“โห! สามแสนเชียวนะเอ็ง พอซื้อรถมื้อสองได้เลยนะลูก” เชิดตาลุกวาว
“แต่ว่าจำนวน 150 ภาพ มันไม่ใช่น้อยๆนะพี่เชิด จะต้องเขียนหลังขดหลังแข็งกี่วันถึงจะเสร็จ” ยุพาตบแขนสามีด้วยความเคยชิน นึกเห็นใจลูกสาวขึ้นมาทันที
“เออ นั่นสิ...แล้วมันต้องใช้เวลานานแค่ไหนกัน” เชิดย่นหน้าผากเป็นเชิงถาม
“ใช้เวลาเป็นเดือนเลยละพ่อ...” ลูกสาวตอบ
“นานขนาดนั้นเชียวหรือ” เชิดกล่าวอย่างคนที่ไม่รู้เรื่องการวาดรูปมาก่อน“เมื่อกี้หนูเพิ่งคุยกับเจ้าของรีสอร์ต...เค้าอยากให้หนูไปดูสถานที่จริง เพื่อที่งานจะได้ออกมาตรงตามสไตล์ของรีสอร์ต และทำสัญญาว่าจ้างให้เป็นเรื่องราว เพราะค่าจ้างก็เป็นเงินไม่น้อย” ได้ฟังที่ลูกสาวบอก เชิดถึงกับขมวดคิ้ว แผงหนวดดกดำเหนือริมฝีปากกระดิกด้วยความนึกเป็นห่วงลูกสาว
“ว่าแต่ผู้ชายคนนี้มันไว้ใจได้แค่ไหน” เชิดถามออกมาตรงๆ
