System Hack: A Journey to Valeria

Chapter 15

Griffins POV:

Naglalakad kami ngayon na hindi umiimik. Gulat padin ako sa pangyayari at hindi ko alam kung ano ang dapat kung gawin o sabihin. Hindi pa kami nakakapag usap na kami lang dalawa dahil s apangyayari. hindi pa ako nakapag pasalamat sa pag sagip sa akin at sa pag hingi nang tulong para sa akin.

Paano mo ba siismulan ang isang konbersasyon matapos makakita ka mismo nang pagpatay nang iba? Hindi ko naman ito mundo pero hindi naman ako nakakita nang ganyan sa aming mundo.

Masyadong brutal iyon pero kahit sinaktan nila kami ay hindi ko naman ata gustong mamatay sila. Hindi ko na alam ang aking dapat isipin o gawin. Nakita ko mismo sa mga mata ko kung paano nya kinagat at binalibag ang mga parte nang katawan nila. Ilang oras din akong nakatulala at siya naman sa kabilang pwesto kanina na naka yuko at tahimik lang.

Pinapakiramdaman nya ata ako kanina at hinayaan lang na maka pag-isip. Hindi ko din pinilit ang sarili ko na kausapin sya tungkol sa nangyari. Pero nasabi na din iyon ni Tandang Sora na normal nalang dito sa mundo nila ang p*****n dahil na din sa gyera na namumuo.

“Salamat,” sabi ko. Kahit kung tutuusin wslang justice system sila dito at lalo na sa p*****n, eto ay normal. The strong defeats the weak. Kung hindi din ako tinulungan ni Misaki ay baka ano na ang nangyari sa amin. Hindi nga din nmya iobligasyon na tulungan ako o maghanap nang tulong para sa akin dahil hin di pa kami ganun ka magka kilala.

We are in the woods hunting for food to eat. the Elves said we are 2 days away from their place and we needed to take the longer route dahil nag landslide asa kabilang banda nang daan na mas malapit sana sa kanila. so, we are circling back. Yesterday, Dan taught me how to sword fight using their ways. I showed them that I was an Enhancer and I was trained by Amara since she know magic and is a magic user. Dan is a freat fighter but a very strict one. Hindi ito nag dadalawang isip na tamaan ako and ending, Amara heals me.

It feels different travelling in a group. parang madami na akong kakilala na walang galit sa akin, except kay dan na palaging galit pag akoy nakadikit kay Amara. Masyado itong obvious na ayaw nito sa akin na lumalapit sa Prinsesa nila.

Natahimik si Misaki at nagiong Alerto sabay dapa sa lupa. nagulat ako pero agad akong tumabi sa kanya na naka dapa. "bakit?" sabi ko sabay lingon sa kanya.

"Shh!" sabi nito sabay turo sa medyo may kalayuan na baboy ramo. tumango ako kaya parehas kaming gumapang papalapit sa baboy ramo. I took out my sword and formed it into a bow and arrow. I positioned myself and quietly aimed for the target. Buti nalang at hjindi kami niton napansin. I made sure I was aiming right dahil kaisa lang to. Ive been training with Mac sa bow and arrows dahil yun ang kung saan siya magaling.

I took a deep breathe and exhaled slowly as I let the arrow go from my grip. Luckily, it hit the target. I am getting better with my aim. it was kind of hard at first but i was slowly learning. mabuti nalang talaga na sumama kami sa kanila dahil sobrang dami kong natutunan in terms of my magic, sword fighting and archery.

"great shot Griff!" pumapalakpak na sabi ni misaki sabay takbo sa tinaguan namin at lapit sa baboy ramo at saka tinuluyan ang naghihingalong baboy ramo.

"Just lucky. tara at dalhin na natin ito pabalik. masarap ito!" ngiting tugon ko kaya tumango na si Misaki sabay buhat sa baboy ramo na tila 10-15 kilos ang bigat. Siya ang nagbitbit nito dahil nga ang mga demons, may super strength. And I know naman na mas malakas pa si Misaki kesa sa akin and I am over the fact of sitting in the corner and sulk. You do you, I do me nga ang aking kasabihan.

we walked a good few minutes before we reached the clearing. Nakita namin sila Amara at Dan na nag traning ng mga sandata. Isa din kasing warrioir si Amara kahit prinsesa ito.

"Thats big!" rinig kong reaksyon nang isa sa mga kasamahan nila. tumayo naman ang iba na walang ginagawa at tinulungan kami ni MIsaki mag ayos para sa lulutuin na ulam. h Napag isipan kong magluto na parang roasted pig gaya nang nasa sa amin sa Earth. Lechon kung tawagin.

Sinabihan ko ang iba kung ano ang mga gagawin dahil hindi sila pamilyar sa luto nito. ang iba kasi hindi nila ito niluluto nang buo. Nang na handa na ang ibang mgfa gagamitin ay kami nalang ni misaki ang naiwan dahil yung iba ay nag eensayo. Ang isa sa napnansin ko sa panahon na kasama ko ang mga Elves ay masyado silang seryoso sa kaning mga ensayo at talagang pinag tutuonan nila ito nang oras sa isang araw.

Nalagay ko na sa kahoy na ipapatong ang tuhog na baboy ramo. tapos ko na itong linisan at handa nang e saing sa mainit na baga nang mga kahoy. Hindi naman ako nakaluto nang lechon sa earth nuon pero nakikita ko din ito sa videos noon kasi. Ang buhay tambay ay sa computer lang naka tutok.

naka upo lang ako sa isang ginawa nanming parang mini silya at inikot ikot ang baboy ramo. Ilang oras ang nakalipas ay tumabi si Misaki sa akin sabay sabiong, "Pwede ma try?"

"Sure ka? medyo mainit," sagot ko pero ngumiti lang ito at trumawa pagkatapos. "Silly! I am a demon, remember? our worl is mostly on fire," natatawa paring sabi nito. Tumayo nalang ako at inoffer sa kanya ang upuan. Alam na nito ang gagawin dahil nakamasid lang ito sa akin sa paghashanda ko.

Nakalimutan kong Demon pala si Misaki. Minsan kasi nakakalimutasn kong may sungay ang babaeng toi at hindi tao. Pero mabuting tao kasi si Misaki-- mas mabtui sa lahi nya. Ang sabi nya kasi sa akin ibang iba siya bsa lahi nila na mga brutal at ayaw nyang magaya sa kanila dahil ito ang rason kung bakit takot at ayaw nang mga tao o ibang lahi sa kanilang race.

"Griffin!" sigasw ni Dan. lumingon ako at kasabay naman nitong binato ang isang kahoy sa akin.

"Time for your training," sabi nito kaya napa iling nalang ako. Kita nyo naman na patio ako nasama na sa rputine nila sa pag eensayo.

"Good luck Griff, He is in a bad mood because he lost to me," natatawangf sabi ni Amara habang pinapahid ang mukha na papalapit sa akin.

"Pero nag luluto pa kasi ako sa ating pagkain para mamaya," rason ko. Ang totoo ayaw ko muna mag ensayo. napuno na ako nang mga galos dahil kay Dan dahil brutal ito sa training. Pag si Amara lang ata ito nanghihina pero dahil dyan, mas nagiging si AmaRA na ang brutal dahil wala itong awa na pagpaluin si Dan, matalo lang ito.

"Relax, kami na ni Misaki bahala," sabi nito at umupo nsa tabing upoan ni Misaki.

"Oo nga Griff, kailangan mo mag ensayo dahil marami patayong makakalanban na mas malakas sa atin. paano tayo makaka survive nito," naka smirk na sabi ni Misaki. Umiling naslang ako sa dalawa habang sila ay nag hagikgikan.

Ewan ko nalang talaga sa kanilang dalawa. para kasing naging mag insattant friendship yung kanila at tila matagal na silang close. Tumayo na ako at pinagpag ang damit.

"Sige kayo na bahala dalawa dyan. pag yan nasunog, wala talaga tayong ulam mamaya dahil yan lang ang huli namin ngayon." sabi ko sabay alis.

"Yes Sir!" rinig ko pa bago naka layo sa kanila.

bitbit ko ang kahioy na buinkatop sa akin ni DaN para sa pag eensayo namin.

"Ready," sabi nmio Dan nang makalalpit. bakas nga sa mukha nya ang parang wala sa mood. Sa lahat kasi nang nakakalaban sa pag eensayo ni Dan ay siya palagi ang panalo. Hindi ri8n ako nag bibiro kung sabiohin kong magaling si Dan. His moves are swift and porecise and thats what I want to learn from him .

