วสันต์ฉ่ำรัก(Sweet Love)

น้ำมนต์ เป็นเด็กผู้หญิงที่ถูกเก็บมาเลี้ยงจากตะกร้าหน้าบ้านของสองตายายคู่หนึ่ง ตากับยายเลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดี แล้วก็รักเธอเหมือนลูกเหมือนหลานแท้ๆคนหนึ่ง แต่ตากับยายยากจนมาก เพราะถูกลูกๆทอดทิ้งให้อยู่กันตามลำพังสองคน แต่ถึงแม้ทั้งสองจะยากจนมากแค่ไหน ก็ไม่เคยจะปล่อยให้หลานสาวคนนี้ต้องอด กาลเวลาผ่านไปสิบแปดปี จากเด็กหญิงกลายเป็นนางสาวน้ำมนต์ที่หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ที่มีจิตใจดีงาม ขยันทำมาหากิน ใครเห็นใครก็รัก ใครเห็นใครก็อยากได้ไปเป็นลูกเป็นหลาน ไม่เว้นแม้แต่เจ้าของตลาดที่น้ำมนต์ไปเช่าที่นั่งขายผักผลไม้อยู่ “น้ำมนต์ วันนี้ขายของดีนี่ จะรวยแล้ว” “สาธุจ้ะป้า ขอให้น้ำรวยจริงๆเถอะ ตากับยายจะได้สบายเสียที” “ถ้าน้ำอยากให้ตากับยายสบายเร็ว ก็แต่งงานกับลูกชายคนโตของป้าสิ” ป้าสงวนหมายตาน้ำมนต์ให้ลูกชายคนโตมานานหลายปีแล้ว นับตั้งแต่ทศพลโตเป็นหนุ่ม แต่ทศพลเจ้าชู้มาก และเมียคนที่สามที่เพิ่งแต่งได้ไม่กี่เดือนก็เลิกกันอีกแล้ว ทศพลจึงกลายเป็นหนุ่มโสดเนื้อหอมอีกครั้ง และเขาก็แอบหมายตาน้ำมนต์ไว้เช่นกัน “ลูกชายของป้าชอบแต่ผู้หญิงสวยๆ แต่น้ำขี้เหร่ พี่ทศเขาคงไม่สนใจน้ำหรอกจ้ะ” เธอต่างหากที่ไม่สนใจเขา แต่กลับไปแอบชอบลูกชายเจ้าของปั้มน้ำมันที่อยู่อีกหมู่บ้านถัดไปต่างหาก แต่ติดตรงที่ผู้ชายที่เธอแอบชอบดันมีเมียแล้วนี่สิ “แล้วใครบอกว่าน้ำมนต์ไม่สวย ไอ้ทศมันยังชมน้ำมนต์ให้ป้าฟังอยู่เลยว่าน้ำมนต์น่ารัก” “โหย น่ารัก มันเป็นแค่คำพูดธรรมดาทั่วไป มันไม่ได้หมายความว่าน้ำสวยถูกใจเขาหรอกจ้ะ” “แต่ป้าชอบคนน่ารักแบบน้ำมนต์นะ ตกลงมาเป็นลูกสะใภ้ของป้าไหม ป้ากับลุงจอมจะได้ไปสู่ขอหนูพรุ่งนี้เลย” “โหป้า พูดจริงหรือเปล่าจ๊ะเนี่ย น้ำอะ ทั้งจน ทั้งขี้เหร่ แถมหนี้สินก็เยอะ ป้าไม่รังเกียจคนจนเหรอจ๊ะ” “ในหมู่บ้านนี้ไม่มีใครรังเกียจคนน่ารักและขยันแบบน้ำมนต์หรอก ตกลงว่าพรุ่งนี้ให้ป้ากับลุงไปสู่ขอหนูนะ” “ตกลงเลยน้ำมนต์” วาสนาเพื่อนรักของน้ำมนต์ที่นั่งขายผลไม้แผงถัดไปตะโกนมาบอก เพราะถ้าเป็นเธอ เธอคงตอบตกลงป้าสงวนไปแล้ว ในหมู่บ้านนี้ ใครๆก็รู้ว่าป้าสงวนแกรวยมากแค่ไหน ป้าแกมีลูกชายแค่สองคน ใช้สมบัติที่พ่อกับแม่ให้ทั้งชาติก็คงกินไม่หมด “น้ำยังไม่อยากมีผัวตอนนี้นี่พริ้ม ป้าหงวนจ๊ะ เอาพริ้มไปเป็นลูกสะใภ้ดีกว่าจ้ะ พริ้มทั้งสวยทั้งน่ารักกว่าน้ำอีก” น้ำมนต์หันไปเชียร์เพื่อนรักบ้าง “ถ้าได้หนูพริ้มมาเป็นลูกสะใภ้ป้าก็ดีน่ะสิ แต่ติดตรงที่ลูกชายป้ามันมาบอกป้าเมื่อวันก่อนว่า มันอยากได้น้ำมนต์เป็นเมีย ป้าก็ต้องตามใจมันนี่แหละ ตกลงนะหนูน้ำมนต์” น้ำมนต์เริ่มปั้นสีหน้าไม่ถูก หันไปมองเพื่อนรัก วาสนาก็พยักหน้าเชียร์ให้เพื่อนตอบตกลง แถมแม่ค้าแถวนั้นก็ยังทำปากบุ้ยใบ้ให้เธอตกลงอีก “อือม... งั้นน้ำมนต์ขอเวลาคิดสักสองสามวันนะจ๊ะ” ป้าสงวนลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ นางรอมานานหลายปีแล้ว จะรออีกสองสามวันจะเป็นไรไป “ตกลงจ้ะ ป้าจะรอฟังข่าวดีจากหนูนะ ไอ้ทศมันคงดีใจมาก หากน้ำมนต์ตอบตกลง” น้ำมนต์ยิ้มแห้งๆ เธอก็อยากให้ตากับยายสบายอยู่หรอก แต่เธอก็กลัวการแต่งงานจริงๆ แถมทศพลไม่ใช่ผู้ชายที่เธอชอบแบบชู้สาวด้วย ‘ทำไมนะ คนที่เธอแอบชอบถึงไม่มาสู่ขอเธอบ้าง แต่คงไม่มีทางหรอก พี่กิจของเธอมีเมียแล้วนี่ แค่เขายังไม่มีลูกเท่านั้นเอง’ กรกิจ คือลูกชายคนเล็กของเสี่ยสมเกียรติ เขาเป็นหนุ่มหน้าตาดีมากที่สุดในตำบลก็ว่าได้ และเมียของเขาก็สวยมากๆด้วย กรกิจแต่งงานกับรัตติยามาห้าปีแล้วแต่ยังไม่มีลูกด้วยกันสักที จนฝ่ายพ่อแม่สามีเริ่มอยากให้ลูกชายของตนเองมีเมียเพิ่มอีกสักคน เพราะอยากให้กรกิจมีลูกมีหลานสืบสกุล เนื่องจากทรัพย์สินเงินทองของพวกเขามีมากมายเหลือเกิน ซึ่งถ้าเทียบกันแล้ว ครอบครัวของกรกิจ มีทรัพย์สินมากกว่าครอบครัวของทศพลเสียอีก น้ำมนต์นั่งขายผักผลไม้ไปด้วยนั่งคิดหนักไปด้วย ไม่คิดว่าตนจะต้องมาตัดสินเรื่องการแต่งงานรวดเร็วขนาดนี้ เธออายุเพิ่งจะสิบแปดเองแท้ๆ “น้ำ พริ้มขายของหมดแล้ว พริ้มกลับก่อนนะ” “จ้า กลับก่อนเลย อ้อ พริ้ม ฝากบอกยายเราด้วยนะ ว่าเย็นนี้เราอาจกลับค่ำหน่อย เดี๋ยวถ้าขายของหมดแล้ว ว่าจะแวะไปเยี่ยมป้านุชสักหน่อย แกไม่สบายมาหลายวันแล้ว” “ได้จ้ะ เดี๋ยวพริ้มว่าจะไปเยี่ยมแกเหมือนกัน” น้ำมนต์พยักหน้ายิ้มๆ แล้วขายของต่อ “ผักชะอมเหลือสามมัดสุดท้าย หน่อไม้หวานเหลือสองกอง ใครซื้อหมดนี้ แม่ค้าจะแถมให้เลยผักตำลึงสองมัดใหญ่ๆ” เสียงหวานๆจากแม้ค้าหน้าหวาน เพียงไม่ถึงสองนาทีหลังจากประกาศขาย ก็มีลูกค้าขาประจำเดินเข้ามาซื้อทันที “ป้าเอาหมดนี่เลย เท่าไหร่จ๊ะ” “แปดสิบบาทจ้า แถมผักตำลึงสองมัด” “แม่ค้าใจดีจัง แต่ว่าป้าติดธุระ หนูน้ำช่วยเอาไปให้ลูกชายป้าที่บ้านทีได้ไหมจ๊ะ” “ลูกชายป้า คนไหนจ๊ะ ใช่พี่นาจหรือเปล่า”