My Lover headstrong รักนะคนเอาแต่ใจ (อัลฟ่า vs น้ำขิง) 18+

L University คณะบริหารธุรกิจ 12.50 น. เห้อออออ!!! ชีวิตเด็กบัญชีอย่างฉันวันๆมีแต่เดบิตกับเครดิตแล้วก็ตัวเลขเต็มหัวไปหมด เรียนตั้งแต่แปดโมงเช้ายาวจนถึงเที่ยง นี่ขนาดวันศุกร์นะ อาจารย์แม่งก็สั่งงานเยอะชิบ!!!!กว่าจะยอมเลิกคลาส ลูก(พยาธิ)ในท้องฉันประท้วงไปหลายรอบแล้ว โครก !!!! นั่นไงพูดถึงก็มาอีกละYOY คือหิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวอยู่แล้วมั้ย ระหว่างรอยัยพลอยใสกับยัยใบเฟิร์นเข้าห้องน้ำขอถ่ายรูปอัพไอจีหน่อยดีกว่า ช่วงนี้ต้องเช็คเรทติ้งกันหน่อยเพราะห่างหายจากโซเชียลไปนาน พอถ่ายรูปเสร็จฉันก็จัดการโพสต์ทันที หุหุ :) พูดมาตั้งนานฉันขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการก่อนละกันนะ ฉันชื่อน้ำขิง อายุยี่สิบปี ตอนนี้เรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจ เอกบัญชีปี2 มหาวิยาลัย L ฉันเป็นผู้หญิงที่จัดว่าสวยคนนึงนะ แถมยังเคยครองตำแหน่งดาวคณะอีกด้วย แต่สถานะตอนนี้โสดค่ะ ^_^ ฉันมีเพื่อนสาวที่สนิทมากๆอยู่สองคน ชื่อพลอยใสกับใบเฟิร์นคือแบบว่าเราสามคนคุยกันทุกเรื่องไม่เคยมีเรื่องปิดบังกันเลยเอาจริงๆ "อีขิง ไปหาไรแดกกันเถอะกูหิวมากตอนนี้" เสียงยัยใบเฟิร์นที่เดินมาจากข้างหลังดังขึ้น คงจะทำธุระกันเสร็จแล้วสินะ แล้วดูมันเรียกชื่อฉัน!! "กูชื่อน้ำขิงค่ะอีใบ เรียกให้มันครบๆได้ไหมมึง" คือชื่อฉันออกจะน่ารักมั้ย หู้ยยย แล้วมันก็ชอบเรียกว่าอีขิง อีขิง เงี้ย "จ๊ะ อีขิง มึงก็เรียกกู อีใบ กูไม่เห็นซีเลย" :) "มึงไม่ซีแต่กูซีไง ชื่อกูออกจะน่ารัก....เชอะ" "โอ้ยยยยย พวกแกจะเถียงกันอีกนานไหม กูหิวข้าว วุ้ว อย่าให้มีน้ำโหเดี๋ยวจะโดน" หน้าฉัน 0.0 หน้าใบเฟิร์น 0//0 ยัยพลอยใสที่เงียบอยู่นานโวยวายขึ้นมา ยัยนี่เห็นหน้าหวานๆแบบนี้ แต่อย่าให้มันได้โมโหนะ หื้ย ไม่อยากจะคิด "เออๆ เดี๋ยวกูพามึงไปแดกควายจะได้หายหงุดหงิดดีมั้ย รับรองมึงอิ่มถึงชาติหน้าเลย" ยัยเฟิร์นพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้ายัยพลอยอย่างกวนตีน "ไม่ขำ....