ทำลายของหลวง
1083 Words
ดวงใจองครักษ์เถื่อน
ตอนที่ 2
(ทำลายของหลวง)
"ไอ้องครักษ์บ้า! นี่ฉันเป็นถึงองค์หญิงแห่งอานัสนครเชียวนะ กล้ามาข่มขู่แตะต้องฉันได้อย่างไรกัน ฮึ!" หลังจากที่วิ่งหนีเข้ามาหลบซ่อนด้านใน จัสซีน่าก็บ่นยุบยิบด้วยความไม่ได้ดั่งใจ คิดแล้วแค้นกับการที่องครักษ์นั้นหยาบคายใส่ ทั้งที่หล่อนนั้นเป็นถึงองค์หญิงผู้สูงส่ง
"เดี๋ยวเถอะจะฟ้องเสด็จพ่อให้จับขังในคุกมืดคอยดู ไม่ได้สิ! ถ้าฟ้องเสด็จพ่อก็ต้องถามหาเหตุผล ไอ้ปีศาจองครักษ์ยิ่งเป็นคนโปรดอยู่ด้วย โอ๊ย!! สุดท้ายคนที่ถูกคาดโทษก็เป็นองค์หญิงแสนสวยอย่างฉัน...กรี๊ด!!!" คิดไปคิดมาก็ยิ่งแค้น เมื่อหวนตรองสิ่งที่ตั้งใจ ไฉนเลยกับเป็นผลเสียแก่เธอ ตั้งใจจะคิดการณ์สิ่งใดล้วนทำให้องค์หญิงจัสทีน่านั้นเสียเปรียบ ความเหลืออดทำให้หล่อนกรีดร้องออกมาจนสุดเสียง ดังลั่นจนได้ยินไปถึงด้านนอก
ก๊อก ก๊อก
(องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ ทรงเป็นอะไรหรือไม่ เปิดประตูให้กระหม่อมที องค์หญิง!!)
เสียงกรีดร้องทำให้ฮะมีสตกใจ เขาเคาะประตูรัวเสียงดัง ห่วงว่าคนที่อยู่ด้านในจะเกิดอันตรายหรือได้รับบาดเจ็บ คิดไกลด้วยความห่วงใย มือก็สาละวนเคาะประตูจนแทบพัง
"เป็นอะไรก็ช่าง อย่ามายุ่ง!!" องค์หญิงจัสทีน่าตะโกนตอบไป ไม่ได้ห่วงความรู้สึกของใครแม้แต่น้อย ไม่สนว่าใครจะห่วงหรือคิดสิ่งใด เพียงตอนนี้หล่อนไม่สบอารมณ์ที่จะพูดคุยหรือเจรจากับใคร
(องค์หญิง ถ้าไม่เปิดกระหม่อมจะยิงประตูนะพ่ะย่ะค่ะ) ฮะมีสที่พะวงอยู่ด้านนอก ก็ยังเคาะประตูกระแทกไหล่กับประตูหวังให้มันเปิดออก แต่จัสทีน่าก็ยังนิ่งเฉยไม่สนใจ หล่อนนอนราบบนเตียงนอนอย่างสบายอารมณ์
"โห ไอ้องครักษ์ป่าเถื่อน แค่ไม่เปิดประตูให้นี่ถึงขั้นทำลายข้าวของเลยเหรอเนี่ย เอาเซ่! กล้าก็ลองดู คราวนี้แหละเสด็จพ่อเอาตายแน่ คิก คิก....ลาลั้นลาลั่นลา" เสียงที่ตะโกนดังลั่นของฮะมีส ไม่ได้ทำให้จัสทีน่าฝักใฝ่สนใจ หล่อนยิ่งนึกสนุกเมื่อได้กลั่นแกล้ง ปั่นให้องครักษ์ใจว้าวุ่นเคร่งเครียด เหมือนเป็นการเอาคืนทางอ้อม หล่อนฮำเพลงในลำคออย่างคนมีความสุข ที่ได้เห็นองครักษ์นั้นกระวนกระวาย
(องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ องค์หญิง!!)
