ข้อหาพรากผู้เยาว์…..

1556 Words

คอนโด อัลฟ่า 01.30 น. ตอนนี้ผมกลับมาถึงคอนโดของผมแล้วนะ โดยมีร่างอันไร้สติของยัยบ้านี่นอนพึมพำ งืมงำอยู่ในอ้อมแขนของผม พอถึงปุ๊บผมก็จัดการอุ้มยัยนี่ตรงเข้าไปในห้องนอนทันที ก่อนจะหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้ากับเช็ดตัวให้แต่ก่อนที่จะได้เช็ดตัวเธอก็พลิกตัวนอนตะแคงหันหน้ามาทางผม แล้วคือชุดที่ใส่อยู่มันเป็นชุดปาดไหล่ไงแม่งนมจะทะลักออกมาจากเสื้อหรือป่าววะนั่น O.O เชี่ยยยยย แล้วคือผิวโคตรขาว หน้าสวย นมโตสเปคผมเลยนะ อนาคตแม่ของลูกผมชัดๆ อึก! อึก! อึก! ตึกตัก!! ตึกตัก!! ตึกตัก!! เสียงผมกลืนน้ำลายบวกด้วยเสียงหัวใจที่เต้นแรงของผม คือผมก็เป็นผู้ชายป่ะ เห็นแบบนี้มันก็ต้องมีของขึ้นกันบ้าง ผมพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองที่ตอนนี้มันกระเจิดกระเจิงไปแล้วให้กลับมาเป็นปกติ แล้วก็รีบจัดการเช็ดตัวให้เธอก่อนจะหลับตาลงเปลี่ยนชุดให้เธอเป็นเสื้อเชิ๊ตสีขาวแขนยาวของผมแทนแบบเก้ๆกังๆอยู่นาน คือถ้าผมไม่หลับตาคงจะได้ลักหลับยัยบ้านี่แน่นอน ซึ่งมันไม่ใช่แนวผมไง เวลาผมจะมีอะไรกับใครคนคนนั้นก็ต้องเต็มใจป่าววะ และตอนนี้ลูกชายผมมันก็ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลแล้วด้วย เกร็งจนปวดหนึบไปหมดแล้วเนี่ยเดี๋ยวค่อยช่วยตัวเองก็ได้วะ!!! ติ๊ง!! ติ๊ง!! เสียงแจ้งเตือนไลน์ของผมดังขึ้น ก่อนที่ผมจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเห็นว่าเป็นไลน์กลุ่มของผมเอง เอ่อผมลืมโทรบอกพวกไอ้เซนนี่หว่าว่ากลับคอนโดแล้ว พวกมันต้องไลน์มาตามผมแน่ๆ ก็ก่อนหน้านั้นผมบอกพวกมันว่าขอไปคุยกับเพื่อนแป็บนึงไง แล้วก็ดันซวยเจอยัยบ้านี่พอดี หึ นางฟ้ากับซาตาน (ชื่อไลน์กลุ่ม) เซน : ไอ้ฟ่า มึงอยู่ไหนวะ???? ลลิล : เอ่อ หายหัวเลยนะมึง……… ลลิล : ไหนว่าไปคุยกับเพื่อนแค่แป็บเดียว ??? อัลฟ่า : กูอยู่คอนโดแล้วหวะ โทษทีนะกูลืมบอก อัลฟ่า : พอดีมีเรื่องนิดหน่อยเลยต้องรีบกลับ ภูผา : เรื่อง??? อัลฟ่า : ไม่เสือกดิครับ :P ภูผา : เมื่อกี้กูเห็นมึงหิ้วสาวออกไปจากผับไงครับไอ้สัส ^_^ กองทัพ : หึ ร้ายนะมึง เซน : ฮั่นแน่.....ไม่พ้นเรื่องบนเตียงอีกละสิมึง อัลฟ่า : กูไม่เหมือนมึงครับไอ้เซน วุ้ว กูจะนอนแล้วนะบาย จบการสนทนา พอผมตอบไลน์พวกมันเสร็จ ผมก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที เพราะตอนนี้ผมมีภารกิจช่วยชีวิตลูกชายผมอยู่ คือไม่ไหวแล้วเอาจริงมันต้องปลดปล่อยป่ะวะ หลังจากนั้น…….. ซิ๊ดดดดดดดดด!!!! อ๊า ตัดภาพไปที่ฝาผนังห้องน้ำ ^_^ หนึ่งชั่วโมงต่อมา……. ผมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพใส่ผ้าคลุมอาบน้ำแค่ผืนเดียว