“อยากให้ปล่อยใช่ไหม ได้!” เขาทิ้งตัวฉันลงบนเตียงนุ่ม จากนั้นรีบตามขึ้นมาคร่อม ตรึงข้อมือไว้เหนือศีรษะ ส่งแววตาหื่นมาให้ฉันรู้สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้
“นะ...นายจะทำบ้าอะไร รีบออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลย” แม้จะเอ่ยปากไล่แต่ทว่าไม่อาจละสายตาจากดวงตาคมคู่นั้นได้เลย มันมีประกายแวววับส่งผ่านแรงปรารถนามาให้
“ฉัน…ฉันทนไม่ไหวแล้วขวัญข้าว เธอทำให้ฉันรู้สึกแย่จนไม่กล้าไปมีอะไรกับใคร เธอต้องรับผิดชอบรู้ไหม” เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า โน้มใบหน้าลงมาใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดพวงแก้ม การจ้องมองในระยะประชิดทำให้สีหน้าฉันแดงระเรื่อ
“อื้อ...” เมื่อริมฝีปากสัมผัสกันเขาก็เริ่มร่ายลีลารัก มือที่เคยกำไว้แน่นเริ่มคลายตัวทำให้อีกฝ่ายสอดแทรกนิ้วเข้ามาประสานได้อย่างง่ายดาย
นายฟีฟ่าบดจูบอย่างเร่าร้อนราวกับหิวโหยสิ่งนี้มานาน ส่งลิ้นสากเข้ามาตวัดเลีย เหมือนต้องการควานหาอะไรบางอย่างจนหมดทุกซอกมุม
“แ
