~ Chapter 1 ~ เข้าใจผิด

1170 Words

~ Chapter 1 ~ เข้าใจผิด “กรี๊ดดดดด~” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำให้ผู้มาใหม่ยกมือขึ้นอุดหูของเขา ก่อนที่เขาถือวิสาสะเดินเข้ามาให้ห้องของเธอ พิ้งค์พราวตาโตตกใจกับการปรากฏตัวของผู้มาใหม่ แต่โชคยังเข้าข้างเธอ เพราะโทรศัพท์ที่เธอกำลังแนบหูโทรหา รปภ. อยู่นั้นถูกรับจากปลายสาย ติ๊ด! “รปภ.คะ ช่วยด้วยค่ะ ห้อง 2007 มีโรคจิตค่ะ!” หญิงสาวกรอกเสียงลงโทรศัพท์ ด้วยความร้อนรนใจ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้มีท่าทีเข้ามาห้ามปรามอะไร เพราะรปภ.ในบริษัทของตระกูลเขาน่ะหรือจะทำอะไรเขาได้ ขณะที่หญิงสาวค่อย ๆ วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมเมื่อเห็นท่าทีนิ่ง ๆ ของผู้มาใหม่ ก่อนที่เขาจะก้าวขาเข้าหาเธอ “นายจะทำอะไร ออกไปนะ ออกไป!” พิ้งค์พราวยกมือขึ้นกอดอกของตนไว้เพราะเธอไม่ได้ใส่ซับใน ขณะที่ชายหนุ่มผู้มาใหม่เขาเพียงแค่ต้องการคุยกับเธอเรื่องงานเพียงเท่านั้น แต่ทว่า หมับ! ตุบ! “โอ้ย อะไรของเธอเนี่ย! ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย” เครื่องเป่าผมที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถูกฝ่ามือบางคว้าไปก่อนที่เธอจะเขวี้ยงมันใส่ร่างหนาใหญ่ของเขา “กรี๊ดดดด~ อย่าทำอะไรฉันเลย นะ ฉันขอร้อง” พิ้งค์พราวจินตนาการไปทั่ว เธอกลัวว่าเขาจะทำมิดีมิร้ายต่อเธอ แม้ว่าเขาจะหน้าตาหล่อเหลามาก แต่ความโรคจิตมันไม่เข้าใครออกใคร “เป็นบ้าอะไรของเธอวะ” “อย่าเข้ามานะ ฉันรู้ว่านายชอบฉันมาก แต่ แต่ก็ต้องเข้าใจว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” หญิงสาวยืนพูดน้ำหูน้ำตาไหล ขณะที่คนฟังถึงกับมึนงง “เธอฟังฉันนะ ยัยบ๊อง” “ห้ะ! ใครบ๊อง” พิ้งค์พราวยกมือขึ้นปาดน้ำตาเมื่อสีหน้าตาจริงจังของเขา ทำให้ใจดวงน้อยสั่นไหว ‘หล่อเป็นบ้า’ หญิงสาวรำพึงในใจ “เธอไง ฉันชื่อวิลล์มาตามเธอไปเรียน” “ห้ะ จริงเหรอ” “ก็เออน่ะสิ” “ฉันไม่เชื่อนายหรอก อย่ามาหลอกกันซะให้ยาก” เธอว่าแล้วก็คว้าเอาสิ่งของรอบกายมาโยนใส่เขาอีก จะมีใครกันที่บุกมาที่ห้องของเธอแบบนี้แล้วมาพูดว่าให้ไปเรียนถ้าไม่ใช่แฟนคลับคลั่งรักของเธอเอง ตุบ! ตุบ! ตุบ! “บ้าชิบ!” วิลล์พยายามหลบสิ่งของที่หญิงสาวหน้าสวยคนนี้เขวี้ยงใส่เขา พอเป็นแบบนี้แล้ว มันก็ทำให้เขาคิดว่าการบุกมาหาเธอแบบนี้เป็นความสิ้นคิดของเขา “พอโว้ย!!” “กรี๊ดด อย่าเข้ามา ออกไป ออกไป!” ชายหนุ่มย่างเท้าเข้าหาเธอด้วยความรวดเร็ว ขณะที่เธอยังคงเขวี้ยงปาสิ่งของใส่เขา แต่ดูแล้วเหมือนมันจะไม่ได้ผลเมื่อร่างสูงสามารถเข้าถึงตัวเธอได้ “กรี๊ดด~” พิ้งค์พราวลอยหวืดเหนือพื้นเมื่อร่างสูงสามารถเดินเข้าประชิดตัวเธอได้ขณะที่เธอกำลังจะหมุนตัววิ่งหนีเขา ลำแขนแกร่งก็คว้าเอาเอวบางของหญิงสาวไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะยกตัวเธอขึ้น ทำให้เรียวขายาวเตะอากาศไปมาทันที “ฉัน! มา! คุย! งาน!” ริมฝีปากหนากล่าวเน้นย้ำทุกคำเมื่อเธอคนนี้ไม่หยุดดิ้น