แล้วยืนกอดอกมองคนที่นอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนเตียงโดยที่ไม่รู้ตัวเองเลยว่าตอนนี้มานอนอยู่ในห้องของผู้ชาย แถมยังเป็นชายโสดอย่างผมซะด้วย หึ แล้วเธอก็ยังเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องช่วยตัวเองไปตั้งสามรอบแม่ง คือกว่าลูกชายของผมมันจะยอมสงบเล่นเอาผมทั้งหอบทั้งเหนื่อย นี่ไม่ได้หื่นเลยนะสาบาน :P จากนั้นผมก็หันไปมองนาฬิกาที่บ่งบอกเวลาว่าตอนนี้ตีสามกว่าแล้ว ดีนะที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ไม่มีเรียน ผมพาร่างตัวเองมานอนข้างๆยัยขี้เมานี่ คอยดูเถอะพรุ่งนี้ถ้ายัยนี่ตื่นมาแล้วเจอตัวเองในสภาพนั้น แล้วเห็นผมอยู่ในสภาพนี้ที่ทั้งตัวมีแต่ชุดคลุมอาบน้ำ มีกรี๊ดแน่นอน ฮ่าๆๆๆ แค่คิดก็สนุกแล้ว หลังจากนั้นสติของผมก็หลุดไปสู่ห้วงนิทราทันที….. ครอก !! ฟี่!!!! ZzZzzZ วันต่อมา…….. “อื้อออออ อะไรวะเนี่ย” ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกถึงแรงบีบที่หน้าอกของตัวเองก่อนที่จะเอามือไปตะครุบสิ่งนั้นเอาไว้ แล้วก้มดู O/////O เห้ยมือใครวะ ฉันรีบพลิกตัวกลับไปมองก่อนจะเจอผู้ชายหน้าตาดีนอนอยู่ข้างๆ ที่สำคัญเค้าอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำที่ตอนนี้เผยให้เห็นหน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัดๆ (เลือดกำเดาจะพุ่ง) “งืมงำๆ ซี๊ดดดด” แล้วนี่มันละเมอเอามือมาบีบนมฉัน โอ้มายก๊อด O.O “กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้บ้า” พลั๊ก..!! ตุบ!! ไวกว่า5Gก็ตีนน้ำขิงคนนี้นี่แหละ ยกถีบไอ้บ้านั่นไปเต็มๆจนมันตกลงไปกองอยู่ที่พื้น “โอ๊ย ยัยบ้าถีบมาได้ไงวะเนี่ยะ เจ็บนะเว้ย ซี๊ดดด” “นายเป็นใคร?” “……” “แล้วมาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง !?” “ห๊ะ!! ห้องใครนะ?” “ห้องฉันไง นายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง” “ให้โอกาสพูดใหม่ อีกที” ไอ้บ้านี่พูดก่อนจะลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วเดินย่างสามขุมตรงมาที่ฉัน O.O อะ เอ่ออออ ขอเวลาประมวลผลสามสิบวิ @..@ หลังจากที่ฉันมองไปรอบๆห้องแล้วก็พบกับความจริงที่ว่านี่ไม่ใช่ห้องของฉัน!!!! แล้วคือฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? จำได้ว่าเมื่อคืนฉันไปดื่มเหล้าที่ผับกับยัยเฟิร์นแล้วก็ยัยพลอย พวกเราดื่มเหล้ากันเยอะมาก เรียกว่าเทเข้าปากจะดีกว่า แล้วฉันก็ชวนพวกมันออกไปเต้นจนกระทั่ง …….. เชี่ยยย!!!!! นึกออกแล้ว O0O ฉันเซไปเหยียบเท้าผู้ชายคนนึง แถมยังอ๊วกใส่เขาอีก คือฉันไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย สาบาน แล้วอย่าบอกนะว่าเขาเป็นผู้ชายคนนั้น OMG !!!!!! “….” “เงียบ ? แสดงว่าจำได้แล้วอะดิยัยขี้เมา