ปัง!! เสียงปืนดังขึ้นจนแก้วหูแทบแตก ก็ไม่ได้สะทกสะท้านต่อองค์หญิงจัสทีน่า หล่อนกับแสยะยิ้มร้ายด้วยความคิดที่เหนือกว่า ว่าการที่องครักษ์พังประตูเข้ามานั้น เขาจะต้องถูกลงทัณฑ์เป็นแน่
"ลาลั่นลาลั้นลา หืม หืม มีความสุขจริง" จัสทีน่ายังคงนอนหลับตา เกลือกกลิ้งไปมาบนเตียงอย่างคนอารมณ์ดี
"องค์หญิง องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ" เสียงของฮะมีสยังคงเรียกขาน นั่นก็ไม่ได้ทำให้องค์หญิงผู้แสบซนคิดหันไปมอง
"เจ้าเตรียมตัวถูกเสด็จพ่อลงโทษได้เลยเจ้าองครักษ์คนเถื่อน คิก คิก ทำลายทรัพย์สินของหลวง เจ้าถูกตัดหัวขาดแน่" หล่อนฮำเพลงอย่างชอบใจ ปากก็เอ่ยออกไปอย่างไม่คิดมองโดยรอบ ว่าตอนนี้ไม่ได้มีเพียงคนที่หล่อนกำลังพูดถึง
"องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ" ฮะมีสเรียกขานหวังให้องค์หญิงจัสทีน่านั้นมองมา น้ำเสียงนิ่งเรียบสุขุมที่เอื้อนเอ่ย ก็ไม่ได้สร้างความสนใจให้หล่อนสักนิด ยังคงนอนบิดไปมาภายใต้ผ้าห่มผืนหน้าอยู่ร่ำไป
"ทำไม!? เรียกเราเพื่อจะให้ขอร้องเสด็จพ่อให้ไว้ชีวิตใช่ไหมล่ะ ฝันไปเถอะย่ะไม่มีทาง" จัสทีน่ายังคงว่าต้องด้วยความมั่นใจ อากัปกิริยาของหล่อนอยู่ในสายตาของบิดาและมารดาตลอดที่เดินเข้ามาด้านใน
เนื่องจากเสียงที่ดังลั่นทำให้ผู้เป็นบิดาและมารดา ต้องเดินเข้ามาดู เห็นองครักษ์ดูกระวนกระวายใจอยู่ด้านนอก จึงได้ถามไถ่จนได้ความ และท่านเชคฮ จาห์มาล์ จึงได้หยิบปืนนั้นยิงประตูพังเข้ามาเสียเอง โดยที่บุตรสาวนั้นหาได้สนใจ ยังคิดว่าเป็นองครักษ์คนสนิทกระทำ
"ที่แท้ก็ซนจนวุ่นวาย"
"!!" จัสทีน่าถึงกับสะดุ้งห่อไหล่ เมื่อน้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยนั้นน่าเกรงขามและทรงพลัง รับรู้ทันทีว่าเป็นเสียงของมารดาผู้ยิ่งใหญ่
"สะ สะ เสด็จแม่ เสด็จพ่อ" ถึงกับติดอ่างเลยทีเดียวทันทีที่หันหลังกลับมา มารดายืนจ้องตาดขียว และเคียงข้างนั้นก็เป็นบิดายืนหน้านิ่งมือหนึ่งถือปืนก่อนจะยื่นส่งคืนให้แก่ฮะมีส
"ว่าอย่างไรองค์หญิง ทำไมสีหน้าดูตกใจนัก" ผู้เป็นมารดาเอ่ยทักขึ้น เมื่อเห็นอาการของบุตรสาว
"ไม่มีอะไรเพคะ ลูกแค่กำลังซ้อมการแสดงที่อาจารย์มอบหมายให้ ที่โรงเรียนลูกได้ทำกิจกรรมมากมายเลยเพคะ" จัสทีน่ารีบแก้ตัวข้าง ๆ คู ๆ สายตาล่อกแล่กอย่างมีพิรุธ
"แล้วองค์หญิงทำหน้าที่อะไรล่ะ" ผู้เป็นมารดาจี้ประเด็น จนบุตรสาวนั้นคิดหาคำตอบไม่ทัน
"โอ๊ะ!! โอ๊ย ปวดหัวเหลือเกินเพคะ ลูกคงจะหักโหมกับการซ้อมจนเกินไป ตาย ๆ ตายแน่เลย ลูกต้องนอนพักแล้วเพคะ" มันคือการเอาตัวรอดของคนบนเตียง เอนตัวลงนอนพร้อมกับดึงผ้าห่มคลุมโปงอย่างเสแสร้ง แกล้งทำเพื่อให้ตัวเองนั้นรอดพ้นต่อการกดดันของบิดาและมารดา
"เชิญท่านเชคฮดูละครลิงต่อเลยนะเพคะ น้องขอตัวก่อน ขอไปจิบชาให้ผ่อนคลายเสียหน่อย ก่อนที่น้องจะปวดหัวมากกว่านี้เพราะองค์หญิงจัสทีน่า" ผู้เป็นมารดาถึงกับส่ายหน้าระอา ก่อนจะออกตัวแล้วเดินจากมาด้วยความหน่ายใจ
"ราชินีก็พูดเกินไป...รอด้วยสิ อ้อ ฮะมีสเฝ้าองค์หญิงไว้ ห้ามให้แอบหนีออกจากวังเด็ดขาด แล้วถ้าองค์หญิงไม่เชื่อฟังให้รีบรายงานเราทันที" ปากต่อว่าในสิ่งที่ภริยาเอื้อนเอ่ย กระนั้นก็ยังตามภริยาออกไป ทิ้งท้ายด้วยคำสั่งการที่ทำให้องค์หญิงจัสทีน่านั้นจนมุม ยากแล้วที่จะแอบหนีออกจากวัง หากบิดาให้สั่งต่อหน้าเช่นนี้ บ่งบอกได้ทันทีว่าจริงจัง
"พ่ะย่ะค่ะ"
- Writer
