Chapter 8
1104 Words
Chapter 8
“Yohoo! Nasisiyahan ka ba sa bahong mundo mo?” Sabi ng isang natatawang boses. Hindi ko makita kung sino iyon dahil sa silaw nang liwanag.
“Sino ka?” Tanong ko dito habang naka tabon ang mga mata ng kamay dahil sa liwanag.
“Opps! Ang bilis ko naman nakalimutan, ouchy ouchy, my heart is achey!” Parang biro niyong sabi sabay rinig kong tumawa.
“Ay yung brightness ay pahinaan muna natin.” Sabi nito at parang. Sa isang iglap ay unti-unting nakikita ko na ang lugar at kung sino ang nagsasalita. Alam ko naman na sya ang nagsasalita. Kilala ko na ang boses nya.
“Bakit mo ako dinala sa lugar na ayaw nang yaong bayan sa akin, no face!” galit kong sambit sa kanya.
“Oopsie, dont be mad! Ikaw ay kailangan magdaa. Dito dahil ito ay parte nang prepesiya!” Bihlang sabi nya. Kumunot naman ang noo ko.
“Ano na naman na propesiya ang pinagsasabi mo diyan!” Gigil kong sabi. Dahil alam ko nang totoo ang mga kaganap dito ay bigla akong nagalit sa nagdala sa akin dito.
“Ibalik mo ako sa mundo namin, no face!” Demanda ko sa kanya.
“Tsk, walang pasensya,” sabi nito at umiling iling pa na parang ang hirap nang gusto kong gawin nya.
“Hindi ko yan magagawa, more like hindi iyan kaya nang powers ko!” Biglang sabi nito. Para namang nanginit muli ang aking ulo.
“Ano?!” Galit na singhal ko sa kanya.
Akala ko ay para siyang diyos dito ma mundo at dinala ako dito upang maipagtanggol ang mga mahal niyang mga tao. Para kasing god ang dating nya sa akin. Bakit ba kasi ako ang napili dito? Kung shindj ako iyon at kapatid ko ang napili, malamang naka alis na ito sa kamay na nag kocontrol sa mundong ito. Hindi naman kami masyadong magkasundo nang kapatid ko pero tanging alam ko lang ay gustong gusgo nya ang mga puzzles at solving cases. Eh ako ay skills at attributes ko lang ang pagiging tamad sa mundo namin.
“Kagaya nang sinabi ko nang mapili kita ay dahil magaling ka sa gamas, baka magaling ka din sa combat at mahika pero d mo pa alam!” Sabi nito at nag shrug.
“Ewan ko sayo.” Sabi ko sabay cross ng arms
“Gusto mo ba ng tip?” Sabi nito na parang binibiro ako.
Tinignan ko lang siya nang masama kaya para itongnnag sign ng surrender sabay ngisi.
“Punta ka sa kabilang syudad at mag iiba ang takbo ng mundo mo!” Sabi niyo na may malaking ngisi na parang proud na proud pa sa sinabi na tip.
“Ano ba ang meron sa ibang lugar na tinutukoy mo? Ano ang naiiba!” Tanong lo sa kanya.
“Hmmm, aside sa andun ang ibang mga taga earthians eh mas malaki din ang offering doom kesa dito. Syempre dahil malaki ang lugar na gino gonernohan ng leader doon kesa dito.
“Tela! Mga ibang katulad ko?” Tanong ko mili sa kanya, para na atang nag teinkle ang mga mata ko sa ka exciting nang aking narinig.
“Oo naman! Pero kailangan mo muna mag handa dito dahil di mo makakayanan ang oaglalakbay sa kabilang lugar sa kapansaman mo ngayo,” sabi nito.
“No face, ani ba ang kailangan kong gawain upang maka uwi? Siguro oras na para sabihin mo kung bakit napunta ako diro at ang ibang katulad ko.” Sabi ko sa kanya.
“Kailangan ba talaga?” Biro na naman nya hamit ang kanyang pabebe na boses.
“Sinabi ko na iyon sauo noon hindi ba?” Sabi nya bigla.
“Ano ang pinagsasabi mo?” Sabi ko.
“Ha? Ano yan, selective amnesia?” Tanong nya at biglang tumawa nang malakas.
“So lame!” Bigalng saad nya at tumawa nang malakas.
“Bibigyan nalang kita nang maliit na tip para maka alis sa luhar na ito. Trust your companions and let them help,” sabi nito bigla.
“E acceptajin ang tulong? Syempre naman! Bakit mag aayaw pa ako na mas gusto ko naman na tinutukungan kaysa sa ako nalang ang mag isa?” Sabi ko dito
“Oo nga naman, bakit nga pala di ko naisip iyon.” l sabi nito sabay rub ng mga kamay nya sa chin Na tila napakalalim ng iniisip.
“Ewan ko talaga sauo kausap,” sabi ko nalang.
“May makikilala ka sa byahe mo papuntang sidad, dapat makilala mo siya at matulungan, yam ang tip ko sayo para maoahanda ang buhay mo sa mundong ito. Tamdaan mo lang, hindi lahat ng tap dito sa valeria ay masama. Meron lang talagang iba na ayaw na maniwala sa kung sino at ano pa man dahil nasaktan at nabigo na nuon. Paano nga ba kasi maging masunurin sa mga gusto nang mga tao dba? Lalo nat alam mo sa sarili na mahirap at di mo magawa. Pitatak mo lang sa isip mo, wag na wag lang magbabago dahil sa mga pangyayari sa buhay mo dahil
Lahat ay may hangganan,”
“Ciao!” Hulimg sabi niyo sabay bihlang nagka puting liwanag na nakakasilaw.
Biglang dumilat ang mga mata ko.
“No face!” Bigla kong sabi at napabangon.
“Ok ka lang po ba?” Buglang sabi ng tao na masa gilid ko.
“Ah, ilaw pala iyan. Oo okay lang ako.” Napatingin ako sa labas ng bintana. Nkita ko g madilim pa. Hindj ko alam aning oras dahil wala g orasan dito at baka di pa naimbento ang ganu g bagay sa mundong ito.
Napanaginipan ko pala ulit si No face.
“Bakit gisi g ka pa ba? Anong oras na ah,” sabi ko at nakita ko sa mga kamay nya na may hawak na medyo basang tela.
Napahawa ako sa noo ko at may telang naka lagay dito.
“Tumaas kasi bigla ang temperatura mo kaya minabuti nang mabilis kang magamot kesa mas mag uba pa ang iyong pakiramdam at mas magka sakit.
“Sa-salamat, ayeng. Tatanawin ko g utang na loob ang kabutihan nyo pareho ni Tandang Sora.”
Sabi ko at napahikab.
“Matulog ka na at medyo ok na naman ang pakiramdam ko,” sabi ko sa kanya sabay higa balik. Tumangk lang ito sabay lagay sa tela sa basin.
Pumunta sa kabilang syudad… yan ang dapat ko munang gawin at nang makapasa ako sa husto ni No face at baka magbago isip at makakbalik na ako sa mundo namin.
Pumikit ako muli sabay bunting hininga at pinilit ang sarili na matulog ulit.
- Writer