หึ” เขาว่าฉันก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆ แล้วฉีกยิ้มหวานส่งมาให้ ผู้ชายอะไรวะโคตรหล่อเลย ตึกตัก !! ตึกตัก!! ตึกตัก!! เห้ย!!! ทำไมเสียงหัวใจของฉันมันถึงดังขนาดนี้เนี่ยะ โอ๊ยแล้วไอ้บ้านี่มันจะได้ยินป่าววะ น่าอายชะมัด ว่าแต่เมื่อกี้เขาเรียกฉันว่าไงนะยัยขี้เมางั้นเหรอ โอ้มายก๊อด ได้แต่ข่มอารมณ์ไว้ในใจ TOT “…” “ถามไม่ตอบ อยากให้เตือนความทรงจำหน่อยมั้ยห๊ะ” “กะ ก็ เออ….จำได้ ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจป่ะ” ฉันตอบเขากลับไปอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงสักเท่าไหร่ “คำว่าขอโทษ?” ไอ้บ้านี่พูดพร้อมกับยกคิ้วมองหน้าฉันอย่างกวนประสาท ฮ่วยลำไย ฉันได้แต่สบถอยู่ในใจ ^**^ “เออ ขอโทษ พอใจยัง” ฉันพูดออกไปแบบไม่เต็มใจ ก่อนจะก้มมองดูสภาพตัวเองที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อสีขาวตัวใหญ่โคร่ง แต่เดี๋ยวนะ ทำไมชุดฉันกลายเป็นแบบนี้ OMG!!!!!!!!!! O.O (เพิ่งจะรู้ตัว) “นี่นายทำอะไรกับชุดของฉัน?……แล้วเมื่อคืนเราสองคนไม่ได้ จุด จุด จุด กันหรอกใช่มั้ย” ฉันรีบถามเขาออกไป คือสภาพของฉันกับเค้าตอนนี้มันค่อนข้างล่อแหลมไปในทางสิบแปดบวก ถึงแม้ว่าชุดชั้นในของฉันจะยังอยู่ครบก็เถอะ แต่ฉันก็ต้องถามเพื่อความแน่ใจก่อนไง เพราะถ้าหากว่าฉันกับเขามีอะไรกันจริงๆ งั้นก็แสดงว่าฉันโดนไอ้บ้านี่เปิดซิง เชี่ยยย!!!! อุตส่าห์รักษามาได้ตั้งยี่ปี ฮือๆๆไม่น่าเลยกู “แล้วเธอคิดว่าไง ?” ไอ้บ้านี่ก็กวนตีน เค้ายกยิ้มมุมปากก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นอย่างกวนประสาท “….” ฉันเงียบไว้อาลัยให้ตัวเอง TOT คิดในใจทำไมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยวะ “ฮ่าๆๆๆๆๆๆ หน้าตาเธอตอนนี้แม่งโคตรตลกหวะ ทำกับอย่างไม่เคย” “นี่นาย!!!” ก็คนมันไม่เคยจริงๆไง มันน่าตลกตรงไหนวะ “เห้ย…….นี่อย่าบอกนะว่ายังซิง เธออายุเท่าไหร่วะเนี่ย” “ถามทำไม?” “ก็เผื่อฉันโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไง จะได้หาทางหนีทีไล่ได้ทัน” ไอ้บ้านี่พูดออกมาก่อนจะทำท่ายักคิ้วหลิ่วตา แบบกวนตีนสุดๆอะบอกเลย หุ๊ ขี้เกียจเสวนากับคนแบบนี้จริงๆ ซิงถึงไม่เสียตอนนี้อีกหน่อยก็ต้องเสียอยู่ดี แต่ฉันตั้งใจเก็บไว้ให้พ่อของลูกฉันในอนาคตไง!! T.T แต่ช่างมันเถอะถือซะว่าทำบุญทำทาน ถ้าเสียให้ไอ้บ้านี่จริงๆ ว่าแต่ตอนนี้มันกี่โมงแล้ววะเนี่ย แล้วคือตอนนี้โทรศัพท์กับกระเป๋าฉันอยู่ไหนวะ จำได้ว่าเมื่อคืนทิ้งไว้ที่โต๊ะ แล้วฉันจะเอาไงกับชีวิตต่อดีวะเนี่ย “…..” “เอ่อ เรื่องของนาย วุ้ว…...” ฉันพูดก่อนจะผลักไอ้บ้านี่ออกไปไกลๆ แล้วก็ทำท่าจะลุกออกจากเตียงเพื่อที่จะกลับคอนโดตัวเอง แต่………

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more