Katas ni Itay [M2M]

-7-

"Maupo ka muna rito at maghahanda lang ako ng merienda." Bilin sa akin ni Louis bago ito tumungo sa kanilang kusina.

Nasa loob na kami ng bahay nito at nakaupo ako ngayon sa kanilang sofa. Napakalambot nito at halatang mamahalin. Walang binatbat ang aming upuan na yari sa kawayan kumpara dito.

Napalingon-lingon pa ako sa paligid. Pinagmasdan ko ang ilang mga kagamitan. Napakaganda at napakalinis ng bahay nina Louis. Moderno ang estilo at halatang limpak-limpak na salapi ang ginastos para dito. Hindi naman ito ganoon kalaki na tila isang mansyon, ngunit masasabi mong pang-mayaman pa rin. Napakaswerte talaga nito. Mas lalo tuloy akong na-motivate na mag-aral nang mabuti nang sa gayo'y mabigyan ko ng ganitong klaseng tahanan ang aking pamilya.

Napako ang aking paningin sa isang may kalakihang litrato na nakasabit. Dahil sa kuryosidad ay napatayo ako upang tukuyin kung sino iyon. At hindi nga ako nagkamali. Si Louis iyon noong bata pa. Sa palagay ko'y nasa tatlo o apat na taong gulang pa lamang ito sa larawan.

"Napaka-cute naman." Hindi ko napigilang mapangiti habang pinagmamasdan ito.

"Alam ko namang cute ako."

Bigla akong napaigtad dahil sa biglaang pagsulpot ni Louis sa aking likuran. Nang lingunin ko ito'y napansin kong mayroon na itong hawak na tray na naglalaman ng ilang pagkain at juice.

"L-louis... K-kanina ka pa d'yan?" Gulat kong tanong dito.

"Medyo. Come, let's eat muna." Niyaya ako nito na umupo sa sofa habang inilalapag nito sa maliit na mesa ang hawak na tray.

Nang maupo na ako ay naupo na rin ito sa aking tabi.

Nabaling ang aking atensyon sa inihanda nitong merienda. Puro matatamis na pagkain iyon katulad ng cupcake at cookies.

"Ikaw ba ang nag-bake ng mga ito, Louis?" Mangha kong tanong sa kanya.

"Ah, hindi. Binili ko lamang ang mga iyan." Pagtatapat nito.

"Ah, ganun ba? Akala ko naman nagmana ka sa Mama mo at magaling ka ring magluto." Ang natatawa kong banggit.

"Bakit, gusto mo ba 'yung mga lalaking magaling magluto?" Bigla nitong nasambit na nakapagpalusaw ng aking ngiti.

Kaagad rin akong ngumiti nang pilit upang hindi nito mahalatang nagulat ako sa kanyang tanong.

"L-loko ka. Wala pa sa isip ko ang mga ganyan, no." Napatingin ako sa sahig upang umiwas sa kanyang mga titig.

"Anyways, sige na. Kumain na muna tayo at nang makapag-simula na tayong gumawa ng report natin." Napahinga ako nang maluwag dahil sa sinabi nito.

"M-mas mabuti pa nga."

Kumuha na ito ng isang pirasong cookie at nagsalin ng juice sa dalawang baso. Matapos iyon ay bigla itong tumayo.

"Kuha ka lang ng gusto mo, ah? Magbibihis muna ako saglit." Sabay kagat nito sa kanyang hawak na cookie.

Tumango na lamang ako at nagsimula na itong maglakad palayo. Napansin kong umakyat ito. Mukhang nasa ikalawang palapag yata ang kwarto nito.

Nagsimula na rin akong kumain. Cupcake kaagad ang aking unang napiling tikman. Isa o dalawang beses pa lang yata ako nakakain nito at hindi ko maipagkakailang napakasarap talaga nito. Lalo na ang sobrang tamis na toppings.

Habang kumakain ay muli kong pinagmasdan ang paligid. Napakong muli ang aking paningin sa cute na larawan na nakasabit kaya'y bahagya akong napangiti. Ilang sandali pa ay nakarinig na ako ng mga yabag pababa.

At halos lumuwa ang mga mata ko nang sumulpot si Louis. Bilad na bilad ang katawan nito at tanging maiksing boxers lamang ang suot.

Tila dumaloy ang kuryente sa buo kong katawan nang magsalubong ang aming mga mata kaya kaagad akong napaiwas dito sabay kagat sa cupcake na hawak ko. Hindi ko inaasahang napakaganda pala ng katawan nito. Mayroon itong mga muscles at abs. Unang beses kong masaksihan itong walang pang-itaas at hindi ko maipagkakailang napakaganda rin ng katawan nito.