เดี๋ยวกูจะกินหัวมึงแทนอีเฟิร์น" คนที่กำลังหงุดหงิดอยู่ตอนนี้หันหน้าไปมองค้อนพร้อมกับแยกเขี้ยวใส่ยัยเฟิร์นทันที ซึ่งพอพวกฉันเห็นหน้ามันแบบนั้นก็พากันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่าๆๆๆ” คือยัยพลอยมันเป็นคนหน้าหวานนะ แล้วก็น่ารักมากด้วย พอมันทำหน้าตาแบบนั้น มันเหมือนลูกแมวที่กำลังขู่ฟ่อๆ ซึงไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด “จะหัวเราะกันอีกนานไหม” รอบนี้มันเริ่มทำเสียงดุแล้วค่ะ ฉันก็เข้าใจมันนะเพราะฉันเองก็หิวมากๆเหมือนกัน อีกอย่างอาจารย์ก็ปล่อยเลทเกือบจะชั่วโมงเลย “ป่ะๆ ไม่หัวเราะแล้วก็ได้ เราไปกินข้าวกันเถอะเพื่อนรัก” ยัยเฟิร์นรีบเข้าไปกอดคอยัยพลอยแล้วลากมันเดินไปยังศูนย์อาหารที่อยู่ใกล้ๆกับคณะ ซึ่งฉันก็เดินตามพวกมันไปติดๆ หลังจากที่พวกเรากินข้าวกันเสร็จต่างก็แยกย้ายกันกลับคอนโดทันที . . . ด้านอัลฟ่า คณะวิศวกรรมศาสตร์ 13.30 น. สวัสดีครับ ผมชื่ออัลฟ่า อายุยี่สิบเอ็ดปี ตอนนี้พวกผมเรียนวิศวะโยธาปี3 ที่มหาลัย Lกลุ่มผมมีทั้งหมดห้าคน ชายสี่ หญิงหนึ่ง คือไอ้กองทัพ ไอ้ภูผา ไอ้เซน ลลิล แล้วก็ผม นี่ผมยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมสาวสวยอย่างลลิลถึงได้มาเรียนวิศวะ แถมยังเป็นผู้หญิงคนเดียวในรุ่นอีกด้วย พ่วงด้วยตำแหน่งดาวมหาลัยอีก บอกตามตรงเจอครั้งแรกนี่คิดว่าคนนี้แม่ของลูกแล้วนะ คือแบบโคตรสวยแต่ช่างแม่งเถอะ…… (ยัยคนเขียนมันไม่ให้ผมคู่เธออะดิ) คือพวกเรารู้จักกันตอนเข้าปีหนึ่ง เริ่มสนิทกันก็ตอนรับน้องนั่นแหละตอนนั้นยังเฟรชชี่อยู่ น้องใหม่ไงใครใครก็ตกหลุมรักแต่ตอนนี้หนังเริ่มเหนียว แต่ยิ่งเคี้ยวยิ่งมันนะบอกเลย *-* "ไงพวกมึง วันนี้อาจารย์เลื่อนคลาสเหรอวะ" เสียงไอ้เซนที่เพิ่งจะโผล่หัวมาดังขึ้น ก่อนที่มันจะเดินมานั่งข้างผม "เอ่อดิ แม่งกูไม่น่ารีบมาเลย สัส" ผมหันไปตอบมัน คือวันนี้พวกผมมีเรียนกันตอนบ่ายโมงไง แต่อาจารย์ขอเลื่อนสอน พอดีแกติดธุระแล้วอาจารย์แม่งก็เพิ่งจะมาบอกเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาพวกผมเลยพากันมาสิงสถิตอยู่ที่โต๊ะประจำของกลุ่มรอขึ้นเรียนอีกทีตอนบ่ายสองโมง "เห้ยพวกมึง คืนนี้ไปผับกูป่ะ รับรองมีแต่สวยๆ เด็ดๆ ทั้งนั้นเลยเว้ย" ไอ้เซนเอ่ยถามพวกผมที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์กันอยู่ตอนนี้ ที่มันว่าสวยๆเด็ดๆก็เด็กที่มันพามานั่งกับพวกผมทุกทีเวลาที่ไปดื่มกันนั่นแหละ "ถ้าไม่เด็ดจริง มึงเจอตีนกูนะไอ้เซน" ไอ้ผาพูดก่อนจะก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ของมันต่อ "มีผู้หล่อๆ กล้ามโตๆ ให้ฉันบ้างป่ะ" เสียงยัยลิลผู้หญิงที่เฟรนลี่กับทุกคนดังขึ้นมา พร้อมกับยิ้มหวานนั่งมองหน้าไอ้เซนอย่างรอคำตอบ (ยิ้มสยามคืองานของลลิล) "ถามแบบนี้ ปรึกษาว่าที่ผัวมึงก่อนมั้ยลิล" ไอ้เซนพูดก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปทางไอ้ทัพ "ไหนใครว่าที่ผัวกู ไม่มี้" ทำไมยัยลิลมันต้องทำเสียงสูงด้วยวะ “หึ” เอ่ออออ….นั่นเสียงไอ้ทัพนะคือฟังจากเสียงแค่นหัวเราะในลำคอของมันแล้วรู้สึกขนลุกหวะ "เอาที่มึงสบายใจเลยครับคนสวย แล้วสรุปยังไงจะไปป่ะ นี่กูคัดแบบสวยๆ เด็ดๆ มาให้พวกมึงจริงๆ นะเว้ย" ​ “ไป/ไปดิ/กูไป/อืม” เสียงพวกผมสี่คนดังขึ้นพร้อมกัน "ว่าแต่จะสวยแค่ไหนกันวะ เพราะสวยกว่าดารากูก็ฟันมาแล้วเหอะ" ไอ้ภูผามันว่าก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก "ฟันแล้วทิ้งว่างั้น สันดานมึงนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลย" ยัยลิลพูดขึ้นมาอีกคน "มึงอยากโดนกูฟันป่ะ เดี๋ยวจัดให้ จะเอาท่าไหนบอกภูผาคนนี้มาเลย" ไอ้เชี่ยผาปากหมาแม่งกวนตีน "ไอ้หน้าผา กูเพื่อนมึงป่ะ เชี่ย" ยัยลิลพูดพร้อมกับถลึงตาใส่มัน "เอ้า กูก็นึกว่ามึงอยากจะลองเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนมาเป็นเมียกูซะอีก แล้วกูก็ชื่อ ภูผา ครับ เมียของเพื่อน" ไอ้ผาว่าก่อนจะหันไปมองหน้าและยักคิ้วกวนประสาท คือพวกมันเล่นกันแต่ไม่ดูหน้าไอ้คนที่นั่งข้างๆเลย เห้ออออ "บ้านป้ามึงดิ ไอ้หน้าผา" "โอ๊ย! เจ็บนะโว้ย มึงฟาดมาได้ แขนกูแดงหมดแล้ว” เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!! “นี่แหนะ นี่แหนะ นี่แหนะ จะฟาดให้แขนหักเลย” ยัง ยังไม่หยุดกันอีกเดี๋ยวรู้เรื่อง “ยัยลิล ถ้ายังไม่หยุดเดี๋ยวกูจับกดลงโต๊ะนะ" “กล้าก็ลองดิ” โครม!!!!!!! (เสียงถีบโต๊ะ) "โทษทีส้นตีนกูกระตุก" :( นั่นไงกูว่าละ ไอ้ทัพมันพูดออกมาเสียงนิ่ง หน้ายัยลิล O_O หน้าผม O///O หน้าไอ้เซน O_O หน้าไอ้ผา :) มันก็ยังจะทำหน้ากวนตีนอีก หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรกันอีกเลยต่างคนต่างก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ของตัวเองไปจนถึงเวลาขึ้นเรียนพวกผมก็ไปเรียนตามปกติ พอเรียนเสร็จก็พากันกลับแล้วนัดเจอกันที่ผับของไอ้เซนคืนนี้