หวงรักพิศวาส

บทที่7 คนขี้หงุดหงิด

บทที่7

คนขี้หงุดหงิด

องศาหยิบจานข้าวคลุกกะปิขึ้นมาหน้าตาถือว่าใช้ได้เรื่องรสชาติคงไม่มีปัญหาเพราะที่ผ่านมาร้านอาหารโบตั๋นก็ขึ้นชื่อเรื่องของความสะอาดและรสชาติถูกปากเป็นที่หนึ่ง ในหัวขององศาคิดอยู่เพียงเรื่องเดียวว่าจะทำอย่างไรให้โยเกิร์ตเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาเขาบ้างเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นๆ พร้อมจะถวายตัวให้เขาจนเนื้อตัวสั่น

เพียงแค่ข้าวคลุกกะปิเข้าปากเขาก็เลิกคิ้วขึ้นเพราะมันเป็นรสชาติที่เขาถูกใจเขาไม่เคยกินข้าวคลุกกะปิที่ไหนอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย

"คุณองศาครับทางผู้กองชัยวัฒน์มาขอพบเรื่องคดียิงกันที่ร้านโบตั๋นครับ"

"ให้เข้ามาเลย"

"ครับ"

ธนัทเดินออกมาเชิญผู้กองชัยวัฒน์เข้ามาด้านในองศารีบหยิบจานข้าวคลุกกะปิเก็บไว้ในตู้เซฟด้านหลังเมื่อผู้กองชัยวัฒน์เดินเข้ามาองศาก็ให้ลูกน้องออกไปรอด้านนอก

"ถ่อมาถึงนี่สำคัญแค่ไหน?" องศาถามชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบเต็มยศที่เดินเบะปากเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม

"ก็เรื่องร้านอาหารโบตั๋นไงล่ะกูสืบจากพยานและหลักฐานทั้งหมดแล้วไอ้พวกนั้นมันตั้งใจเข้ามาฉุดผู้หญิงจริงๆ ถือว่ามึงวางแผนไว้ดีจะให้กูปล่อยไอ้พวกที่จับไปเมื่อไหร่"

"เอาที่สะดวกเลยให้พวกมันอยู่เงียบๆ กันไปก่อนส่วนคนที่ตายถือว่าสมควรกูไม่ได้ให้มันถูกเนื้อต้องตัวเด็กคนนั้นทำเกินกว่าเหตุกูไม่เอาไว้"

"นึกไงสนใจโสเภณีว่ะ?" ผู้กองชัยวัฒน์ถามด้วยความสงสัย

"เด็กคนนั้นเป็นเหมือนเพชรที่อยู่ในดงโสเภณี ยังไม่ผ่านมือชายจนไอ้เวรนั่นมาถูกเนื้อต้องตัวนั่นแหละ"

"มึงนี่ก็เหลือเกิน เดี๋ยวกูให้ลูกน้องปล่อยให้พวกนั้นออกมาเลยก็แล้วกันเปลืองข้าวแล้วอีกเรื่องร้านอาหารจริงๆ จะเปิดเลยก็ได้นะไม่มีปัญหาอะไร"

"สั่งปิดไปก่อนกูอยากเล่นอะไรให้หายเบื่อก่อน"

ผู้กองชัยวัฒน์หยิบแก้วพร้อมเทเครื่องดื่มสีอำพันเขาเป็นเพื่อนสนิทขององศาเวลามีเรื่องราวหรือคดีความต่างๆ ผู้กองชัยวัฒน์จะเป็นคนรับผิดชอบดูแลทั้งหมด

ตกเย็นองศานั่งรถมายังตลาดนัดที่โยเกิร์ตขายของอยู่วันนี้เธอกับแม่ทำเมนูต้มแซ่บกระดูกอ่อนรสชาติจัดจ้านถูกใจผู้คนแถวนี้ยิ่งความน่ารักของเธอดึงดูดลูกค้าผู้ชายก็ทำให้องศารู้สึกไม่พอใจจนเผลอถีบเบาะคนขับทำเอาลูกน้องอย่างธนัทสะดุ้งโหยง

"มึงให้คนไปเหมากับข้าวมาให้หมดเลยกูเห็นแล้วรำคาญลูกตา-_-!"

"หวงเขาอ่ะดิ^^"

"ไอ้นัทกูสั่งให้มึงทำอะไร!"