"hyah!" sabi ko sabay atake kay Dan at agad naman nitong na block gamit ang kanyang hawak na kahoy din. Mabilis nag counter attack ako kaso mas mabilis si Dan at natamaan ang kaliwang kamay ko. hindi ako naka iwas agad. Pero ininda ko ang sakit. Sumugod ako muli at natamaan ang depensa nito. napoansin ko sa depensa mas nag fofocous si nDan ngayon kaya sinubukan kong sum ugod nang sumugod lang.

Mahaba haba ang naging ensayo namin at napahiga ako agad sa lupa at hinihingal. Napasigaw ako habang nag exhale. Magaling nga talaga si Dan, kahit sugod ako nang sugod hindi ko talaga natamaan ito kahit isa. Masyadonbg milap at magaling si Dan. Mas magaling pa ito Kay Tandang Sora kung tutusin. Pero matanda na naman si Tandang Sora eh baka mas nahiuhirapan poero gayun man, kahit matanda eh hindi ko halos matamaan at ma kabog ang depensa nya noon.

" next tikem, you dont attack blindly. check for openings and be calm." sermon ni Dan sa akin nang makatabi.

"Luto na ang Pagkain!" rinig kong sigaw ni Misaki. napatinbgin ako sa kanila banda at oo nga, ang mga skin nito ay namumula na at ang amoy ay masyadong masarap. gusto ko na kumain at nagugutom tuloy ako.

"Boys and girls, pleasew take your seats and we will soon dine this new way of cooking by Griffin and Misaki," sabi ni Amara. ang mga kasmahan nila ay isa isang nagsilapitan at nag handa na para kuymain.

Nag ayos na din ako. Dahan dahan nadumidilim at hanggang sa nawala na ang sikat nang araw. naka pag handa na din kami nang bonfire at inikotan ito pati na ang pagkain sa harap namin. ang lahat ay namangha sa pagkakalkuto nang Lechon. Isa isa nila itong inamoy. Lumapit ako sabaya gamit nang kjap[ang yarahin na ko at iniba ang shape nang kahoy na maliit na hgawak ko at ginbawang kutsilyop. Dahan dahan kong hinwa ang balat nang baboy ramo and its crispyness was heard from the whole group at nakarinig ako nang mga "woah" sa kanila. natawa tuloy ako.

We feasted anbd shared stories about the adventures we have been through. Naging masaya ang isang gabi na normal. Ngayon pa nako nagka ganito, ang ma try mag dine with friends and be laughing and talking about anything in our minds, our experiences and such.

napuno nang tawanan at biroan ang Gabi at nakalimutan ko na halos na hindi kami palaging magiging ganito dahil magiging kami na lang ni Misaki sa ibang araw na dadaan.

Ang sabi nila, sila ay patungo sa kanilang lugar at galing sila naglakbay sa Sea of Life. hindi ko naman naintindihan kung ano ibigsabihin nyan pero ang sabi ay halos tatlong taon daw sila nawala at hindi in good terms ang pag alis nila sa kanilang lugar. Ang Hari, ang tatay ni AMara ay hindi sang ayon sa kanilang plano noon pero gusto talaga ni Amara dumayo sa Sea of Life dahil makakatutto daw ito nang mga Advanced level magic na makaktulong sa mga may sakit sa kanilang mga lugar., Gaya nang ginawa nya sa akin, bringing back fron the brink of deasth. It truly was indeed a miracle.

Sabi ni Amara hinbdi nya alam kung ano ang naghihintay s akanila pero ang alam nya ay sigurado siyan g galit ang ama nito dahil sa kataksilan na ginawa. Umalis sila na walang halos maayos na pammama alam sa mga pamilya. Ang iba ay sum,ama para maging bescort sa princessaa. ang mga loyal sa kanila.

"Sigurado akong, proud ang papa mo sayo, Maliki ang naitulong nang mahika mo sa akin. kung wala ka ay wala na din ako ngayon at hindi ko alam ano ang gagawin nang pamilyua ko kung hindi ako makaka-uwi." sabi ko dito.

Totoo naman kasi. Kung namatay ako doon, hinbdi makabalik sa Earth, hindi ko ma imagibne ang gagawin nang mga magulang ko.

Ang alam ko lang, mahirap ang mag iwan pero mas masakit para sa mga taongf naiwanan.

Natapos ang kasiyahan ay isa isa na kaming natgulog. ang iba ay may rounds sa pagbabantay at akin ay bukas pa nang umaga kaya pinikit ko na ang mga mata ko habang naka higa nang tihaya sa lupa.

Ibang araw na naman bukas.