“ก็ดูหน้าตามันซะก่อน เคยยิ้มกับใครเสียที่ไหน ตั้งแต่ที่มัน...เอ้อ...ช่างเหอะ...เพื่อนพี่ก็เป็นอย่างนั้น”
เพชรกล้าพูดปัดไปเสียแต่ดูเหมือนประโยคแรกยังติดหูหญิงสาว ใช่...ชาครินทร์อาจไม่เคยยิ้มกับใครโดยเฉพาะเธอ แต่อย่างน้อยก็ยิ้มหวานให้เนตรน้ำทิพย์ ว่าที่คู่หมั้นสาวแสนสวย...อัยย์ญาดานึกในใจหากเธอก็ได้เพียงแต่ยิ้มเท่านั้น
“อัยย์ต้องไปก่อนนะคะพี่เบนเพราะใกล้เวลาประชุมแล้วค่ะ”
“ไปเถอะ เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันอีกเพราะพี่จะมาที่นี่บ่อยๆ...อัยย์สบายดีนะ”
“ค่ะ พี่เบน อัยย์ดีใจมากค่ะที่ได้เจอพี่”
“เหมือนกันนะ”
เพชรกล้ายิ้มให้ เป็นยิ้มแรกที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าโลกนี้ยังมีคนที่มอบไมตรีมาให้ก่อนเธอจะเดินมุ่งตรงไปยังห้องประชุมแต่พอเลี้ยวที่มุมโถงทางเดินก็ต้องผงะเมื่อแขนเรียวถูกกระชากจนร่างบางเซเข้าไปชนอกกว้างพร้อมเสียงห้าวหนักที่ดังขึ้น
“ล่ำลากันเสร็จแล้วเหรอ...รู้จักกับเบนตั้งแต่เมื่อไหร่!”
“ชาคริน
