Zaman tik tak akıyordu. Kaos her yerdeydi. Çocuklarını bu pislik düşünceli insanlar yüzünden kurban verenler, hala psikolojik olarak iyileşmelerini bekleyenler öfkeliydi. Öfkelerinin iki nedeni vardı. Içlerindeki acının dışa vurumu belki de en sert hale bürünmüştü. Birincisi; Neden polis bu pis zihniyetli insanlara zamanında müdahale etmemişti ve etmiyordu. Ikincisi; hak edene hak ettiğini veren Hakim’in yakalanma kararı ve uğraşıydı. Sokakta televizyon muhabirlerinden Nola’nın elindeki mikrofona konuşan siyahi baba Bob gözlerinden akan yaşların yanaklarından sızmasına izin veriyordu. Anlattıkları ise hem izleyenleri hem de yanında olan kalabalığı ağlatmaya yeterliydi.
“Hadi Bob, bize başına neler geldiğini anlat. Herkes bilmek istiyor. Onlara neden burada olduğunu açıkla.”
Ada