ธนัทมองหน้าเจ้านายผ่านกระจกหลังพอเห็นแววตาราวกับเสือพร้อมขย้ำเขาก็รีบต่อสายหาลูกน้องให้มาจัดการเหมากับข้าวทุกอย่างของโยเกิร์ต สองแม่ลูกมองหน้ากันเมื่อจู่ๆ มีลูกค้าผู้ชายเดินมาเหมากับข้าวของเธอทำเอาชาวบ้านที่ต่อแถวรอซื้อพากันอารมณ์เสียแต่เมื่อเห็นด้ามปืนที่เอวของลูกค้าผู้ชายก็พากันถอยออกไปจนเหลือเพียงโบตั๋นกับแม่ที่ช่วยกันตักกับข้าวใส่ถุง

"ได้แล้วจ้าพี่ทั้งหมด 1,250 บาท ค่ะ"

"พรุ่งนี้ทำอะไรขายอีกครับแม่ค้าเผื่อพวกพี่จะมาอุดหนุน"

"พ่อหนุ่มทำงานอะไรกันหรือ ทำไมถึงซื้อกับข้าวเยอะแยะขนาดนี้"

"งานรับเหมาทั่วไปนี่แหละครับพอดีเจ้านายผมติดใจกับข้าวของป้ากับลูกสาวเลยให้ผมมาเหมากับข้าวไปเลี้ยงคนงาน"

"พรุ่งนี้มีเมนูน้ำพริกเผาใส่กากหมู แกงจืดเต้าหู้หมูสับใส่ใบตำลึง แกงส้มผักรวมใส่กุ้ง ฝากบอกเจ้านายพี่ด้วยนะคะ" แม่ค้าคนสวยพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มแต่คนนั่งมองอยู่ในรถขับรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเธอแบ่งปันรอยยิ้มให้กับลูกน้องของเขา

"ไอ้นัท"

"ครับคุณองศา"

"มึงไล่ไอ้ทีออกเลยกูไม่ชอบหน้ามัน-_-!_

"คุณองศาผมว่าอันนี้คุณองศาออกแนวงอแงแล้วนะครับ ไอ้ทีมันทำงานมาตั้งนานจะไปไล่มันออกได้ยังไงมันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"

"ถ้างั้นกูจะไล่มึงออก!"

"เดี๋ยวผมกลับไปไล่ทีออกเองครับ หัวจะปวดชีวิตไอ้นัทวันๆ ต้องเจออะไรบ้างวะเนี่ย"

กลับมาถึงบ้านขององศาที่นี่เขาอยู่เพียงลำพังพ่อของเขาอยู่บ้านพักที่เชียงใหม่บ้านหลังนี้จึงตกเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวอาณาจักรขององศาไม่ได้มีแค่ซ่องโสเภณีและกาสิโนงานขาวสะอาดเขาก็ทำทั้งเล่นหุ้น ปล่อยเช่ารถยนต์ รวมถึงธุรกิจเกี่ยวกับน้ำหอมที่ส่งขายไปหลายประเทศภายใต้แบรนด์S แบรนด์ที่เขาตั้งใจทำขึ้นมาเอง

"นายครับกับข้าวพวกนี้นายจะกินหมดหรือครับ"

"ไอทีทำไมมึงยังอยู่ตรงนี้อีก"

"ก็ผมเดินมาตรงนี้นายจะให้ผมไปอยู่ตรงไหนครับ"

"เออ! ว่าแต่มึงคุยอะไรกับเด็กนั่นตั้งนานเล่ามาให้หมด"

"น้องคนสวยคนนั้นน่ะหรือครับผมถามว่าพรุ่งนี้น้องทำอะไรบ้างน้องเขาบอกว่า 'พรุ่งนี้มีเมนูน้ำพริกเผาใส่กากหมู แกงจืดเต้าหู้หมูสับใส่ใบตำลึง แกงส้มผักรวมใส่กุ้ง ฝากบอกเจ้านายพี่ด้วยนะคะ' แบบนี้ครับ"

"มึงพูดเฉยๆ ก็ได้ไม่ต้องดัดเสียงกูจะอ้วกขนลุกหมดแล้วไปไหนก็ไป!"

คนขี้หงุดหงิดหยิบถุงต้มแซ่บกระดูกอ่อนขึ้นมาดูจากนั้นก็ให้แม่บ้านไปจัดการแจกจ่ายให้เราลูกน้องได้กินส่วนเขาขอกลับขึ้นมาพักช่วงนี้ไม่ได้ปลดปล่อยเลยทำให้อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ

"คุณองศาครับจะให้ผมตามเด็กมาให้ไหมครับ" ธนัทเดินตามเข้ามาในห้องเพราะเขารู้ดีว่าถ้าเจ้านายไม่เหนื่อยเรื่องบนเตียงจะนอนไม่ค่อยหลับ

"มึงเห็นกูเป็นคนหื่นกามขนาดนั้นเลยหรือไงวันนี้กูจะอยู่เงียบๆ ไม่ต้องสะเออะส่งใครเข้ามาเข้าใจไหม"

"เข้าใจครับถ้างั้นผมขอกลับบ้านก่อนก็แล้วกันป่านนี้น้องสาวผมคงรอกินข้าวอยู่"

"เออ!"

-----------------------------

สงสารลูกน้องแต่ละคน ต้องมาเจอเจ้านายเป็นโรคประสาท ฮ่าา