หลังจากที่ประชุมกันในรอบบ่าย กว่าจะได้มติในที่ประชุมก็กินเวลาไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งเกือบถึงเวลาที่ต้องเลิกงาน
"อิ้ง รถเสียแล้วกลับบ้านยังไง"
ดินแดนเดินมาหาฉัน ที่โต๊ะทำงานหลังจากที่เราทั้งแผนกออกจากห้องประชุม ทว่า เมื่อเช้าฉันมารถแท็กซี่คงกลับแท็กซี่ตามเดิม
"ก็คงนั่งแท็กซี่นั่นแหละ พ่อบอกว่ารถรอซ่อมเครื่องยนต์มีปัญหา ช่วงนี้คงนั่งแท็กซี่กลับ"
ฉันเอ่ยบอกดินแดนพร้อมเก็บของใส่กระเป๋าตามเดิม คิดว่าดินได้ยินแล้วจะเดินกลับแต่เปล่าเลยเขายังยืนมองฉันอยู่ จนฉันต้องมองหน้าเขาพร้อมรอยยิ้มแห่งความสงสัย
"ดินมีอะไรอีกหรือเปล่า"
"เราจะไปส่ง"
"เกรงใจ บ้านเราไกลนะ เรานั่งแท็กซี่ได้"
"รู้ว่านั่งได้ แต่เพื่อนอยากไปส่งไม่ได้หรือไง"
คราวนี้ฉันต้องยิ้มขึ้นกว้างกว่าเดิม ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไร ก็เล่นยืนรอซะขนาดนั้น แถมไม่ขยับขาเดินอีกครั้นจะปฏิเสธก็กลัวจะเสียน้ำใจเพื่อน ฉันเลยจำต้องให้ดินมาส่งที่บ้าน
