"ฉันก็เคยให้โอกาสเธอแล้ว" เสียงทุ้มเรียบนิ่งแฝงไปด้วยอำนาจเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ให้โอกาส?" เฌอเอมถามกลับด้วยท่าทีมึนงงปนสงสัย 'เขาหมายถึงอะไร?'
"ใช่..คืนนั้นฉันให้โอกาสเธอ แต่เธอยังมาให้ฉันเห็นหน้า นั้นหมายความว่าอิสระของเธอได้สิ้นสุดลง"
"..." ร่างบางถึงกับนั่งอ้าปากค้าง หลงลืมความเจ็บที่ลำคอไปชั่วครู่ 'เขาคือผู้ชายคนนั้นงั้นหรอ' ไม่แปลกที่ฉันจำเขาไม่ได้เพราะคืนนั้นฉันกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าคนๆนั้นด้วยซ้ำ แต่ก็รู้สึกคุ้นเสียงอยู่บ้าง ไม่คิดว่าโลกจะเหวี่ยงฉันมาเจอ คนใจคอโหดร้ายแบบเขาอีก บ้าจริง!
"ฉันไม่เคยให้โอกาสใครซ้ำสอง เธอคงเห็นแล้วว่าคนอย่างฉันทำอะไรได้บ้าง" มือหนาผละออกจากลำคอระหง
แค่ก! แค่ก!
"คะคุณเป็นเพื่อนเจ้านายฉัน อย่าทำอะไรฉันเลยนะ จะให้ฉันตอบแทนอะไรก็ได้ ฉันทำได้หมด ขอแค่ไม่ใช่เรื่องอย่างว่า"
"ไปขึ้นเตียง!!"
"คุณ...."
"อย่าให้ฉันพูดซ้ำ!" เคเบิ้ลเอ่ยเสียงเข้มกดต่ำ สาย
