Pretty 03 อ่อยจริงเอาจริง

1600 Words

“จับได้เหรอคะ?” ฉันทำยิ้มใจดีสู้เสือเพราะรู้อยู่ว่าเขาไม่ได้อะไรกับฉันทั้งนั้น “ไม่ได้...จับเองได้แล้ววันสองวันก็หายแล้ว” หมับ! ฉันจับที่ประคบเย็นแต่จับมือของเขาด้วย ^^ “ปล่อยเดี๋ยวคัน” “โถ่~หมอไซต์อะ! ซันไม่ได้เป็นตัวเชื้อโรคนะคะหมอไม่คันหรอกน่ามีแต่จะแพ้....” ฉันจับมือของหมอบิ๊กไซต์แน่นและพยายามสื่อสารทางสายตา “....” “แพ้ใจตัวเองไงคะ” “เสี่ยวชะมัด” ปึก! เขากระชากมือตัวเองกลับไปและหยิบกุญแจรถขึ้นมาเพื่อกลับบ้าน “หมอไซต์ไปส่งซันด้วยนะ” ฉันบอกกับเขาไม่ได้ขออนุญาตใดใดหน้ามึนเข้าไว้ “แล้วมายังไง?” “พี่ลูกหมากมาส่ง แต่ตอนนี้กลับไปแล้วหมอไซต์แวะส่งซันก่อนนะคะ นะ ๆ ยังไงก็ทางผ่านอยู่แล้วนิเนอะ^^” หมับ! ฉันอ้อนแขนและเอาหน้าถูเหมือนแมวกำลังอ้อนเจ้าของ “เฮ้อ! นั่งให้เงียบละอย่าส่งเสียงไม่อย่างนั้นฉันจะทิ้งเธอ” เอานิ้วจิ้มหน้าผากของฉัน “รับทราบค่ะ ^-^” บนรถ “หมอไซต์รู้ไหมยัยนั่นมาถึงก็ไม่ถามอะไรเลยทั้งนั้นเข้ามาก็ตบ ๆ ด่า ๆ แล้วยังหาว่าซันไปนอนกับข้าวของงานอีก ซันไม่ได้นอนสักหน่อยเชอะ!” เมื่อขึ้นรถมาฉันก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในวันนี้ให้เขาฟังไม่หยุดเลย “ก็แค่นำเสนอผลงานของตัวเองว่ามีดีกว่ามันยังไงแค่นั้นเองอะถ้ามันดีกว่าเจ้าของงานก็คงไม่เปลี่ยนหรอกหมอว่าไหม?” เอี๊ยด! “จอดทำไมคะยังไม่ถึงคอนโดซันเลยนะ” ฉันมองออกไปนอกรถสถานที่ที่หมอบิ๊กไซต์จอดรถมันกลางถนนมอเตอร์เวย์เลยนะ “ฉันบอกว่าอย่าพูดมากไงอยากโดนทิ้ง?” เขาหันมามองหน้าของฉัน “ซันแค่เล่าให้ฟังเอง...” “เฮ้อออ~มันเรื่องของเธอไหมไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อย” ใจร้ายจังแต่แบบนี้แหละสเปค >0คอนโด SN “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง...จุ๊บ!” ฉันขอบคุณก่อนขโมยหอมแก้มของเขา “ซันนี่!” “ไปแล้ววววว~” ฉันรีบชิ่งลงจากรถและวิ่งเข้าคอนโดทันทีเพราะอยู่นานเดี๋ยวโดนด่ายิ่งปากร้าย ๆ อยู่ด้วยไม่ว่ากินอะไรเข้าไปปากหมาเหลือเกินแต่นั่นก็เป็นเสน่ห์ของเขาแหละ บ้าไหมฉันชอบผู้ชายปากหมา คิคิ ปึก! เมื่อประตูปิดลงฉันก็โยนทุกอย่างออกจากตัวทั้งกระเป๋ารองเท้าก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบไวน์มาดื่มแก้กระหาย พรึ่บ! “อึก ๆ อ่าส์!!