"Pasensya ka na. Ganito kasi talaga ako manamit ng pambahay. Ok lang ba sa 'yo?" Sambit nito nang maupo na sa aking tabi.

"A-ano ka ba, Louis. S-syempre naman. Bahay n'yo naman 'to. Sino ba naman ako para pagbawalan ka sa kung ano ang nais mong suotin sa sarili mong p-pamamahay." Nauutal at kapansin-pansin ang hindi ko pagtingin dito nang diretso.

"Akala ko kasi uncomfortable para sa 'yo. Well, ayos lang naman pala, tapusin na natin 'tong merienda so we could start already."

Hindi na ako sumagot pa at inubos ko na lamang ang hawak kong cupcake. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Sa kaloob-looban ko ay mayroon akong nais na mangyari. Ngunit hindi ko matukoy kung ano iyon.

"Gusto mo bang magbihis ng pambahay? I can let you borrow my clothes If you want."

Kaagad akong tumango. Gusto ko man iyong tanggihan ay hindi ko magawa dahil nagsimula na rin akong mamawis at mahihirapan akong labhan ang aking uniform kapag nagpatuloy iyon.

"Tara sa kwarto." Tumayo ito kaya ay sumunod na rin ako.

Sabay kaming umakyat patungo sa kwarto nito. Habang naglalakad ay hindi ko napigilang mag-isip ng kung anu-ano kaya ay mahina kong kinurot ang aking sarili bilang pagsaway.

Huminto kami sa harap ng isang pinto at binuksan iyon ni Louis. Bumungad ang napakaganda nitong kwarto. Maayos ang mga gamit at napakalinis sa loob.

"Ang ganda naman ng kwarto mo, Louis." Hindi ko napigilang banggitin matapos kaming pumasok dito.

"Thanks. Maarte talaga ako when it comes to my room." Sambit nito at dumiretso patungo sa kanyang malaking cabinet.

Habang naghihintay ay napatingin-tingin muna ako sa paligid. Nakakainggit naman itong kwarto ni Louis. Mayroon pa itong kompyuter at study table. Bukod roon ay mukhang may sarili rin itong banyo. May pinto kasi sa loob at hula ko ay pintuan iyon ng kanyang CR.

"Here, Kiko."

Hindi ko namalayang nasa harapan ko na pala ito.

Ibinigay nito sa akin ang isang t-shirt at shorts.

"Salamat..." Ang nakangiti kong tugon dito matapos ko iyong tanggapin.

Buong akala ko'y lalabas muna ito ng kanyang kwarto upang makapagbihis ako ngunit laking gulat ko na lamang nang dumiretso ito patungo sa kanyang kama at umupo sa gilid niyon habang nakatingin sa akin.

"Change your clothes na. Nang makapag-start na tayo." Kaswal na sabi nito habang nakatingin sa akin.

Napalingon ako sa pinto ng banyo at akmang maglalakad na sana upang doon magbihis nang muli itong magsalita.

"My bathroom is off-limits. It's my personal space. D'yan ka magbihis." Ma-otoridad ang tono nito kaya ay nakaramdam na ako ng matinding kaba.

"A-ah, L-Louis... K-kasi..."

"What? You want to me to get out of my own room?"

"H-hindi naman sa gano-"

"Tsk. Bilisan mo na lang, Kiko. I'm waiting." Sabay irap nito na tila naiinip.

Napalunok na lamang ako nang buo at saka ay tumalikod. Mukhang medyo nagbago yata ang pakikitungo nito sa akin. Hindi ko inaasahang mag-iiba ang timpla nito dahil lamang sa gusto nitong makita ako habang nagbibihis.

Sinimulan ko nang tanggalin ang pagkakabutones ng aking polo. Nang mahubad ko na iyon ay sinunod ko na rin ang suot kong sando.

Tanging slacks na lamang ang natira sa akin. Napalingon ako upang tignan itong muli. At katulad ng aking inaasahan ay abala ito sa pagtitig sa akin.

Nanginginig man ay dahan-dahan kong tinanggal ang aking sinturon at binuksan ang zipper ng aking slacks. Hanggang sa tuluyan na iyong bumaba at tanging brief na lamang ang suot ko.

