ตอนที่3[แผนสูง]
1115 Words
คุณหมอร้ายร้อนรัก
ตอนที่3
[แผนสูง]
หมอติณณ์ก้าวออกจากห้อง แล้วเดินไปเคาะประตูห้องของหมอปริญญ์
ก๊อก ๆ
"เอ่อ ๆ มึงรอกูแปป" เสียงทุ้มของคนด้านในตะโกนออกมา
"สายแล้วนะเดี๋ยวมึงก็ไปนั่งกินข้าวอีก" หมอติณณ์เอ่ยตำหนิเพื่อนออกไป
"กูรู้แล้ว…ไปเถอะอย่าขี้บ่นเดี๋ยวหน้าแก่ก่อนวัย" หมอหนุ่มเดินออกมาถึงประตู แล้วหันไปปิดล็อคไว้เหมือนเดิม ก่อนจะหันมาดันหลังเพื่อนชายให้ออกนำหน้าไปเข้าลิฟต์
สองหนุ่มพากันเดินเข้าไปในโรงอาหารของโรงพยาบาล ที่มีร้านค้าขายของกินหลากหลายเต็มไปหมด หมอติณณ์เดินไปซื้อน้ำเปล่ามาสองขวดแล้วเลือกจองโต๊ะนั่งริมสุด ในขณะที่หมอปริญญ์ก็เดินถือจานข้าวมาสองใบเช่นกัน ทั้งคู่นั่งทานอาหารเสร็จก็ลุกเดินไปเข้าตึกเพื่อเตรียมตัวทำงานต่อไป
หมอหนุ่มเดินเข้าแผนกสูตินรีเวช ก่อนที่จะออกไปตรวจดูคนไข้หลังคลอด
"สวัสดีค่ะคุณหมอติณณ์" เสียงพี่พยาบาลที่อายุงานนานกว่าใครอย่างพี่ชุลีพรเอ่ยทักหมอหนุ่ม
"สวัสดีครับผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" หมอหนุ่มทักทายชุลีพร
หลังจากทักทายกันเรียบร้อยพี่ชุลีพรก็พาหมอติณณ์เดินตรวจคนไข้ทุกเตียง แต่อยู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น พี่ชุลีพรจึงไปเรียกของขวัญที่กำลังให้น้ำเกลือล็อคถัดไปให้มาทำหน้าที่ต่อจากเธอ
"ขวัญช่วยพาคุณหมอติณณ์เดินตรวจคนไข้แทนพี่ทีนะ"
ของขวัญหันหน้ามาเผชิญกับหมอหนุ่ม หัวใจของเธอก็ไหววูบขึ้นมาทันที
"สวัสดีครับคุณพยาบาลของขวัญ ชื่อเพราะจังเลยนะครับ" หมอติณณ์ส่งยิ้มไปให้พยาบาลสาว พร้อมเงยหน้าสบตาสวยที่สั่นไหวจนสัมผัสได้
"สวัสดีเช่นกันค่ะคุณหมอติณณ์เชิญทางนี้เลยค่ะ" เสียงเล็กเอ่ยทักทายปนประหม่าอย่างเห็นได้ชัด จนหมอหนุ่มนึกอยากแกล้งเธอขึ้นมาซะงั้น พร้อมก้าวเดินตามไปยืนซ้อนหลังในขณะที่พยาบาลสาวกำลังโน้มตัวไปด้านหน้าเพื่อช่วยแนะนำคุณแม่มือใหม่ที่กำลังให้นมบุตรอยู่
"เวลาคุณแม่ให้น้องดูดนม ช่วยประคองเต้าด้วยนะคะน้องยังเล็กอยู่ยังดูดไม่ถนัดนัก" เสียงเล็กเอ่ยแนะนำพร้อมยื่นมือไปช่วยดันเต้าออกห่างจมูกเล็ก ๆ ของทารกน้อยที่เพิ่งคลอดออกมาได้สองวัน
หมอหนุ่มที่ร่างสูงใหญ่โน้มตัวลงตามไปมองคนไข้หลังคลอด ลักษณะเหมือนกำลังโอบกอดร่างเล็ก ๆ เอาไว้ พอพยาบาลสาวกำลังยืดตัวยืนตรงร่างเล็กของเธอจึงตกอยู่ในอ้อมกอดของหมอติณณ์โดยปริยาย
"อ๊ะ…คุณหมอ" ของขวัญตกใจหัวใจสั่นระรัว เมื่อแผ่นหลังของเธอปะทะเข้ากับหน้าอกแกร่งของเขาอย่างจัง สองร่างยืนแนบชิดคนสวยได้แต่เนื้อตัวออกร้อนผ่าววูบวาบไปทั่วร่าง
ส่วนหมอหนุ่มเมื่อได้สัมผัสแนบชิดเนื้อเนียนนุ่ม เลือดในกายก็สูบฉีดขึ้นพุ่งปรี๊ดอย่างไม่รู้ตัว ไหนจะกลิ่นกายที่หอมอ่อน ๆ ของคนในอ้อมแขนที่ส่งมาแตะปลายจมูกนั่นอีกเล่า หมอหนุ่มได้แต่หลับตาพริ้มเพื่อสูดดมกักเก็บมันเอาไว้ให้นานจนเต็มปอด
"คุณหมอ…ถอยไปสิคะ แล้วมายืนเบียดทำไมเนี่ย" พยาบาลสาวเอ่ยแล้วใช้ข้อศอกกระทุ้งเข้าใส่ที่หน้าท้องแกร่งของเขา
ปึก!
