Chapter 14
1213 Words
แพตตี้นั่งกินข้าวขาหมูอย่างไม่แคร์ว่าหัวหน้าแผนกจะพอใจหรือไม่พอใจเธอ ในตอนนี้อาหารตรงหน้าอร่อยมากส่วนแนนนี่เธอกินข้าวไม่ลงเพราะรผู้ว่าเดี๋ยวหัวหน้าแผนกต้องมาโวยวายที่นี่แน่นอน รายนั้นไม่พอใจใครก็จะเรียกมาด่าและถ้าโกรธขั้นสุดก็จะไล่ออกไปเลย
“ทำไมไม่กินอ่ะ อร่อยอยู่นะว่าไปขาหมูอ่ะ”
“ใครจะกินลงล่ะ โดนไล่ออกแน่นอนเลยวันนี้ แล้วฉันจะไปทำงานที่ไหนล่ะลูกก็ต้องเลี้ยงนะแพตตี้ เธอไม่ควรไปพูดกับหัวหน้าแบบนั้น”
“โอ๊ย! คิดมากทำไมเธอไม่มีทางโดนไล่ออกและฉันจะรับผิดชอบเองเรื่องนี้”
หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาก่อนจะตบไหล่เธออย่างให้กำลังใจ ถ้าหัวหน้าแผนกไม่มีเหตุผลขนาดที่ไม่สนใจคนอื่นก็คงต้องให้ออกไปหางานใหม่ และเธอจะเลือกพนักงานที่มีใจรักลูกน้องและงานบริการขึ้นมาทำตำแหน่งหัวหน้าคนใหม่ ซึ่งมองดูแล้วแนนนี่ก็น่าจะทำได้แหละ
“เธอพูดแล้วนะว่าจะรับผิดชอบอ่ะ”
“เออน่าฉันจัดการเอง กินๆ”
ทั้งสองคนนั่งกินข้าวขาหมูอย่างสบายอารมณ์และไม่นานหัวหน้าแผนกก็เดินลงมาหาพวกเธอชั้นล่างก่อนจะประกาศตามหาแพตตี้ในห้องอาหาร
“แพตตี้! เธอกล้ามากเลยนะที่พูดกับฉันแบบนั้น เป็นพนักงานก็ต้องไปดูแลลูกค้ามีสิทธิ์อะไรไปใช้คนอื่น”
หัวหน้าแผนกมายืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองคน หญิงสาวเคี้ยวข้าวขาหมูแก้มตุ่ยก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มแล้วเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“ก็มันคือเวลาพักของพนักงานนี่คะ ถ้าใช้คนอื่นไม่ได้หัวหน้าก็ต้องแสตนด์บายแทนลูกน้อง ถ้าอย่างนั้นเราจะจ้างหัวหน้ามาทำไม”
เธอมองสบตาหัวหน้าแผนกอย่างท้าทาย ทุกคนในห้องอาหารดูตกใจไม่น้อยคงไม่คิดว่าพนักงานที่เพิ่งมาใหม่จะกล้าพูดความในใจที่พนักงานที่นี่ไม่กล้าพูดออกมา ทุกคนไม่อยากมีปัญหาอยากอยู่อย่างสงบถึงแม้ว่าต้องทนฟังหัวหน้าด่าสารพัด
“เป็นพนักงานใหม่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนฉัน กินข้าวเสร็จก็ออกไปเลยนะไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้วฉันไล่เธอออก”
“มีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันออกไม่ทราบ ฉันทำอะไรผิดเหรอคะ….”
แพตตี้มองอย่างสงสัยว่ามีอะไรที่เธอทำผิดจนถึงขั้นต้องถูกไล่ออก หัวหน้าแผนกกำมือแน่นก่อนจะชี้นิ้วไปยังแนนนี่
“ถ้าอย่างนั้นฉันไล่แนนนี่ออก เพราะเธอละเลยลูกค้าไม่ไปปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดแถมยังโยนงานให้คนอื่นทำ”
“โยนงานอะไรกันคะคุณหัวหน้า เค้าพักเที่ยงค่ะรู้จักพักเที่ยงมั้ย พักเที่ยงคือลงมาทานข้าวจะไม่มีเรียกไปทำงานนอกเวลานะ จัดระบบงานยังไงให้พนักงานไม่เพียงพอในการรับลูกค้า งั้นจะมีหัวหน้าไว้ทำไม”
แพตตี้ลุกขึ้นไม่ยอมเช่นกัน วันนี้ให้มันแตกกันไปเลยเพราะเธอรู้สาเหตุแล้วว่าทำไมพนักงานถึงไม่มีใครอยู่ได้นาน ก็เพราะทนความบ้าอำนาจของหัวหน้าแผนกไม่ไหวไง เดียร์ที่ได้ยินก็รีบลุกขึ้นไปหาหญิงสาวทันที ท่าทางจะมีเรื่องแล้วไม่น่าถึงวันก็ป่วนซะแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นคุณแพตตี้”
“ฉันรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมพนักงานถึงอยู่ไม่ทนอยู่ไม่นาน เพราะมีหัวหน้าบ้าอำนาจแบบนี้ไง”
“เธอเป็นใครพูดจาแบบนี้คิดว่ายังจะทำงานที่นี่ต่อไปได้อีกเหรอ ฉันไม่เอาเธอไว้แน่จะรายงานสำนักงานใหญ่สำหรับนิสัยของเธอ”
หัวหน้าแผนกมองหน้าแพตตี้อย่างเดือดจัด เป็นแค่พนักงานใหม่ริอาจมาด่าเธอแบบนี้ต้องสั่งสอนสักหน่อย
“ไม่ต้องห่วงค่ะเพราะฉันก็จะรายงานพฤติกรรมของคุณเหมือนกัน เดียร์โทรบอกคุณเลขาสั่งให้ผู้จัดการสาขามาหาฉันที่นี่เดี๋ยวนี้”
เธอหันไปหาเดียร์เพื่อให้เขาทำตามความประสงค์ของเธอ ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาคุณเลขาก่อนจะกดวางสายและมองแพตตี้เพื่อให้เธอใจเย็นกว่านี้หน่อย แต่ดูท่าทางแล้วคงจะเดือดพอสมควรเพราะฉะนั้นปล่อยไปเถอะสาขานี้เอาจริงก็ไม่มีปัญหาอย่างอื่นนอกจากพนักงานอยู่ไม่ได้
และไม่นานผู้จัดการทั่วไปก็รีบวิ่งมาพร้อมกับผู้จัดการแผนกคนอื่นอีก คุณเลขาบอกว่าท่านประธานคนใหม่เดินทางมาที่นี่พร้อมกับผู้บริหารระดับสูงซึ่งพวกเขาไม่รู้มาก่อนและไม่ได้เตรียมการต้อนรับแม้แต่น้อย และไม่รู้ว่าทำไมถึงไปอยู่ที่ห้องอาหารท่าทางจะมีเรื่อง
“ท่านประธาน…. เอ่อ”
ผู้จัดการสาขามองหาท่านประธานแต่ว่าไม่มีใครเลยตอนนี้มีแต่หัวหน้าแผนกและพนักงานหลายคนอยู่ซี่งเขาก็มึนงงว่าคนไหนคือท่านประธาน
“คุณคือผู้จัดการสาขาเหรอครับ”
“ใช่ครับอย่าบอกนะว่าคุณคือผู้บริหารระดับสูงแล้วท่านประธานคือ…”
“ฉันเองท่านประธาน”
แพตตี้ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะหยิบนามบัตรของตัวเองขึ้นมาส่งให้ชายตรงหน้า ทุกคนเบิกตากว้างอย่างตกใจโดนเฉพาะหัวหน้าแผนกที่ตอนนี้ใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือด เธอกำมือแน่นอย่างรู้สึกกลัวเพราะทำกับท่านประธานไว้เยอะมาก ส่วนพนักงานคนอื่นที่ได้ยินตอนแรกก็ตกใจแต่อีกใจก็รู้สึกดีใจที่มีคนรู้สักทีว่าหัวหน้าแผนกที่นี่นิสัยแย่ขนาดไหน ขอให้โดนย้ายหรือไล่ออกไปเลยสาขาจะได้สงบสุกสักที
“ท่านประธานทำไมมาในชุดพนักงานครับ”
“ก็มาตรวจสาขาด้วยแนะนำตัวเองด้วย มีเมลแจ้งไปสำนักงานใหญ่บ่อยๆว่าพนักงานที่นี่อยู่ได้ไม่เคยนาน มีการเข้าออกตลอดซึ่งฉันกับคุณเดียร์ต้องการจะทราบว่าทำไม แต่ตอนนี้รู้แล้วค่ะว่าทำไม… คุณ ชื่ออะไรนะคะผู้จัดการสาขา”
“ผมณดลครับ”
เขาเอ่ยออกมาอย่างนอบน้อมถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเด็กแต่ว่าเป็นเจ้านายและมีสิทธิ์ที่จะให้เขาอยู่หรือไป
“คุณณดลปล่อยให้พนักงานถูกรังแกได้ยังไง หัวหน้าแผนกฝ่ายขายบ้าอำนาจมากออกคำสั่งกับพนักงานแถมเค้าพักเที่ยงยังตามไปทำงาน คุณคิดว่าฉันควรจะทำยังไงดีคะ”
เธอมองหน้าผู้จัดการสาขาอย่างขอความคิดเห็น เดียร์ยืนอยู่ข้างเธอปล่อยให้หญิงสาวจัดการเองเพราะเธอเป็นท่านประธานบริษัทและควรที่จะแสดงอำนาจที่มีให้มากพนักงานจะได้เกรงกลัว
“ผมจะให้ใบเตือนกับหัวหน้าแผนกและจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกครับ”
แพตตี้หันไปมองหัวหน้าแผนกที่ตอนนี้หน้าซีดเป็นไก่ต้ม เธอยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสดใส
“น้อยไปค่ะ ให้หัวหน้าแผนกกลับมาเป็นพนักงานขายเหมือนเดิมและให้แนนนี่ขึ้นเป็นหัวหน้าแผนกแทน”
- Writer
