คุณหมอร้ายร้อนรัก

คุณหมอร้ายร้อนรัก ตอนที่1 [โหยหาทะเล] หมอติณณ์กับหมอปริญญ์เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น จนกระทั่งสองหนุ่มที่ชื่นชอบในการเป็นหมอเพราะมีความตั้งใจอยากช่วยเหลือคนป่วยนั่นเอง ครั้นเรียนจบสูตินรีแพทย์มาพร้อมกัน หมอหนุ่มหล่อแพ็คคู่ได้ประจำอยู่ที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯนานถึงสองปี หมอติณณ์ที่รู้สึกเบื่อกับสิ่งแวดล้อมเก่า ๆ จึงชวนเพื่อนหนุ่มออกมาช่วยงานที่โรงพยาบาลเอกชนของคุณลุงในต่างจังหวัดแห่งหนึ่งที่มีวิวทิวทัศน์อยู่ใกล้ท้องทะเลกว้าง ที่แห่งนี้เป็นที่ที่คุณหมอหนุ่มอย่างเขาใฝ่ฝัน จนกระทั่งอยากมาประจำอยู่ที่นี่เพราะส่วนตัวชื่นชอบกับบรรยากาศที่อยู่ติดทะเล รถสปอร์ตสีแดงคันหรูได้มาจอดเทียบเรียงกันที่ลาดจอด หมอหนุ่มเปิดประตูก้าวลงมายืนข้างรถแล้วแหงนมองดูตึกสูงตรงหน้า ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา ร่างสูงใหญ่เหมือนนายแบบที่มีเสน่ห์ในตัว ก็สามารถทำให้พยาบาลสาวหลายคนที่พบเห็นต่างก็หันมามองตาไม่กะพริบเช่นกัน "อื้อ! จ้องมองตาไม่กะพริบเลยนะยัยขวัญ" พยาบาลสาวที่ชื่อการ์ตูนเอ่ยแซวเพื่อนสาว "แล้วแกละตูนถ้าไม่มองแกจะรู้ได้ไงว่าฉันมองอยู่" ของขวัญหันไปแย้งเพื่อนสาวบ้าง "อืม! ฉันก็มองสิก็คุณหมอเขาหล่อขนาดนั้น แกดูสิทั้งหน้าตาแล้วก็หุ่นนี่นายแบบเลยนะแก น่ากินชะมัด" การ์ตูนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตามแบบฉบับของคนคลั่งคนหล่อ "นี่ อย่าบ้าผู้นักเลยแก ไปทำงานกันได้แล้ว" ของขวัญเย้าเพื่อนแล้วดันหลังเพื่อนสาวให้เข้าไปทำงานต่อ "ติณณ์ที่นี่บรรยากาศดีจริงวะ" หมอปริญญ์ที่มีใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้เพื่อนชายเอ่ยขึ้นอยู่ใกล้กัน "กูบอกแล้วถ้ามึงมาเห็นมึงก็ต้องชอบเหมือนกูแหละ" หมอติณณ์เอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มน้อย ๆ เมื่อเข้าไปรายงานตัวกับคุณลุงเสร็จสองหนุ่มก็ก้าวเดินไปขึ้นรถขับไปจอดหน้าคอนโดฯหรูข้างโรงพยาบาล คอนโดฯหรูแห่งนี้ส่วนมากจะเป็นหมอกับพยาบาลที่อาศัยอยู่กันหลายห้อง เพราะตั้งอยู่ใกล้โรงพยาบาลทำให้สะดวกสบายในการเดินทาง หมอหนุ่มเดินไปรับคีย์การ์ดทั้งคู่ก็ก้าวขึ้นลิฟต์มาอยู่ที่ชั้นสี่ "เออ มึงได้ห้อง401 ส่วนกูได้404 วะ" หมอปริญญ์เอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นที่ต้องการ "ไม่เป็นไรมั้งยังไงเราก็ได้อยู่ชั้นเดียวกันนี่หว่า" หมอติณณ์เอ่ยขึ้น "กูอยากรู้วะว่าห้อง 02 กับ 03 นี่ใครพัก สาธุขอให้เป็นสาว ๆ สวย ๆ พักทีเถอะ สาธุ…" หมอปริญญ์ยกมือท่วมหัวไหว้เจ้าที่เจ้าทางทำให้หมอติณณ์อดขำกับท่าทางเพื่อนชายไม่ไหว "มึงนี่ก็เป็นเอามากแฮะ เข้าห้องพักผ่อนดีกว่าพรุ่งนี้จะได้ทำงานกัน" หมอติณณ์ส่ายหัวก่อนจะเตือนเพื่อนชายให้เข้าห้องพักผ่อนกัน สองหนุ่มต่างเข้าห้องพัก