ปลอบใจ

1121 Words

“อื้อ” มีเสียงครางประท้วงออกมาจากลำคอของเธอด้วย และเขาก็ไม่ได้หยุดแค่ที่กลีบปากที่จูบประกบกัน แต่เนื้อหนังของเขาก็บดเบียดลงมา พร้อมกับมือที่ลูบคลำไปด้วย “อื้อ อื้อ อื้อ” เธอครางหนัก และคงจะได้สติแล้ว มนัสยายกทั้งสองมือขึ้นมาดันใบหน้าของเขาให้ออกไป เพื่อปล่อยให้ริมฝีปากของเธอเป็นอิสระ ลมเย็นไหลเข้าไปภายในทำให้มนัสยาได้สติ รีบผลักเขาออกอย่างแรง ชายหนุ่มจึงผละจากอย่างเสียดาย แต่ยังไม่คลายอ้อมแขน “คุณ” เธอทำเสียงเข้มไม่พอใจ เขาก็ทำหน้ายียวน รูปร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มยังคงใช้สองแขนค้ำยันฝาผนังขังร่างของมนัสยาไว้ในกรงแขนตนเอง “บริการพิเศษนะครับ ปกติผมไม่เคยทำให้ใครแบบนี้เลยนะ มีแต่กับคุณ ผมอยากมอบให้เพื่อย้ำเตือนว่าเงินที่จ่ายมาจะคุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์แน่นอนครับ” เขาก็แก้ต่างกับความเผลอไผลของตัวเองไปอีกทาง ทว่าคนที่ได้ยินกลับแว้ดใส่ “นี่คุณ ใครบอกว่าฉันงกกันย่ะ งงเงินอะไรน่ะ ช่างมันเถอะ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD