"ท่านพี่เกรย์สัน!! ท่านพี่น้องมาแล้วค่ะ...อุ๊ย!!" เสียงแหลมที่แผดดังลั่นมาก่อนตัว เสียงฝีเท้ากระแทกกับพื้นจนอึกทึกครึกโครม ทำเอาคนที่นั่งเสวนากันอย่างอรรถรสต้องสะดุ้งแทบขวัญกระเจิง
"องค์หญิง!"
"ขอประทานอภัยเพคะ"
สายตาของเสด็จย่าและพระมารดาจดต้องไปยังประตู ทำให้องค์หญิงจัสทีน่าสะดุ้งตัวโหยง เมื่อสายตาดุนั้นจ้องมองหล่อนอย่างคาดโทษ จากที่วิ่งเป็นม้าดีดกะโหลกต้องผ่อนปรนกิริยาลงอย่างสงวนท่าที
"กิริยาไม่งามเลยนะลูก ทำไมต้องตะโกนเสียงดังเช่นนั้น" ผู้เป็นมารดาทักท้วงย้ำเตือน
"ลูกตื่นเต้นเพคะ ท่านพ่อบอกว่าท่านพี่เกรย์สันเสด็จมาเยี่ยม เลยดีใจเยอะไปหน่อยเดียวเองเพคะเสด็จแม่" และองค์หญิงก็มีคำแก้ตัวที่ทำเอาทุกคนในที่นั้นส่ายหัวยิ้มเยาะ ยกเว้นก็แต่มารดาและท่านย่าที่กุมหัวอย่างกลัดกลุ้ม
"ไม่หน่อยแล้วมั้งย่าว่า มานั่งข้างย่ามาองค์หญิง" ท่านย่าว่าขึ้นพร้อมกับตบที่ว่างข้างตัวเป็นสัญญาณแก่หลานสาวที่แส