หมอติณณ์ยกเป้ใบใหญ่ขึ้นวางบนเตียง แล้วหยิบเสื้อผ้ามาแขวนเข้าตู้จนเสร็จ หมอหนุ่มก็เดินสำรวจรอบห้อง "ก็น่าอยู่เหมือนกันแฮะ" หมอติณณ์เดินไปที่ระเบียงด้านหลังห้องที่เป็นกระจกใสสูงแค่เอว เพื่อจะยืนมองธรรมชาติที่เป็นท้องทะเลสีฟ้าครามกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา เขาไม่ได้มาเที่ยวทะเลนานมากทีเดียว ตั้งแต่สอบติดแพทย์ทำให้ครานี้มีความตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ ครั้นยืนชมบรรยากาศแปลกใหม่จนพอใจ จึงสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอนหลับใหลไป หมอปริญญ์ลืมตาตื่นขึ้นในเวลาเย็นห้าโมงไปแล้ว นี่เขานอนนานตั้งหลายชั่วโมง จึงรีบเข้าห้องอาบน้ำจนเรียบร้อย แล้วเดินออกมาหยิบเสื้อผ้าใส่เพื่อเตรียมตัวออกไปหาเพื่อนชายเพราะรู้สึกหิวเอามากแล้วด้วย ก๊อก ๆ หมอปริญญ์มายืนหน้าห้องแล้วเคาะประตูเรียกเพื่อนชาย เขายืนรอสักพักกว่าประตูจะเปิดออก "ไอ้หมอทำไมนานจังวะ" ปริญญ์เอ่ยขึ้นแล้วผลักประตูเดินตามเจ้าของห้องเข้าด้านใน "ก็กูเพิ่งตื่นแล้วนี่มึงจะไปไหน" หมอติณณ์หันมาถามเพื่อนบ้าง "ก็กูรู้สึกหิวน่ะสิ แล้วมึงไม่หิวข้าวหรือไงวะ" หมอหนุ่มทำหน้ามุ่ยด้วยความหิวโหย "เออ…งั้นก็นั่งรอกูแปปเดี๋ยวอาบน้ำก่อน กูมีแซนวิชอยู่สองชิ้นมึงจะกินรองท้องก่อนไหม" "เออ…ได้สักชิ้นก็ดีกูหิวจนตาลายแล้วว่ะ" เมื่อหมอติณณ์แต่งตัวเสร็จ ทั้งสองคนก็เดินลงลิฟต์มาถึงชั้นล่าง หมอหนุ่มเดินไปขึ้นรถคันเดียวกัน โดยหมอติณณ์เป็นคนขับ เมื่อมาถึงร้านอาหารสองหนุ่มเลือกร้านอาหารที่อยู่ติดชายทะเล "สั่งเลยมึงหิวไม่ใช่" หมอติณณ์หันมาบอกเพื่อน เมื่อทั้งคู่เลือกโต๊ะริมสุด หมอหนุ่มเลือกสั่งอาหารพร้อมเครื่องดื่ม แล้วนั่งจิบแอลกอฮอล์มองน้ำทะเลไปด้วยบรรยากาศที่เย็นสดชื่น ชายหนุ่มสูดดมเอาออกซิเจนที่บริสุทธิ์เข้าไปจนเต็มปอด ทว่าสายตาคมกริบของหมอติณณ์ก็เหลือบไปปะทะกับร่างระหงของนางฟ้าในชุดขาวสองคนกำลังก้าวเดินเข้ามาในร้านที่เขากับเพื่อนนั่งอยู่พอดี "ไอ้ปริญญ์มึงหันไปดูโน้น สวยชะมัดเลยวะ" "อืม…สวยน่ารักมากวะ สเปคกูเลยมึง" หมอปริญญ์ได้แต่งึมงำ พอให้ได้ยินกันสองคน "ถ้ามึงสนใจก็จีบเลยสิ" หมอติณณ์สะกิดเตือนเพื่อน "แล้วถ้าเขาไม่โสดละ มึงไม่กลัวโดนแฟนเขาอัดเอาหรือไง" หมอปริญญ์เอ่ยเบา ๆ แต่สายตายังจับจ้องร่างระหงที่อยู่อีกฝั่งไม่วางตา "ถ้าสเปคมึง แล้วจะกลัวอะไรวะ ก็แค่ถามชื่อดูถ้าเขาโสดเขาก็อาจจะเล่นกับมึง แต่ถ้าไม่แสดงว่ามีผัวแล้วว่ะ" "อืม…กูว่าคนสวยน่าจะทำอยู่โรงพยาบาลนี้ซะด้วยสิ" หมอปริญญ์ที่นั่งคำนวณจากชุดที่สาวงามใส่ ก็บริเวณนี้มีสถานพยาบาลแค่แห่งนี้ที่เดียว หมอหนุ่มมัวแต่นั่งปรึกษากันอยู่นาน สาวงามร่างระหงก็ลุกเดินออกไปหน้าร้านซะแล้ว "เฮ้อ…อดเลยมึง" หมอปริญญ์หันมาทำหน้าผิดหวังแบบเซ็ง ๆ ได้แต่ส่งสายตาจ้องมองตามร่างสวยนั้นไปจนลับตา