เพลิงรักพยัคฆ์ร้าย

ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

“ฉันไม่ไป ไม่ไปไหนทั้งนั้น” น้ำฟ้าบอกปฏิเสธเสียงแข็ง แล้วเดินหนี ปัดมือใหญ่ของสาวเทียมออกห่าง

“ไม่ได้! ฉันต้องพาคุณไปส่งให้ถึงมือมาดามหลี่” สาวเทียมตอบเสียงเข้มแล้วหันไปเร่งจัดเก็บอุปกรณ์แต่งหน้า ก่อนจะเสียเวลาไปมากกว่านี้ ที่สำคัญ สาวเทียมต้องไปรับค่าจ้างจากมาดามหลี่ เมื่อพาหญิงสาวคนนี้ไปส่งถึงมือเท่านั้น

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ไป พวกคุณเป็นใครกันแน่ แล้วมาดามหลี่เกี่ยวอะไร มาดามหลี่ไปไหน” น้ำฟ้าถามสีหน้าตื่นตระหนก เมื่อประตูห้องที่ปิดสนิทอยู่นานนับชั่วโมงถูกเปิดออกพร้อมชายร่างสูงใหญ่ใส่ชุดสูทเดินเข้ามาสามคน ด้วยหน้าตาถมึงทึง

“อย่าขัดขืนดีกว่าคุณน้อง คุณไม่มีทางหนีไปไหนได้หรอก ไปหามาดาม หลี่ซะ”

ตาดุๆ ของสาวเทียมหรี่มอง จะนึกเห็นใจก็เห็นใจอยู่หรอกแต่ก็ไม่อาจจะช่วยอะไรได้ จึงทำได้เพียงเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วรั้งข้อมือของหญิงสาวให้เดินออกจากห้องไปดีๆ น้ำฟ้าขืนตัวไว้

“ไม่! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วย! ” น้ำฟ้าร้องตะโกน หนึ่งในชาย ร่างสูงเดินเข้ามากระชากท่อนแขนของน้ำฟ้าแล้วเงื้อมือขึ้นสูง หมายจะตบสั่งสอน

“หยุดนะ! ” สาวเทียมหันไปตะคอกใส่บรรดาชายร่างใหญ่แล้วมองตาดุ “มาดามหลี่ บอกห้ามแตะต้อง ไม่งั้นของจะช้ำ” สั่งเสียงเข้ม ชายคนนั้นจึงลดมือลงและเดินออกไปยืนตัวตรงรอรับ แต่ในใจนั่นเดือดดาลเหลือทน

“คุณคะ อย่าพาฉันไปเลยนะ ฉันไม่อยากไป มาดามหลี่จะทำอะไรกับฉัน” น้ำฟ้าร้องถามเมื่อตัวเธอถูกรั้งให้ออกมาจากห้องพักได้สำเร็จ ฉุดกระชากน้ำฟ้าให้ไปที่ลิฟต์ เพื่อไปยังอีกห้องหมายเลข 2808 ชั้นที่ 102 ของโรงแรมตระกูลจาง

“อย่าขัดขืนเลยคุณน้อง เข้าไปเถอะ” สาวเทียมร่างใหญ่พยายาม โน้มน้าวหญิงสาว พร้อมออกแรงบีบต้นแขนเรียวของน้ำฟ้า เมื่อหันไปเห็นกลุ่มคนเดินออกมาจากลิฟต์ที่พวกตนไม่อยากพบเจอมากที่สุด ตามออกมาติดๆ สาวเทียมรีบพยักพเยิดให้รีบๆ เดินไปยังห้องที่ใช้ประมูล

“ไม่นะ! ปล่อยฉัน! ช่วยด้วยค่ะ! ได้โปรดปล่อยฉันเถอะนะ ฉันขอร้อง” น้ำฟ้าขืนตัวและร้องขอความช่วยเหลือเมื่อเดินห่างจากลิฟต์และถูกบังคับให้เดินมาจนถึงหน้าห้องหมายเลข 2808 เสียงเอะอะนั่นทำให้ชายหนุ่มที่เพิ่งก้าวออกจากลิฟต์หันมองด้วยความสงสัย

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมีการส่งเสียงดัง รบกวนแขกห้องอื่นๆ หยางหมิง” ทายาทตระกูลจางเอ่ยขึ้น พลางหันไปมองหญิงสาวที่ถูกฉุดกระชากให้เข้าไปยังห้องหมายเลข 2808 ที่ตนทันได้เห็นหน้าเพียงเสี้ยววินาที คิ้วเข้มขมวดด้วยความสงสัย กฎของที่นี่คือห้ามส่งเสียงดัง แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครกล้าแหกกฎและท้าทายเขางั้นหรือ

