ตอนที่ 8
“เข้าใกล้อีก” จางเหวินใช้น้ำเสียงสั่งที่ดุดันมากกว่าเดิม เมื่อแม่สินค้าราคาแสนแพงห่างเกินไป
“เอ่อ...ฉะ...ฉัน” น้ำฟ้าอึกอักเสียงดังแผ่วๆ อยู่ในลำคอเพราะคิดหาถ้อยคำมากล่าวอ้างไม่ทัน ได้แต่ก้มหน้าก้มตาจับจ้องที่พื้นห้อง แต่เมื่อเจอน้ำเสียงและแววตาเอาเรื่องมองมาอย่างบังคับขู่เข็ญ ทำให้เธอจำต้องเดินเข้าไปใกล้ แต่เหลือทางไว้หลบหนีจากเขาอีกสามสี่ก้าว แม้จะรู้ว่าตัวเธอไม่มีสิทธิ์หลีกหนีไปไหนได้ ในเมื่อรับปากกับชายหนุ่มไปแล้ว จางเหวินมองตามแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเหยียดๆ กับท่าทางตื่นกลัวของเธอ
“กลัวหรือไง”
ขาดคำ น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองที่ชายหนุ่มอย่างตื่นตระหนก เมื่อเห็นเขากำลังปลดหัวเข็มขัด แล้วจัดการโยนทิ้งอย่างไม่แยแส ก่อนดึงชายเสื้อเชิ้ตสีเทาจากห้องเสื้อแบรนด์ดังออกจากกางเกงสแลคเนื้อดี น้ำฟ้าจ้องตาแทบไม่กะพริบอย่างหวาดกลัว พร้อมทั้งก้าวถอยหลังอย่างทันท่วงที และตามมาด้วยเสียงหัวเ
