ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...พี่มาร์คัส
“ฮัลโหล”
“พี่รอหน้าคอนโดแล้วนะครับ”
“คะ? อะไรนะคะ”
“พี่รอหน้าคอนโดไง อย่าบอกนะว่าลืมนัดพี่” เขาตอบกลับมาอีกครั้งด้วยเสียงกลั้วหัวเราะนิดหน่อยแต่ฉันนี่สิคะที่รีบดีดตัวขึ้นจากที่นอนเลย
“เอ่อ มะ ไม่ลืมค่ะ ไม่ลืมเลย คือ...”
“ใจเย็น ๆ ครับ ตื่นสายใช่ไหม พี่รอได้มิ้นท์ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ”
“เอ่อ...ค่ะ” ฉันพูดอะไรไม่ออก ตอบกลับไปเท่านั้นก็วางสายพอวางสายเท่านั้นแหละ...
“กรี๊ด! ฉิบหายแล้วอีไหม!” ฉันทิ้งโทรศัพท์ลงแล้วกระโดดลงจากเตียงแล้วจัดการวิ่งผ่านน้ำ แต่งหน้า 5 นาที โบกทุกอย่างลงไปบนหน้า วันนี้ไม่สวยแน่ ๆ แต่ช่างหัวมันเถอะเรื่องนั้น คว้าเสื้อผ้าที่โชคดีเป็นคนเรียบร้อยเวลาซักเสร็จต้องรีดแขวนเลย หยิบมันขึ้นมาใส่ แล้วคว้ากระเป๋าวิ่งไปหน้าประตูคว้ารองเท้ามาหนึ่งคู่ แมทซ์ไม่แมทซ์ช่างมัน รู้แค่ว่าแมทซ์นี้ฉันต้องรีบไป ปิดประตูล็อกแบบอีหลุกขลุกขลัก ไม่รู้ทำไมยิ่งรี
