บทที่14
ไปไหนไม่ได้
องศาเดินกลับขึ้นมาบนห้องเขาก็เห็นโยเกิร์ตกำลังสวมใส่เสื้อผ้าเธอหันมามองหน้าเขาก่อนจะรีบปกปิดส่วนเว้าส่วนโค้งแต่ถึงอย่างไรเขาก็เห็นมาหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว
"ทำไมรีบลุกล่ะ"
"ฉันจะกลับแล้วค่ะ"
"ใครให้กลับที่พูดไปเธอไม่เข้าใจเลยใช่ไหม"
"เข้าใจค่ะแต่ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสมฉันไม่อยากให้ใครมามองว่าฉันเป็นเด็กเลี้ยงของคุณ"
"เธอนี่มันดื้อรั้นจริงๆ อยากจะไปก็ไปแต่ฉันบอกเอาไว้ก่อนนะการที่เธอออกจากที่นี่ไปแล้วฉันจะไม่ได้คุ้มครองชีวิตของเธออีกเกิดอะไรขึ้นก็ดูแลตัวเองให้ดีก็แล้วกัน"
องศาเดินหนีเข้าห้องน้ำเพราะเขากำลังหงุดหงิดกับเด็กคนนี้แต่เมื่อออกมาเขาก็พบเพียงความว่างเปล่าเธอไม่อยู่แล้ว
"ไอ้นัท!!! ไอ้นัทโว้ยยย!!"
"ครับคุณองศา!!" ธนัทรีบวิ่งเข้ามาหาเจ้านายด้วยความเร็วเสียงของเจ้านายดังไปสามบ้านแปดบ้านทำเอาทุกคนตกอกตกใจกันหมด
"โยเกิร์ตอยู่ไหน!"
"คุณโยเกิร์ตก็อยู่ที่ห้องไงครั
