้มีนัดกับเพื่อนสนิท ไม่ค่อยได้เจอกันเลยเพราะต่างฝ่ายต่างก็มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ “ชิส์! แกมีบ้างเมื่อไหร่แกจะเข้าใจ” “ฉันไม่ติดผัวแน่นอนย่ะยัยควีน ไม่คุยแล้วหิวข้าว” ฉันตัดบทสนทนาด้วยการเปิดเมนูอาหาร วันนี้ออกกองทั้งวันเวลาจะกินข้าวแทบไม่มี ทีแรกก็คิดว่าจะมาตามนัดไม่ได้แล้วซะอีก โชคดีที่ยังพอมีบุญกับเขาอยู่บ้าง “แกดูเหนื่อยนะโรส” “เหนื่อยสิ นี่แค่ช่วยงานกองอื่นเก็บประสบการณ์นะ ถ้าเปิดกองของฉันเมื่อไหร่คงได้หัวหมุนกว่านี้แน่นอน” “มันเหนื่อยเพราะไปช่วยงานกองถ่ายของอริด้วยรึเปล่า กองถ่ายที่ฉันตามไปที่เขาใหญ่ก็ดูไม่วุ่นวายเท่าไหร่” ควีนถามอย่างรู้ทันทำให้ฉันกรอกตามองบนทันที “ก็ใช่แหละ ยัยแพนดี้นี่โคตรแสบเลย” “เป็นถึงลูกสาวเจ้าของช่องทำไมยอมให้คนมารังแก ไม่เข้าใจแกเลยโรส” “ไม่อยากใช้อำนาจ อีกอย่างก็ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แค่ลูกบุญธรรม ฉันไม่อยากให้ใครมาว่าคุณลุงคุณป้าได้ว่าฉันกร่างใช้อำนาจพวกท่าน” “แสนดี~” น้ำเสียงประชดประชันด้วยความหมั่นไส้ดังออกมาจากเพื่อนสนิททำให้ฉันแกล้งทำตาปริบ ๆ “แต่หาผัวไม่ได้สักที แย่จังเลยค่ะ” “ฮ่า ๆๆ พระเอกละครเรื่องแรกของแกไง สนใจไหมจ้ะ” “ไม่ค่ะ ไม่สนคนในวงการ” ฉันส่ายหน้าปฏิเสธทันทีโดยที่ไม่ต้องเสียเวลาคิดแม้แต่วินาทีเดียว “หล่อจะตาย นิสัยดีใช้ได้เลยนะ” “แต่เคยแอบรักเพื่อนสนิทของฉัน และจนป่านนี้หยุดรักรึยังก็ไม่รู้” “นั่นมันเรื่องเก่าแล้ว ตอนนี้เป็นพี่น้องกัน” “ไม่รู้แหละ ฉันเคยบอกแล้วไงว่าอีตานั่นแอบรักแก ฉันบอกแกตั้งแต่ตอน ม. ปลายจำได้ไหม เป็นไงล่ะเถียงฉันดีนัก ระวัง ๆ เอาไว้ ไม่ต้องมาหาฉันที่กองถ่ายบ่อยเดี๋ยวจะมีปัญหากับพี่วายุ” “ไม่มีหรอกน่า อีกอย่างตอนนี้ก็เป็นพี่น้องกัน ยังจะนัดฉันกับพี่วากินข้าวอยู่เลย” “ไม่จ้ะเพื่อนรัก เขายังรักแกอยู่เชื่อฉันเถอะ”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD