กชมนรู้จักนิสัยบุตรชายดี จอมยโสอย่างลูเซียนมีทางออก แม้ไม่ใช่ทางที่ดีที่สุด แค่เขาจะเลือกทำตรงกันข้ามกับหัวใจ
“พ่อกับแม่มาหาผม เพราะอยากสมน้ำหน้าผมเหรอไงครับ”
“เปล่า แม่มาเพราะอยากแนะนำอะไรลูกสักหน่อยน่ะลูเซียน”
ไม่มีใครรู้ใจบุตรชายดีเท่าตัวนางเอง กชมนลากก้าอี้มานั่งใกล้ๆ ยกมือตบเบาๆ บนหลังมือ
“ไม่มีประโยชน์หรอกครับ ยัยนั่นโกรธผมแล้ว”
“แค่โกรธ ไม่ได้เกลียดนะ” กชมนท้วงพร้อมกับยิ้ม
“ลูกกลายเป็นคนขี้แพ้ตอนไหนนะ?” ลูคัสโน้มตัวมาถามใกล้ๆ ลูเซียนย่นปลายจมูก ถอนใจแรงๆ
“พ่อคิดว่าผมเป็นคนแบบนั้นเหรอครับ”
กชมนกดยิ้มมุมปาก ลูเซียนเกลียดที่สุดคือคนที่ทำให้เขาอ่อนแอ ตอนนี้บุตรชายกำลังสับสน ลูเซียนแค่ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างตนเองกับรมิดาคืออะไร?
บุตรชายของนางเคยเป็นจุดศูนย์กลางโลก ผู้คนรอบตัวหมุนไปตามความต้องการของเขา
พอเกิดอาการซวนเซ เขาเลยสับสนจนตัดสินใจบางอย่างไม่ได้
ลูคัสไหวไหล่