Ilang segundo pa ay sinuot ko na ang damit na pinahiram ni Louis sa akin. Gulong-gulo pa rin ang isipan ko kung ano ang nais nitong mangyari. Minsan ay napakabait nito sa akin. At minsan, katulad ngayon, ay umaakto itong parang isang manyak at may masamang balak.

Pagkatapos kong magbihis ay akmang haharapin ko na sana itong muli upang sabihan rito na magsimula na kami sa paggawa ng aming report at malapit na ring gumabi. Nangako kasi ako kay Itay na hindi ako aabutin ng malalim na gabi.

Ngunit hindi pa man ako tuluyang tumatalikod ay laking gulat ko nang biglang may umatake sa akin.

"Ahh!" Hindi ko napigilang isigaw dahil sa sobrang gulat.

Halos lumabas ang aking kaluluwa at nagsipagtayuan ang lahat ng balahibo sa aking katawan.

Mayroong yumayakap sa akin mula sa likuran at walang habas na hinahalikan ako sa leeg.

"L-louis!!!" Muli kong sigaw dahil sa sobrang kaba at pagkagulo ng aking isipan. "A-anong ginagawa m-mo???"

"Sshh... Tinapos ko nang gawin kagabi 'yung report natin. There's nothing to worry about." Anito at muli akong pinasadahan ng halik sa aking leeg at balikat.

Pilit naman akong nagpumiglas.

"L-louis, b-bitawan mo ako, p-pakiusap!" Pagmamakaawa ko rito.

Sobrang kinakabahan ako. Mukhang may masamang balak kasi ito sa akin.

"'Di ba ito ang gusto mo? Come on, Kiko, don't act like you don't want this." Hindi ako nito pinakinggan at nagpatuloy pa rin ito sa paghalik sa aking leeg na parang isang manyakis.

"A-ano bang s-sinasabi mo? Hindi ito ang pakay ko rito, Louis! B-bitawan mo na ako, uuwi na ako!" Nagsimula na akong maluha dahil sa sobrang takot at kaba.

Pero imbes na sumagot ay bigla ako nitong itinulak sa kanyang kama. Napadapa ako at kaagad n'ya naman akong dinaganan.

"Akala mo ba hindi ko alam na bading ka? Alam kong takam na takam ka sa hotdog ko. Tas ngayong pinagbibigyan na kita, saka ka mag-iinarte?" Bulong nito sa aking tenga habang patuloy pa rin ang pag-agos ng aking mga luha.

"L-louis... Mali ka ng iniisip... Gusto ko nang umuwi, Louis... Parang awa mo na..."

Sandali itong napatigil at bigla na lamang lumayo mula sa pagkakadagan sa akin.

"Putangina, Kiko! Ni katiting ba wala kang nararamdamang libog sa 'kin?! Bakit ka ba natatakot?! Anong pinag-iinarte mo d'yan? f**k!" Napasabunot ito ng kanyang sariling buhok.

Hindi ko na inintindi ang kanyang mga sinabi at kaagad akong tumayo at saka ay kumaripas ng takbo patungo sa pintuan ng kwarto.

Ngunit hindi ko pa man nahahawakan ang pihitan ay kaagad na may sumunggab sa aking bewang at puwersahan akong hinila.

"Louis! Tama na, pakiusap! Pauwiin mo na ako!" Pilit akong nagpumiglas.

"Ssh ssh! S-sorry na, Kiko. Pramis, titigil na ako. Huminahon ka muna!"

"Bitawan mo ako sabi!" Muli kong sigaw.

"Eto na, eto na. Bibitawan na kita. Stop panicking, ok?"

Kagaya ng kanyang sinabi ay binitawan nga ako nito kaya ay napatigil na rin ako sa aking pagpupumiglas.

"See? I won't hurt you." Maamo nitong banggit.

Napabuntong hininga ito at muling nagsalita.

"I'm sorry, ok? Akala ko kasi talaga gusto mo ako. Bakit kasi panay ang titig mo sa 'kin parati? Lalo na kanina sa loob ng kotse. 'Yan tuloy inisip kong gusto mo akong... masubo."

Hindi pa rin ako nagsasalita. Hindi ko alam kung paano ko ito kakausapin matapos n'ya akong muntikang halayin. Akala ko ay mamamatay na ako. Hindi ko kakayaning mawala sa mundong 'to nang hindi ko man lang nabibigyan ng magandang kinabukasan ang pamilya ko.

Bigla akong napaluha.

"P-pwede mo naman akong tanungin. B-bakit kailangan mo pa akong pwersahin?"