ไวน์นี่มันอร่อยลิ้นจริง ๆ เลยนะ” ฉันกระดกไวน์เมื่อทิ้งตัวลงโซฟาตัวใหญ่ก่อนจะเริ่มภารกิจอะไรนิดหน่อยด้วยการโพสลงโซเชี่ยวเรียกร้องความสงสารเพราะแก้มแดง ๆ ของฉัน “ฉันไม่มีวันให้อภัยง่าย ๆ หรอกนะแต๊งค์กิ้ว...” สิ่งที่มันทำเอาไว้ไม่ใช่แค่แย่งแฟนแต่มันมีเรื่องร้ายแรงกว่านั้นและฉันจะไม่ยอมให้มันได้สงบสุขง่าย ๆ หรอก ...หมอบิ๊กไซต์คือสิ่งฮีทใจที่ดีที่สุดของฉันในตอนนี้เลย ดุหน่อยแต่มีผลเหตุตลอด “น่าร้ากกกกก” เริ่มมึนซะแล้วสิฉัน หลังจากนั้นฉันก็ลุกขึ้นไปทำความสะอาดใบหน้าเดียวเป็นสิวฉันยังต้องทำงานนี่ไปอีกนาน ฉันอาบน้ำและเข้านอนเพราะว่าพรุ่งนี้ฉันมีเรียนน่ะสิ เห็นอย่างนี้ฉันเรียนวนศาสตร์นะมันเกี่ยวกับป่าไม้และการอนุรักษ์ฉันชอบธรรมชาติและอยากรักษามันเลยเลือกเรียนคณะนี้แม้ว่าจะขัดใจใครบ้างก็เถอะแต่ฉันชอบมันจริง ๆ นี่น่า... วันต่อมา... มหาวิทยาลัย S คณะวนศาสตร์ เอี๊ยดดด!! ปึก! ฉันจอดรถหน้าคณะที่ไม่ได้ใหญ่มากแต่ก็มีนักศึกษาเข้ามาเรียนเพิ่มขึ้นทุกปีนะ ฉันล็อกรถก่อนจะเดินเข้าคณะตลอดทางก็มีคนมองอยู่ตลอดแต่ว่าฉันชินแล้วละมองเพราะว่าฉันสวยไง “อีสวยรบกวนเลิกเดินฟูเทิร์นก่อนค่ะจะเข้าเรียนสายแล้วเว้ย!” ทาทาเพื่อนสาวสองของฉันมันบ่น “แล้วรอทำไมรอเพื่ออะไรไม่ไปเรียนก่อนอะถ้ารีบบบบบ~มากนัก^_^” “ถ้ากูไม่รักมึงนะ! กูกระชากหัวตบไปแล้ว! น่าหมั่นไส้เกิน!” “เลิกบ่นแล้วเสด็จไอ้สัสพูดมากฉิบหายเกิดมาไม่เคยพูดกันหรือไงวะเจอหน้าต้องคุยต้องพูดต้องเจรจา!!” ฉันกับทาทาหันไปมองเอ็นเพื่อนเหี้ยปากดีนิสัยกวนตีนที่มันด่าพวกฉัน “มึงรับไม่ได้ก็ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกูค่ะ” ฉันบอกกับมัน “ไม่เว้ย! เพราะถ้าไม่มีพวกมึงก็ไม่มีใครคบกูแล้ว!” “หวัดดีทุกคนจะไปเรียนกันเลยไหม?” เสียงใสใสของเพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดขึ้นคนนี้ชื่อว่าน้ำเปล่า ใครเห็นก็คิดว่าไม่น่าเข้ากันได้กับความทรามของพวกเรา “ไปสิ” เอ็นพูดกับน้ำเปล่าเสียงหวานก่อนจะช่วยถือกระเป๋ามันชอบน้ำเปล่าและน้ำเปล่าก็รู้ด้วยว่ามันชอบเพียงแต่ไม่อยากเสียความเป็นน้ำเปล่าเลยอยู่นิ่ง ๆ ทำเหมือนไม่รู้อะไรทั้งที่ความจริงแล้วมันเองก็ชอบเอ็นเหมือนกัน “ได้ข่าวว่าอีแต๊งค์กิ้วมันไปตบมึงถึงงานเลยเหรอวะ?” ขณะที่กำลังเดินไปเรียนทาทาก็ถามขึ้น “อืม” “แล้วมึงไปตบกลับหรือเปล่า?” เอ็นมันหันมาถาม “ตบสิเรื่องอะไรกูต้องยอมให้มันตบกูฝ่ายเดียว” “เยี่ยมวะเพื่อนกูแต่ว่าวันนี้ไปดื่มกันหน่อยไหมเพื่อนอยากวะไม่ได้ดื่มมานานแล้ว” มันชวนก็นะปี 4 ทั้งงานทั้งเรียนทั้งวิจัยเยอะแยะไปหมดเลยไม่เวลาพักไปนั่งดื่มเท่าไหร่ ยิ่งฉันแล้วที่ทำงานเกือบทุกวันยิ่งไม่ได้ดื่มเลยนอกจากจะทำงานเป็นดีเจถึงจะได้ดื่มนิด ๆ หน่อย ๆ “ได้ดิไม่มีปัญหา” “ไปจ้าวันนี้จะล่า~~~” ทาทาหมุนตัวไปมา “น้ำเปล่าไปไหมเดี๋ยวเราไปรับเอง” กับฉันกับทาทาอีกเสียงส่วนน้ำเปล่าอีกเสียง เหอะ!! ไอ้สองมาตรฐานเอ๊ย! แต่ก็ธรรมดาแหละมันชอบของมันมาตั้งแต่ปี 1 แล้วนิ “ได้สิ^^” “ยิ้มโคตรหวานเลยถ้าไม่ติดว่าอยู่ในมหาลัยนะ” “กามอย่างนี้ไงน้ำเปล่ามันเลยไม่ชอบมึง!” ฉันแกล้งพูดความจริงแล้วชอบมากต่างหากแต่ตัวมันก็ยังไม่รู้ตัวเลย “อย่างกับมึงไม่กามอะหมอบิ๊กไซต์อะไรนั่นโดนมึงแทะโลมไปขนาดนั้นไหนแล้วก็ไม่รู้” “อย่าเว่อร์!!!” ถึงจะทำจริงก็เถอะ -_- “งั้นวันนี้ร้านเฮียเอ็มนะ” เอ็มคือพี่ชายของมัน “ได้ดิของฟรีใครก็อยากไป >0ร้านเฮียเอ็ม “เต็มที่ได้เลยนะเด็ก ๆ อยากได้อะไรก็บอกพนักงานได้เลย” ตอนนี้เรามาอยู่ร้านเฮียเอ็มแล้วและก็เหมือนเดิมเขาดูแลพวกเราอย่างดี “ขอบคุณค่ะแต่ว่าพวกเราเกรงใจ” ฉันบอกอย่างเกรงใจจริง ๆ เพราะตั้งแต่เฮียเอ็มเปิดร้านมาพวกเรายังไม่เคยจ่ายค่าเครื่องดื่มสักครั้งเลยก็รู้ว่าเพื่อนน้องแต่บางทีก็เกินไป “ไม่ต้องเกรงใจเลยเฮียตั้งใจให้ครับ^^” หมับ! เขาพูดและวางมือบนหัวของฉัน “เอ่อ งะงั้นก็ขอบคุณอีกครั้งค่ะ” ฉันพูดและเอามือเขาออกจากหัวของฉัน “งั้นเที่ยวกันให้สนุกนะ” แล้วเฮียเอ็มก็เดินออกไป “เฮียกูชอบมึงรู้ใช่ไหมไอ้ซัน?” เอ็นมันพูดขึ้นเมื่อเฮียของมันเดินออกไปแล้ว “อืม แต่มึงก็รู้ใช่ไหมว่ากูไม่ได้ชอบเฮียมึง” “แล้วมึงชอบใครอย่าบอกนะว่าไอ้หมอศัลนั่นมึงเอาจริง?” มันมองฉันอย่างไม่เชื่อเท่าไหร่เพราะฉันทีเล่นทีจริงไงแต่ว่า.... “ก็ไม่เคยบอกว่าเอาไม่จริง กับหมอไซต์กูอ่อยจริงและจะเอาจริง ๆ ด้วย” ฉันพูดและยกแก้วเหล้าดื่ม “เฮ้อ!!เฮียกูอกหักซะแล้วอุตส่าห์ลี้ยงเหล้ามาตั้งหลายปี” มันถอนหายใจแต่ฉันก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more