“โหพี่ ค่าเหล้ามันแพงขนาดนั้นเชียวเหรอ” คงศักดิ์ถึงกับตาโตเมื่อได้ยินราคาค่าสุราของที่นี่
“ก็เป็นบางอย่างน่ะ ถ้าแกอยากดื่มของแพงมันก็แพงตามราคาเหล้า อยากกินของถูกกว่าราคาเหล้าก็ถูกตาม” โย่งบอกเพิ่มเติม
“มึงจะไปกลัวอะไรกับค่าเหล้าแค่แก้วละพันวะ มึงอย่าลืมสิไอ้คง พ่อของมึงมีเงินร่วมแสนอยู่ในกระเป๋า มึงกินไปเลยสิบแก้วกูจ่ายให้มึงเอง วันนี้เต็มที่โว้ย” ดิเรกใจป้ำ ลูกชายยิ้มหน้าระรื่น อยากจะดื่มสุราราคาแพงมานานแล้ว วันนี้จะดื่มให้ฉ่ำปอด
“อ้าวพี่โย่ง วันนี้พาใครมาจ้ะ” ยุพาเดินเข้ามาทักทายโย่งอย่างเป็นกันเองและคุ้นเคย
“เสี่ยใหญ่จากบ้านนอกน่ะ หาที่นั่งให้เสี่ยนพกับลูกชายทีสิ เอาแบบมิดชิดหน่อยนะ” โย่งหยักคิ้วให้ยุพา ยุพายิ้มอย่างรู้กัน
“ได้เลยจ้ะ ฉันจัดให้” ยุพาพูดกับโย่งจบก็หันไปทางสองพ่อลูก “เสี่ยนพใช่ไหมคะ เชิญทางนี้ค่ะ พาจะพาเสี่ยไปนั่งห้องส่วนตัวนะคะ รับรองว่าเสี่ยต้องชอบค่ะ”
สองพ่อลูกย