"Shh... S-sorry na. I-i was expecting na hahalikan mo rin ako pabalik. I'm really sorry, Kiko. Really."

Napatingin ako sa mukha nito. Mukhang sinsero naman ito sa kanyang mga binitawang linya.

"Basta huwag mo nang gagawin ulit 'yun, maliwanag ba?"

"Hindi na. Pramis!" Sabay angat nito ng kanyang kanang kamay.

Ilang sandali pa ay tumahan na rin ako at pinaupo muna ako nito sa kanyang kama habang kumukuha s'ya ng tubig para sa akin.

Kahit naayos na namin ang nangyari kanina ay hindi ko pa rin maiwasang kabahan sa tuwing naiisip ko iyon. Unang beses akong natakot nang ganoon katindi sa buong buhay ko. Inakala ko talagang mamamatay na ako. Ayokong mahalay nang pwersahan.

Bumukas na ang pinto at pumasok si Louis na may bitbit na baso ng tubig.

Ibinigay niya iyon sa akin at panay pa rin ang paghingi nito ng tawad.

"B-basta huwag ka nang gagawa ng ganoong bagay sa kahit na sino, ah? Lalong-lalo na sa babae. Hindi bagay sa 'yo ang panghahalay. Hindi ka dapat namumuwersa ng kung sino. Lalo sa hindi mo masyadong kilala." Pangangaral ko rito.

"I won't. Don't worry. Pramis, hindi ko na ulit gagawin 'yun. Lalong-lalo na sa 'yo."

Sinubukan ko na lamang na ngumiti dahil sa kanyang naging sagot.

Matapos ang ilang minuto ay bumaba na rin kami upang ligpitin ang aming merienda kanina. Inamin sa akin ni Louis na tinapos n'ya na pala kagabi ang aming report at kaya n'ya lamang ako pinapunta rito sa kanilang buhay ay upang gawin nga ang bagay na iyon.

"I have a question for you, Kiko. Please answer me honestly." Anito matapos naming ligpitin ang mga kalat sa sala.

"Ano 'yun?" Kaswal kong tugon.

"Do you not find me attractive?"

Natigilan ako sa kanyang sinabi. Magsisinungaling ako sakaling itanggi ko iyon.

"A-ang totoo n'yan, Louis. N-napopogian ako sa 'yo. P-pero hanggang doon lang 'yun. T-talagang na turn-off ako s-sa ginawa mo kanina..." Pagtatapat ko rito.

"I understand. Sising-sisi talaga ako. Pero alam mo, Kiko. I also find you attractive..."

Dahan-dahan akong napatingin sa kanya at muli rin iyong binawi.

"A-ano namang attractive sa isang katulad ko?"

"You're kind, naive, and I like smaller and cute guys like you. Bagay na bagay sa tulad kong matangkad."

"S-sira." Ang tanging nasambit ko na lamang.

"Pwede pa rin naman nating gawin 'yun, Kiko. But this time, I am not forcing you." Bigla nitong hinawakan ang kamay ko at laking gulat ko nang inilapat n'ya iyon sa kanyang bukol sa harapan. "Feel this? Nakaka-excite makakita ng tarugo bilang isang kagaya mo, Kiko. Gusto mo bang makita 'tong akin? Tapos mag-decide ka kung gusto mong tikman. Is that ok?"

Tila na-blanko ang utak ko at tanging init at tigas lamang ang aking nararamdaman sa aking kamay. Napakalaki ng alaga ni Louis. Kaagad akong napalunok.

"Pwede mong hubarin boxers ko kung gusto mong makita. Go ahead, don't be shy."

Nakaramdam ako ng pamilyar na pagkulo sa aking tiyan. Aminin ko man o hindi ay kasalukuyan akong nae-excite. Gusto kong makita ang alaga ni Louis. Gaano kaya ito kalaki?

Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan ay kusang gumalaw ang aking palad at marahan ko iyong hinimas.

"Ahh..." Ungol ni Louis dahil sa aking ginawa.

Kung kanina ay matinding takot ang aking nararamdaman dahil sa marahas nitong pag-atake sa akin ay s'ya namang kaba at excitement na nararamdaman ko ngayong mahinahon n'ya akong pinakiusapan.

Nanginginig man ay nagawa ko pa ring hubarin nang marahan ang suot na boxers nito.

At nasilayan ko ang kauna-unahang ari ng ibang lalaki sa tanang buhay ko. Napakalaki at napakahaba ng tarugo ni Louis!

Itutuloy...