“เมมฟิส...นี่คุณจะบ้ารึไง อย่านะคะ!”
นุชนาถตวาดแหวเมื่อเขาทำท่าจะเข้าไปดึงชุดออกจากร่างบอบบางของเธอจริง ๆ หน้าตาหล่อ ๆ ของเขาขึ้งเคียดและจริงจังจนน่ากลัว หญิงสาวถอยไปข้างหลัง
“ก็ได้ค่ะ...ฉันจะไปซื้อเสื้อผ้ากับคุณ ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้”
“ผมไม่ได้ลองใจคุณนะรีส บอกไว้ซะก่อนว่าคนอย่างผมพูดจริงทำจริง”
“จะไปตอนไหนล่ะคะ ฉันจะได้รีบไปเปลี่ยนชุด”
“ไม่ต้อง!...คุณต้องไปกับผมตอนนี้เลย”
เมมฟิสบัญชาเด็ดขาด นุชนาถทำหน้าม้านและเดินนำหน้าไปก่อนโดยมีริกิวิ่งตามไปติด ๆ และเมื่อหญิงสาวเดินออกไปแล้วใบหน้าหล่อเหลากลับคลายความเครียดขึ้งลง ประกายตาสีน้ำตาลหม่นอ่อนแสงขณะมองร่างเล็กบอบบางที่เดินไปตามทางเล็ก ๆ ขนาบด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์สีสดใส
นุชนาถต้องเข้าไปในเมืองตามความต้องการของเมมฟิสที่อยากให้เธอเลือกซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ทั้