“เดี๋ยว ผมสั่งให้พนักงานไปสืบให้ครับ คุณริคกี้”

หยางหมิง เลขาหนุ่มตอบกลับนายใหญ่ผู้ที่มีใบหน้าราบเรียบ เย็นชาและโหดร้ายได้ตลอดเวลาหากใครกระทำการให้ไม่พอใจและคิดแข็งข้อ ก่อนหันไปมองภาพเบื้องหน้าแล้วให้นึกสังหรณ์ใจ อะไรกันเขาและคุณริคกี้ไม่อยู่เพียงแค่สามวันที่โรงแรมแห่งนี้ก็เกิดเรื่องงั้นหรือ แล้วผู้จัดการโรงแรมไม่ตรวจสอบคนเข้าพักหรือไง ถึงปล่อยคนเหล่านั้นมาสร้างความรำคาญให้กับแขกคนอื่นๆ

“งั้นนายรีบไปจัดการซะ ฉันจะลองเดินสำรวจ แถวๆ นี้ดูก่อน” จางเหวิน หรือริคกี้ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงและยังเป็นผู้กุมอำนาจการบริหารธุรกิจนับพันล้านของตระกูลพูดขึ้น ทำให้หยางหมิงต้องหันกลับไปมองผู้เป็นนายด้วยความสงสัย เพราะปกติไม่เคยเห็นเอ่ยปากว่าจะเดินสำรวจ แค่ชี้นิ้วสั่ง ก็มีคนจัดการให้แล้ว แต่ครั้งนี้มา แปลกมาก?

“แกจะยืนทำหน้างงอีกนานไหม หยางหมิง” จางเหวินกระชากเสียงเข้มใส่ แล้วหันมองคนสนิทที่เป็นทั้งเลขาส่วนตัวและเพื่อนสนิทด้วยสายตาดุดัน หยางหมิงสะดุ้งหลบสายตาคมกล้า ก่อนโค้งศีรษะให้เล็กน้อย แล้วรีบเดินจากไปจัดการสืบหาต้นตอของเสียงที่ดังเอะอะโวยวาย แม้จะสงสัยอยู่ก็ตามที

ส่วนน้ำฟ้าแม้จะพยายามขืนตัวไม่ยอมเดินตามสักแค่ไหนก็ไม่สามารถสู้แรงของสาวเทียมได้ จนในที่สุดเธอก็เข้ามายืนอยู่กลางห้องชุดเรียบหรู โดยมีกลุ่มคนหันมามองเธอเป็นจุดเดียว ซึ่งส่วนมากก็เป็นผู้ชายที่อายุอานามเกินสี่สิบห้ากันแทบทุกคน และแต่ละคนก็มีชายร่างใหญ่ยืนขนาบข้าง พร้อมเสียงที่อื้ออึงดังไม่หยุดตั้งแต่เธอถูกผลักเข้ามา น้ำฟ้าพยายามใช้สองมือของตนปิดบังทรวงอกที่ล้นทะลัก และขยับเรียวขาสวยให้แนบชิด เพราะชุดที่ผาสูงจนเกือบถึงโคนขาเพราะหากเธอขยับผิดท่าเพียงนิดเดียว ก็จะได้เห็นสิ่งที่แอบซ่อนอยู่ด้านใน

“หึๆ สวยดีนี่ สมกับที่มาดามหลี่บอกไว้” ชายร่างท้วมวัยห้าสิบห้าพูดขึ้น ก่อนสาวเท้าเข้ามาใกล้ มือเหี่ยวอวบสั้นป้อมยกขึ้นเชยคางของสินค้าคุณภาพดี เพื่อเพ่งพิศนัยน์ตาหวานของสินค้า น้ำฟ้าขืนตัว พลางสะบัดหน้าหนีเนื้อตัวสั่นเทา

“ฮ่าๆ เล่นตัวซะด้วย แสดงว่ายังไม่เคยจริงๆ” ชายคนเดิมกล่าวเสียงดังสายตากวาดมองอย่างพึงพอใจ คาดว่างานนี้คงต้องทุ้มไม่อั้นแน่สำหรับค่าตัวนางบำเรอคนนี้ แล้วคงขายต่อได้ราคาดีไม่มีตก

“ผมให้แปดหมื่นเหรียญ” ชายร่างท้วมเริ่มประมูลเป็นคนแรกทันที เพราะต้องการเชยชมนางบำเรอที่ทั้งสดและใหม่ มืออ้วนป้อมยกลูบไล้ใต้คางอูมอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง เมื่อยังไม่มีใครกล้าเสนอราคามากกว่านี้

น้ำฟ้าหันมองมาดามหลี่และสาวเทียมที่กำลังจ่ายเงินกันด้วยความสงสัย