แถมยังจิกเล็บใส่ลำแขนเขาจนเป็นรอย “แล้วนายเข้ามาได้ไง นายต้องเป็นแฟนคลับที่คลั่งฉัน จากนั้น จากนั้น นายก็แฮกเข้าระบบของคอนโดเพื่อเอารหัสห้องของฉัน ใช่ มันต้องเป็นแบบนั้น” คิ้วหนาขมวดเป็นปมเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูด ดูแล้วมันจะเพ้อเจ้อไปกันใหญ่ “เหอะ เธอคิดว่าฉันคลั่งเธอ?” “หรือไม่ใช่ล่ะ” หญิงสาวเอี่ยวใบหน้าหันมามองเขา ก่อนที่เธอจะชะงักให้กับสันกรามของเขา ตลอดชีวิตของเธอนับตั้งแต่เข้าวงการมาเธอเจอผู้ชายหน้าตาดีหลายต่อหลายคน แค่ทว่ากลับไม่มีใครทำให้เธอใจสั่นได้เท่าเขามาก่อน “บ้าชิบหาย ถ้าเธอสนใจเรียนหน่อยเธอจะรู้ว่าฉันอยู่คลาสเดียวกับเธอ” “ไม่ต้องมาหัวหมอ ฉันรู้ว่าฉันสวย แต่นายก็ต้องเข้าใจว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน นายจะเข้ามาในห้องของฉันแบบนี้ไม่ได้” “ยัยบ๊องเอ้ย!” พรึ่บ! ตุบ! “โอ้ย เจ็บชะมัด” หญิงสาวหล่นตุบลงพื้นเมื่ออยู่ ๆ ลำแขนแกร่งของเขาก็คลายออก เป็นผลให้เธอร่วงลงพื้นทันที “เสียเวลาชีวิตชิบหาย” วิลล์พึมพำออกมาก่อนที่เขาจะใช้ฝ่ามือจัดเสื้อผ้าของตนให้เข้าที่เข้าทาง แต่ก่อนที่เขาจะหมุนตัวออกไป “นี่นายคิดว่าจะเดินออกไปง่าย ๆ อย่างนี้เหรอ” เธอก็ได้ตะโกนตามแผ่นหลังหนา ก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งตามเขาไปเพื่อเอาเรื่อง แต่ด้วยขาที่ยาวกว่าทำให้เขาเดินออกจากห้องของเธอไปได้ แต่หญิงสาวก็วิ่งตามจนทัน แต่แล้ว กึก! ตุบ! “โอ้ย!” ร่างบางล้มกองจุมปุ๊กอยู่ที่พื้นทันทีเมื่อร่างสูงหยุดเดิน ซึ่งหน้าของเธอก็ชนกระแทกแผ่นหลังหนาเต็ม ๆ “หึ” ใบหน้าหล่อเหลาหลุดเสียงขำออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ซึ่งเขาแค่ลืมไปว่าต้องบอกอะไรบางอย่างกับเธอก็เลยหยุดเดิน “ขำอะไรยะ” “เปล่า” “อย่ามาเถียง ฉันเห็นนายขำ” ตึก ตึก ตึก~ แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรกับเธอ เสียงรองเท้าฮาฟก็ดังขึ้นพอดิบพอดี “ช่วยด้วยค่ะ!” พิงค์พราวตะโกนเรียกรปภ.สองสามคนที่วิ่งเข้ามาหาเธอ ก่อนที่วิลล์จะหันหน้าไปมองตาม ซึ่งเขาก็ไม่ได้มีท่าทีตระหนกตกใจอะไร แต่ทว่าพอหันกลับมามองเธอคนนี้แล้ว... “จิ๊!” ชายหนุ่มจิ๊ปากออกมาอย่างคนนึกรำคาญเมื่อเขาเห็นอกอวบที่ก่อนหน้านี้เขาพยายามที่จะไม่มองมันกำลังโชว์อะไรบางอย่างอยู่ ถ้าหากว่ารปภ.พวกนั้นวิ่งมาถึง...เขาไม่อยากนึกสักเท่าไร พรึ่บ! “กรี๊ดดด~ นายจะทำอะไรฉัน หยุดนะ!” ชายหนุ่มถอดเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ออก ซึ่งการกระทำไร้คำพูดของเขาทำให้เธอเข้าใจผิด ก่อนที่เขาจะโยนมันใส่ตัวของเธอ พรึ่บ! “คลุมไว้ก่อนที่จะมีคนเห็นหัวนมของเธอ” พิ้งค์พราวตาโตให้กับคำพูดของเขา ก่อนที่เธอจะก้มลงมองตามสิ่งที่เขาพูด ชุดนอนผ้ามันลื่นที่แนบติดไปกับหน้าอกเปลือยเปล่าของเธอนั้น...เธอลืมไปเสียสนิทว่าไม่ได้ใส่ยกทรง แสดงว่าเขาก็เห็นปลายถันของเธอที่มันนูนขึ้นแล้วสินะ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more