บทที่11 เข้าบ้านผู้ชาย
1185 Words
บทที่11
เข้าบ้านผู้ชาย
โยเกิร์ต....
ฉันเดินตามเขามาที่รถโดยมีลูกน้องนั่งอยู่ด้านหน้าสองคนส่วนฉันนั่งอยู่ด้านหลังกับเขาคุณองศาเป็นคนน่ากลัวฉันได้แต่นั่งกุมมือตัวเองเอาไว้ส่วนเขานั่งมองทางจนถึงบ้านหลังใหญ่รอบบ้านมีแต่ลูกน้อง สรุปแล้วเขาเป็นเพียงนักธุรกิจหรือเป็นมาเฟียกันแน่บ้านหลังนี้มีแม่บ้านเพียงแค่ 5 คนฉันถูกแม่บ้านพามาดูห้องนอนที่มีข้าวของเครื่องใช้ครบครันราวกลับว่าฉันต้องอยู่ที่นี่เป็นปี
"นี่มันอะไรคะ?" ฉันหันไปถามแม่บ้านที่เดินมาเปิดเครื่องปรับอากาศให้พร้อมเตรียมเครื่องทำน้ำอุ่น
"ห้องของคุณโยเกิร์ตไงคะ คุณองศาสั่งให้เตรียมเอาไว้ให้หากสงสัยอะไรคุณโยเกิร์ตลองถามคุณองศาได้เลยค่ะ"
ฉันหันไปมองคุณองศาด้านหลังเขาเดินเข้ามาทุกคนก็รีบพากันออกไป ครั้งแรกของฉันกับคนที่ฉันกลัวมากที่สุด
"ห้องนี้เป็นห้องของเธอ"
"แค่คืนเดียวหนูว่าไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ค่ะ"
"หึ! หลังจากนี้เธอจะทำอะไรต่อ วางแผนไว้หรือยัง"
"ยะ ยังค่ะ"
"หนี้ของเธอยังค้างอยู่อีกสี่แสนห้าหมื่นบาทถ้วน ถ้าหักจากเงินประมูลในวันนี้เธอจะเหลือเงินกลับไปตั้งตัว"
"หนูทราบค่ะแต่หนูยังไม่ได้คิดเรื่องนั่นไม่รู้ว่าจะกลับไปเริ่มต้นใหม่ยังไง หนูไม่อยากกลับไปสานต่อซ่องโสเภณีต่อจากแม่"
"งั้นก็อยู่ที่นี่ฉันเลี้ยงเธอได้"
อยู่ที่นี่? ฉันมองหน้าเขาเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ฉันจะอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน
"อย่าดีกว่าค่ะ หนูเกรงใจ"
"เป็นสิ่งที่ฉันควรจะทำอย่าปฏิเสธเลย ที่นี่มีแค่ฉันกับแม่บ้านลูกน้อง คนสวน ถ้าเธออยู่ฉันจะรับผิดชอบเธอทุกอย่างทั้งเรื่องเรียน อนาคตของเธอด้วย"
"โดยการให้หนูอยู่ใต้อาณัติของคุณหรือคะคุณองศา หนูไม่เป็นเด็กเลี้ยงของใครหรอกนะคะ"
"ฉันรู้ว่าเธอยากมีอิสระแต่เธอไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนไม่ใช่เหรอ ตัวเท่าลูกหมาแบบนี้จะไปอยู่ที่ไหนได้"
คนปากเสียมาว่าฉันตัวเท่าลูกหมาได้ไง เขาดูเป็นคนบ้าอำนาจและปากร้ายที่สุดตอนนี้ฉันเองก็มืดแปดด้านขืนเลือกอยู่ที่นี่ไม่รู้ว่าฉันจะกลายเป็นหนีเสือปะจระเข้หรือเปล่า ผู้ชายคนนี้มีอะไรให้ฉันไว้ใจได้บ้าง
"เรื่องนั้นหนูขอคิดดูอีกทีแต่ตอนนี้หนูควรทำหน้าที่ของตัวเองก่อน"
"รีบขนาดนั้นเลยรึแม่คุณ"
เขาก้าวเข้ามาหาฉันทีละก้าวส่วนฉันก็ทำได้แค่ยืนนิ่งๆ ถอยหลังจนชิดติดขอบเตียง คนใจร้ายยังคงไม่หยุดล่วงเกินฉันทางสายตาเขาเข้าประประชิดตัวฉันแล้วโน้มกายลงจนฉันหงายหลังนอนราบไปกับเตียง
"ถ้าเธอฝืนฉันจะไม่ทำ"
"แต่ฉันรับเงินมาแล้วคุณจะทำก็ทำเถอะค่ะ"
"ฉันไม่มีอารมณ์เธออยู่ที่นี่ไปก่อนก็แล้วกัน ฉันมีงานต้องไปทำ ฝันดีจุ๊บ~"
คนบ้า! เมื่อกี้ฉันหายใจไม่ทั่วท้องเลย เขาจุ๊บปากฉันแล้วก็ลุกออกไปจากห้องหน้าตาเฉยคนนิสัยไม่ดีแล้วฉันต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนถ้าเขาไม่ทำฉันก็ไม่ไหนไม่ได้น่ะสิ คืนนี้ฉันจำใจต้องนอนพักเอาแรงเพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง
