Günce ile Mert'i o şekilde görünce dayanamamış kendimi dışarı atmış ağlıyorken , yanıma küçük bir kız çocuğu geldi .
o kadar masum ve günahsız bir kız çocuğuydu ki , ellerimi tutup şefkatli minicik elleriyle yüzümü okşadıktan sonra onun gözlerine bakmamı beklemiş olacak ki ; ben ona bakar bakmaz " Neden ağlıyorsun Senin de mi annen öldü ? " o an sanki dünyanın başıma yıkılmış gibi oldu . ona ne cevap vereceğimi bilemedim ve " Evet benim de annem öldü " diyiverdim çocukluğuma dönerken .
o da bana üzüntüyle bakıp " benim de annem öldü , Babam da Bizi terk etmiş Çok önce , yani Benim kimsem yok artık , senin de mi kimsen yok Sen de mi kimsesiz kaldın benim gibi " derken elinin tersiyle gözyaşlarını silmeye çalıştı , kendime gelip silkelenmem gerektiğini o an anladım , ve küçük kız çocuğun
