THE SADIST 2 (BxB)

Chapter 3: Ezekiel

First day of classes. Nakakapanibago na puro itim na buhok ang nakikita ko. Five years ako sa France kaya nasanay na ang mga mata ko sa iba't ibang kulay ng buhok. I went to the registrar's office to enrol. I'm gonna take up Bachelor of Music. I'm planning to major in Musicology. I want to be a composer. Kaya ko namang magpiano, magguitar at magdrums. Gusto ko rin ang maging Music teacher.

Paano ako natutong tumugtog? Dahil sa first boyfriend ko. Si Drew. Band member siya at kapag may oras kami noon, itinuturo niya sa akin ang pagtugtog sa mga instrumentong kaya niyang tugtugin. It became our bonding time.

Mabait si Drew. Malambing. Pero nung humingi na siya ng s*x, natakot ako. Kabilin-bilinan ni Papa na ingatan ko ang sarili ko. Isa pa, Pilipino pa rin ako sa puso, thanks to Dad and Papa, kahit na all my life, sa America ako lumaki at nagkaisip. My real parents are Fil-Americans. Kaya naman nakuha ko ang ilang features nila especially my light brown eyes. May pagkablonde din ang buhok ko. My real mom was a small woman kaya naman may kaliitan din ang katawan ko sa height ko na 5'8. Hopefully, tumangkad pa ako since 18 pa lang naman ako.

When Drew and I broke up because I can't do it with him, my next relationsip was with Jedra, a girl. Kagaya ni Drew, we broke up with that same reason. Then, finally with Tommy who f****d a woman because he can't f**k me.

Sex for me is sacred. Yes, I'm gay but I have morals. I want my first to be special. Yun bang I could cherish the experience until all my hair had already turned gray. I want to give myself to someone who can prove to me that he or she can love me for who or what I really am. Someone who can accept me for what I cannot be. Babae man o lalaki, basta mamahalin ako ng buong-buo, it will be fine with me. Akala ko nga si Tommy na yun but I was damn wrong.

...

Agad na inasikaso ng registrar ang enrolment ko nung malaman niya ang pangalan ko. VIP treatment ang ginawa niya sa akin kaya in no time, I was officially enrolled.

When I got to my first two classes, I got a feeling na ilag sa akin ang lahat. Maybe because of the name I am carrying or maybe because tahimik lang ako. When break came, I decided to go and see my locker. When I saw it, I was relieved dahil mukhang maluwang siya. Dito ko itatago yung bibilhin kong gitara mamaya. I don't trust kuya. Marami na akong bad experiences sa kanya when it comes to my things.

After checking on my locker, pumunta na ako sa cafeteria. I saw a classmate who waved at me. I was surprised actually. Sa room kasi kanina walang nakikipag-usap sa akin.

"Hi." Bati ko sa kanya nang makalapit ako sa mesang kinauupuan niya.

"Hello." Bati din niya.

"I'm Jessie Ruiz." Pagpapakilala niya.

"I'm Ezekiel Froi Martenei." Inabot ko ang palad niya and shook it.

"I know. Tinandaan ko nung nagpakilala ka kanina." A blush rose on both his cheeks. Dahil dun, nakaramdam ako ng pagkaalinsangan. Pasikreto ko siyang pinag-aralan. He is quite attractive. Some inches taller than me. And his smiles are charming.

"Let's grab our snack." Paaniyaya niya na tinanguan ko naman.

Kumuha kami ng tig-isa kaming slice ng pizza at coke in can. We are already done eating when I finally got comfortable with him. He is really friendly and quite talkative kaya naman naging close na kami.

"So what instrument do you play?" Tanong niya sa akin.

"I can do piano, guitar and drums. And you?"

"Pareho tayo." Masaya niyang sabi.

"That's great!" Ngiti ko sa kanya.

"Yeah! Really great." Ngumiti din siya sa akin. Nagkatitigan kami. At sabay ding nagblush. Gods! Talk about awkward moments.

Sabay kaming napalingon nang may marinig kaming nagtawanan sa aming likuran. Nanigas ang likod ko nang makita ko si kuya doon. Yung mga kasama niya pala ang nagtawanan samantalang siya ay seryoso. Seryosong nakatingin sa akin... at kay Jessie. Nakadama ako ng takot sa ginagawa niyang pagtitig.

"Balik na tayo sa room." Paaniyaya ko sa bago kong kaibigan.

"Mabuti pa nga." I've felt he's tensed too.

Sabay kaming tumayo at naglakad palabas ng cafeteria. Saka lang kami nakahinga ng maluwag nang makapasok na kami sa aming classroom.

...

"So, alin dyan ang mas gusto mo?" Tanong ni Jessie.

"Maganda itong red pero maganda rin ang design nitong blue." Sagot ko. Nakafocus pa rin ako sa mga bagay na nasa harapan ko.

"Design lang yan. Kahit ano ang piliin mo, gitara pa rin yan." Tatawa-tawa niyang biro sa akin. Natawa rin ako sa kanya.

"Sige na nga, itong blue na lang."

Kinambatan ko ang saleslady. Nang makalapit siya ay itinuro ko ang napili kong gitara.

"It's 17,000, Sir." Inabot ko sa kanya ang card ko. And after 10 minutes, papunta na kami ni Jessie sa food court ng mall para magmeryenda.

Nang matapos kami, pumunta kami sa arcade at naglaro. Pagkatapos nun ay bumalik kami sa school.

"Bakit kailangan mo pang itago sa locker mo? Iuwi mo na lang at pagpraktisan." He suggested habang naglalakad kami sa hallway papunta sa mga lockers.

"Hindi kasi soundproof yung room ko at baka maistorbo ko si kuya kapag tumugtog ako."

"Ah, ganun ba. Oh eto na pala yung..." napatigil siya sa pagsasalita at nanlalaki ang mga matang napatitig sa locker ko. I cannot blame him dahil ganun din ang reaksyon ko. On the door of my locker, a single word is sloppily written which put a certain kind of pain in my heart. Napatingin sa akin si Jessie na may pagtatanong sa kanyang mga mata. Nagyuko ako ng ulo at tumango sa kanya. He sympathetically put his hand on my shoulder and squeezed it.

"Thank you." I whispered to him.

"It's not your fault. And to stop you from feeling shame, let me tell you something... I am, too." I smiled at him and he smiled back. Sabay kaming napatingin sa salitang nakasulat sa locker ko.

.

.

.

.

.

.

.

FAGGOT