วันต่อมา
หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินลงมาด้านล่างฉันก็ไม่พบคุณองศาเลยนอกจากแม่บ้านกับพี่ผู้ชายคนนั้นที่เคยมาเหมากับข้าวฉัน เขายืนยิ้มให้ฉันพร้อมผายมือไปที่โต๊ะอาหาร แม่บ้านรีบพาฉันมานั่งทานข้าวราวกับว่าฉันเป็นองค์หญิงของบ้านหลังนี้เลย
"พี่ที่เคยไปเหมากับข้าวหนูนี่"
"ใช่ครับเป็นคำสั่งของเจ้านายผมเอง ยินดีต้อนรับนะครับ ผมชื่อทีหลังจากนี้ผมจะเป็นคนดูแลคุณโยเกิร์ตขาดเหลืออะไรบอกผมได้เลยครับ"
"เดี๋ยวนะคะ" ฉันต้องตกใจอีกกี่รอบฉันแค่มาทำหน้าที่ของฉันจบแล้วก็จบกันไม่ได้มาเป็นคุณนายของบ้านหลังนี้สักหน่อย "โยแค่มาทำหน้าที่ของโยเท่านั้นค่ะ"
"รีบหรือไง"
ชายหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมลูกน้องสภาพของเขาตอนนี้เหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืนแม่บ้านรีบจัดโต๊ะเพิ่มแต่องศายกมือปฏิเสธ
"วันนี้ฉันขอพัก ฉันทานข้างนอกมาแล้ว ส่วนเธอทำอะไรเรียบร้อยแล้วขึ้นไปหาฉันบนห้องด้วย"
"ค่ะ"
หลังจากที่คนบ้าอำนาจเดินขึ้นห้องไปฉันก็รีบจัดการตัวเองแม้จะรู้สึกเขินๆ ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีคนดูแลสรุปแล้วฉันเป็นผู้หญิงที่ขายความบริสุทธิ์หรือเป็นคนพิการกันแน่
"ขออนุญาตค่ะ" ฉันเดินเข้าไปในห้องนอนของคุณองศาไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายที่ดูน่าเกรงขามห้องนอนของเขาจะดูสะอาดตาผนังเป็นสีขาวตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีน้ำตาลที่ทำจากไม้สักลวดลายสวยงาม
"วันนี้เธอคุยอะไรกับไอ้ที-_-!"
"พี่ทีน่ะเหรอคะ ก็คุยปกติค่ะพี่ทีนิสัยดีคุยเก่งฉันเลยไม่ค่อยเหงาค่ะ"
"ชอบมันเหรอ?"
"ไม่ใช่ค่ะ ไม่ได้ชอบ"
"ขึ้นไปนอนบนเตียงสิฉันขออาบน้ำแป๊บนึง"
"เอิ่ม....ค่ะๆ"
ฉันรีบขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมหัวใจที่เต้นเหมือนกลองเพลให้ตายเถอะตื่นเต้นยิ่งกว่าได้เห็นผลสอบของตัวเองอีก เกือบยี่สิบนาทีที่คุณองศาใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำเพียงแค่เขาออกมาฉันก็ท่องนะโม ตัสสะในใจ ที่นอนขนาดคิงไซซ์เริ่มยวบลงตามน้ำหนักตัวของเขา
'ให้ตายให้ตายให้ตายมือไม้สั่นหมดแล้ว'
"คะ คุณมีถุงยางอนามัยใช่ไหมคะ" ฉันถามเขาไปในขณะที่ตัวเองนอนหลับตาปี๋ไม่อยากมองไม่อยากมอง ฉันรับไม่ได้
"ฉันแค่จะนอนกอดไม่ได้ทำอะไร"
"อะ อ้าว! แบบนี้ฉันก็ไปไหนไม่ได้สิคะ"
"แต่ถ้าเธอเริ่มก็ไม่แน่"
"คุณจะให้ฉันเริ่มแล้วฉันจะเริ่มยังไงฉันไม่เคยนะ" แม้ฉันจะปฏิเสธเสียงแข็งแต่เขาก็ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยตอนนี้ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองแถมยังทำหน้าราวกับว่ากลัวฉันจะข่มขืน "นี่คุณ คุณองศาลุกมาคุยเดี๋ยวนี้เลยนะอย่ามานอนหนีกันแบบนี้"
"อะไรของเธอจู้จี้จุกจิกเป็นเมียเลยอยากเป็นเมียมากหรือไงฮะงั้นมานี่!!"
"ว้ายย!! นี่คุณ"
----------------------
- Writer