"อ๊ะ…คุณคนสวยผมเจ็บนะคุณ" หมอติณณ์ทำท่าถอยแล้วยกมือกุมท้องตัวเองไว้แล้วซู้ดปากเหมือนเจ็บนักเจ็บหนา ของขวัญที่หันมาเห็นเธอตกใจรีบขอโทษหมอหนุ่มทันที
"ขวัญขอโทษด้วยนะคะ ไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณหมอเจ็บจริง ๆ" ใบหน้าสวยเจื่อนลงทันที ขณะกล่าวขอโทษแต่เธอก็ยังคิดว่าเขานั่นแหละเป็นคนที่ผิด รู้อยู่แก่ใจว่าเขาเข้ามามีเจตนาอะไรก่อน…
"แต่ผมเจ็บนะคุณ นี่ไม่รู้ว่าจะช้ำในหรือเปล่า" หมอติณณ์กล่าวเสียงอ่อย
"แต่ขวัญไม่ใช่แรงช้างหรือแรงวัวควายนะคะ ที่จะทำให้คุณหมอถึงกับช้ำในได้" ของขวัญถึงกับของขึ้น แค่โดนศอกเล็ก ๆ กระทุ้งไปหน่อยเดียวเอง หมอหนุ่มตรงหน้ากลับโอดครวญเกินไปแล้ว
"คุณต้องชดใช้ให้ผมด้วย" หมอติณณ์เอ่ยขึ้น
"ชดใช้เลยเหรอ แล้วเท่าไหร่ล่ะคะ" คนสวยรีบสวนทันควัน แค่นี้ต้องชดใช้กันด้วยเหรอหน้าเลือดชะมัด ขอโทษไปแล้วนึกว่าจะหายกัน เป็นผู้ชายแบบไหนกันนะตัวก็โตเสียเปล่า ของขวัญได้แต่นึกค่อนขอดในใจ
"ผมไม่ได้ให้คุณชดใช้เป็นเงิน" หมอติณณ์หันไปสบตาเธอแล้วเอ่ยขึ้น
"ว่ามาสิคะ ถ้าทำได้ก็จะทำค่ะ"
"จริงนะครับพูดแล้วห้ามคืนคำด้วย" หมอติณณ์เอ่ยย้ำ
"คุณหมอก็บอกขวัญมาก่อนสิคะ"
"ไปทานข้าวกับผมเย็นนี้"
"ได้ไง…ขวัญไม่ว่างค่ะ" คนสวยค้านเสียงแข็ง
"แต่คุณทำผมเจ็บตัวนะ ไหนว่าจะชดใช้ให้ไง และอีกอย่างวันนี้คุณก็เลิกงานตอนเย็นด้วยไม่ได้ติดงานสักหน่อย" หมอติณณ์เอ่ยเตือน เพราะเขาหาข้อมูลที่เกี่ยวกับเธอมาหมดแล้ว พยาบาลสาวได้แต่นิ่งอึ้งสุดจะหาทางเลี่ยงได้
"ว่าไงละคุณคิดนานจัง ถ้าคิดนานกว่านี้ผมขอปรับเป็นอาทิตย์หนึ่งเลยนะ"
"ตกลงค่ะ เย็นนี้ก็ได้แล้วที่ร้านไหนคะ" ของขวัญจำใจยอมจำนน
"ผมให้คุณเลือกร้านเอง เพราะผมเพิ่งมาอยู่ที่นี่ยังไม่ค่อยรู้จักสถานที่เท่าไหร่นัก" หมอหนุ่มส่งยิ้มน้อย ๆ ที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจ
"ก็ได้ค่ะ"
"งั้นเราแลกเบอร์แลกไลน์กันก่อนสิคุณ ตอนเย็นคุณจะได้ไลน์หาผมได้"
ของขวัญจำใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วปลดล็อคยื่นให้คุณหมอหนุ่มแสกนคิวอาร์โค้ดเพิ่มเพื่อน ทั้งของเขาและของเธอ เมื่อจุดมุ่งหมายสำเร็จคุณหมอหนุ่มก็วางสีหน้าเรียบขรึม
"ผมขอตัวก่อนนะคุณแล้วตอนเย็นเจอกันครับ" ว่าจบหมอหนุ่มก็ก้าวออกจากห้องไปด้วยใบหน้าที่ซ่อนความพอใจไม่น้อย ปล่อยให้พยาบาลสาวได้แต่มองตามร่างสูงไปอย่างงง ๆ
- Writer
